Lutherse Bijbel (1648)

[fol. 101v]

VOOR-REDEN op den eersten SEND-BRIEF PAULI AEN DE THESSALONICENSEN. D.M.L.

DEsen Send-brief schrijft S. Paulus, ⁺ uyt een sonderlijcke liefde ende Apostolische sorge: want hy prijstse in de eerste twee capittelen, hoe dat sy het Euangelium van hem met sulcken ernst hebben aen-genomen, dat sy oock door lijden ende vervolginge daer in bestaen, ende allen Gemeynten over-al een schoon exempel des geloofs geworden zijn; ende gelijck Christus ende sijne Apostelen van de Ioden, hare eygene bloet-vrienden, vervolginge geleden hebben, gelijck hy oock sulcx by haer geleden hadde, haer tot een exempel, ende een heyligh leven by haer geleydt. Daer voor danckt hy Godt, dat sijn Euangelium sulcke vruchten by haer gedaen hadde.

In ’t 3 toont hy sijne neerstigheyt ende sorge, ⁺ dat soodanigen sijnen arbeyt ende haer loflijck begin door den Duyvel ende sijne Apostelen met Menschen-leeringen niet verstoort en wierden. Daerom hebbe hy te vooren Timotheum tot haer gesonden, om sulcx te vernemen: ende danckt Godt, dat hy ’t noch recht by haer gevonden heeft; ende wenscht haer den wasdom.

In ’t 4 vermaent hyse, dat sy haer voor souden wachten, ⁺ ende goet onder malkanderen doen souden. Daer-en-boven antwoordt hy haer op eene vrage, diese hem door Timotheum hadden laten voor-dragen, van de op-standinge der dooden, Ofsy alle te gelijck, ofte d’een nae den anderen sullen op-staen?

In ’t 5 schrijft hy van den Iongsten dagh, ⁺ hoe deselve onversiens ende snellijcken komen sal. Ende stelt haer sommige goede ordonnantien voor, om d’andere te regeren; ende hoe sy haer tegen der anderen leven ende leeringen houden sullen.

+ I. II.

+ III.

+ IV.

+ V.