Lutherse Bijbel (1648)

Het xiiij. Capittel.

Handelt van ’t recht gebruyck der tijdelijcke goederen, in twee deelen: I. Eene klachte tegen de gierigaerts. II. Is eene vermaninge tot goet-dadigheyt.

I.3

EEnen vrecken en staet ’et niet wel aen, dat hy rijck is: ende wat sal gelt ende goet eenen karigen honde?

4

Wie veel vergadert, ⁺ ende hem selven niet wat goets en doet, die vergadert het voor andere: ende andere sullen ’t verbrassen.

+ Eccl. 6.1, 2.

5

Wie hem selven niet wat goets en doet, hoe soude die anderen wat goets doen? hy wort van sijn goet nimmermeer vrolijck.

6

Daer en is geen schandelijcker dinck, dan dat yemant hem selven niet wat goets en gunt: ende dat is de rechte plage voor sijne boosheyt.

7

Doet hy wat goets; so en weet hy vrylijck niets daer van, ende ten laetsten wort hy onverduldigh daer over.

8

Dat is een boos Mensch, die niet sien en magh, dat men den lieden wat goets doet; maer wendt sijn aengesichte af, ende en ontfermt hem over niemant.

9

Een baet-soeckigh Mensch en laet hem nimmermeer genoegen met sijn deel, ende en kan van gierigheyt niet gedyen.

10

Een nijdigaert en siet niet geerne eten: ende ’t doet hem seer, als hy sal t’eten geven.

II.11

MYn kint, doet u selven wat goets van ’t uwe; ende geeft den Heere offerhanden, die hem toe-behooren.

12

Gedenckt, dat de doot niet en vertoeft: ende ghy weet immers wel, wat ghy voor een verbont met den doot hebt.

13

Doet wat goets den vriende voor uw’ eynde, ⁺ ende doet aen de armen hant-reyckinge nae uw’ vermoogen.

+ Tob. 4,7. Sir. 4,1.

14

En vergeet de armen niet, als ghy eenen vrolijcken dagh hebt; so sal u oock vreugde weder-varen, die ghy begeert.

15

Ghy moet doch uw’ suer sweet anderen laten, ende uwen arbeyt den erfgenamen over-geven.

16

Geeft geerne, ⁺ so sult ghy weder ontfangen; ende ^a heyligt uwe ziele:

+ Luc. 6,38.

a Heyligt) geeft den Priesteren haer behoorlijcke offers, als de Wet gebiedt.

17

Want als ghy doot zijt, so hebt ghy uyt-geteert.

18

☜Alle vleesch verslijt als een kleet: ⁺ want dit is het oude verbont, Ghy moet sterven.

+ Jes. 40,6. 1 Petr. 1,24. Gen. 3,19.

[fol. 25r]

19

Gelijck als de groene bladeren op eenen schoonen boom, sommige af-vallen, sommige weder wassen:

20

Alsoo gaet ’et met de lieden oock, sommige sterven, sommige worden geboren.

21

Alle verganckelijck dinck moet een eynde nemen; ende die daer-mede omgaen, varen oock mede wegh.