Lux. Jaargang 2

Na-bloeden

Uit het duister van het lange wachten
staat eindlijk op de groote dag,
die de schepen, zwaarbevrachte,
der vervulling brengen mag.

De wrange honger van 't verlangen,
die vruchtloos beet in vruchten voos,
sterft - en vrijheid krijgen die, gevangen,
hun boeien sleepten naar den dood.

Nu is het vrede... Gelijk een roos
zal de woestijn in bloei straks staan!
Maar als de bloemen groeien gaan,
is niet één wit... zijn alle rood.

G.E. ALERS