Maatstaf. Jaargang 1

[p. 197]

Bertus Aapjes
Kathedraal van Chartres

De kathedraal: een middeleeuws raket
Gericht op het heelal, maar nooit vertrokken;
De buitenwand werd kinds van ouderdom.
En een portaalprofeet - de vinger gotisch -
Wijst op een open boek onleesbaar mergel.

Maar binnen in de ruimte - de rozetten
Der rode ramen: wendende planeten;
Het blauwe glas in lood: verdund heelal; -
Ging 't anker van de zwaartekracht verloren.
Hoe lang reeds splijten wij de doodse ruimte,
Zien zonnestelsels, manen, firmamenten
Door de patrijspoort, zien, voorgoed verloornen,
Hoe lang reeds uit naar God - o grote God?