Lux. Jaargang 1

[p. 81]

[Lux 1943, nummer 3]

Vrede

Als 't eindelijk weer vrede wordt,
het laatste bloed zal zijn gestort,
de laatste man zal zijn geveld
en al de dooden zijn geteld -
als huisgezinnen zijn ontwricht,
als jonge oogen nooit meer zien het licht,
als lijven zonder armen zijn,
lichamen zonder beenen zijn,
de laatst gewonde krimpt van pijn -
Als treinen zuchtend binnen rijden
met duizend eindelijk bevrijden
van welke velen dan gaan zoeken
in der vernielde straten duistre hoeken
of 't huis er nog zal staan,
of voor hen een deur zal opengaan
.... òf, dat niets er meer zal zijn
van al het oude. Niets dan pijn
diep in het hart, een schreeuw, een klacht
omdat geen vader, moeder, liefste wacht -
niemand, niets! Alleen de nacht....
Als 't eindelijk vrede eens zal zijn -
mijn God? waarheen met al die pijn?

G.E. ALERS.