Maatstaf. Jaargang 1

[p. 66]

Guillaume van der Graft
[Gedichten]

De tale Kanaäns

Wij leggen wel wegen aan
als onderlinge gesprekken
en stichten gemeenplaatsen voor de Shell

maar wij kunnen het leven niet bereiken
als in de nieuwe liederen
van Israël

daar worden woonplaatsen gesticht
als metaforen
en vormen uitkijktorens
't omringende begrip

daar prijzen ze 's avonds de duisternis
als een teug moedermelk
en heffen de ochtendkelk
met heilige landwijn

en de wijngaardslak van een litanie
laat een spoor na dat glinstert van tranen
maar op de muren der tuinen
steekt iedere zon een trompet
de toekomst in

daar wordt geblazen

door een buis van verzet.

[p. 67]

Babel^*

Hiertoe is het bestaan verminderd:
een huurhuis, roepen langs de trap
en bovenaan de wetenschap
dat niets meer helpt en niets meer hindert.

Want het is onherroepelijk -
de kinderen hebben met hun ogen
deze omgeving ingezogen,
deze beperking, dit geluk.

Of zal een wonder zich voltrekken,
eens op een nacht, morgen misschien?
dan zullen wij de kinderen wekken
om de vurige oven te zien
met in het vuur de drie stadsgekken
en nog een vreemde bovendien.

* Daniël 3