Lutherse Bijbel (1648)

65

NAe den doot Astyagis quam het Koninck-rijck aen Cyrum uyt Persien. ⁺

+ Cyrus.

I.1

ENde Daniël was steets by den Koninck, ende eerlijcker gehouden, dan alle vrienden des Konincks.

2

Nu hadden die van Babylon eenen Afgodt, ⁺ die hiet Bel: dien moeste men dagelijcxs offeren twalf malder terwe, ende veertigh schapen, ende drie aem wijns.

+ Bel.

3

Ende de Koninck diende den Afgodt selfs, ende ginck dagelijcx af, om dien aen te bidden; maer Daniël badt sijnen Godt aen.

4

Ende de Koninck sprack tot hem: Waerom en bidt ghy den Bel oock niet aen? Maer hy sprack: Ick en diene den Afgoden niet, die met handen gemaeckt zijn; maer den levendigen Godt, die Hemel ende Aerde gemaeckt heeft, ende een Heere is, over alles watter leeft.

5

Doe sprack de Koninck tot hem: En houdt ghy dan den Bel niet voor eenen levendigen Godt? En siet ghy niet, hoe veel dat hy dagelijcx eet ende drinckt?

6

Maer Daniël loegh, ende sprack: Heere Koninck, en laet u niet verleyden: want dese Bel en is van binnen niet dan leem, ende van buyten koper, ende en heeft noch noyt yet gegeten.

II.7

DOe wiert de Koninck toornigh, ende liet alle sijne Priesters roepen, ende sprack tot hen: Indien ghy my niet en segget, wie dat dit offer verteert, so moet ghy sterven.

8

Maer kont ghy-lieden bewijsen, dat Bel sulcx verteert, so moet Daniël sterven: want hy heeft den Bel gelastert. Ende Daniël sprack: Ia Heere Koninck, het geschiede alsoo, gelijck ghy gesproken hebt.

III.9

MAer daer waren tseventigh Priesteren des Bels, behalven hare vrouwen ende kinderen: ende de Koninck ginck met Daniël in den Tempel des Bels.

10

Doe spraken de Priesters desselven: Siet, wy willen henen uyt-gaen; ende ghy Heere Koninck sult de spijse ende den dranck selfs daer setten, ende de deure nae u toe-sluyten, ende met uwen eygen rinck versegelen.

11

Ende als ghy ’s morgens vroegh weder komt, ende vindt, dat het de Bel niet altemael verteert en heeft, so willen wy geerne sterven: ofte Daniël moet gedoodt worden, die sulcx op ons gelogen heeft.

12

Maer sy verlieten hen daer op, dat sy eenen heymelijcken ganck onder de tafel gemaeckt hadden: door den selven gingen sy altijt in, ende verteerden wat daer was.

13

Doe nu de Priesters uyt waren, so liet de Koninck den Bel de spijse voor setten: Maer Daniël beval sijnen knechten, Dat sy assche haelden; ende liet deselve stroyen door den gantschen Tempel voor den Koninck. Daer-nae gingen sy uyt, ende sloten de deure toe, ende ver-

[fol. 69v]

segeldense met des Konincx rinck, ende gingen wegh.

14

De Priesters nu gingen ’s nachts daer in, nae hare gewoonte, met hare vrouwen ende kinderen; aten ende droncken uyt al watter was.

15

Ende ’s morgens seer vroegh was de Koninck op, ende Daniël met hem.

16

Ende de Koninck sprack: Is het segel onverseert? maer hy antwoordde: Ia Heere Koninck.

17

Ende so haest de deure op-gedaen was, sagh de Koninck op de tafel, ende riep met luyder stemme: Bel, ghy zijt een groote Godt, ende daer en is geen bedrogh met u.

18

Maer Daniël loegh, ende hielt den Koninck, dat hy niet in en ginck, ende sprack: Siet op den vloer, ende merckt, wiens zijn dese voet-stappen?

19

De Koninck sprack: Ick sie wel voet-stappen van mannen ende vrouwen ende kinderen.

20

Die wiert de Koninck toornigh, ende liet de Priesters vangen, met hare vrouwen ende kinderen: ende sy moesten hem wijsen de heymelijcke gangen, daer sy door uyt ende in-gegaen waren, ende verteert hadden wat op de Tafel was.

21

Ende de Koninck lietse dooden, ende gaf Daniël den Bel in sijn gewelt: deselve vernielde hem, ende sijnen Tempel.