Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Is eene vermaninge tot gehoorsaemheyt der kinderen tegen de ouders. II. Vermaninge tot oprechte ootmoedigheyt, insonderheyt aen de gene, welcke van Godt hoogh zijn verheven geworden.

I.1

LIeve kinderen, gevet my uwen vader gehoor:

2

Ende levet alsoo, ⁺ op dat ’et u wel gae.

+ Exod. 20,12. Deut. 5,16. Sir. 7,29. Matth. 15,4. Eph. 6,1.

3

Want de Heere wil den vader van de kinderen ge-eeret hebben; ende wat eene moeder den kinderen belast, wil Hy gehouden hebben.

4

Wie sijnen vader eert, diens sonden en sal Godt niet straffen:

5

Ende wie sijne moeder eert, die vergadert eenen goeden schat.

6

Wie sijnen vader eert, die sal oock vreugde aen sijne kinderen hebben; ende als hy bidt, so wort hy verhoort.

7

Wie sijnen vader eert, die sal dies te langer leven: ende wie om des Heeren wille gehoorsaem is, aen dien heeft de moeder eenen troost.

8

Wie den Heere vreest, die eert oock den vader, ende dient sijnen ouderen, ende houdtse voor sijne Heeren.

9

☜Eert vader ende moeder met der daet, met woorden, ende met verduldigheyt;

10

Op dat haer segen over u kome:

11

Want des vaders segen bouwt den kinderen huysen; maer der moeder vloeck rucktse ter neder☞.

12

En bespot uws vaders gebreken niet; want ’t en is u geene eere:

13

Want den vader eeren, is uwe eygen eere; ende uwe moeder verachten, is uwe eygen schande.

14

Lieve kint, pleegt uwen vader in sijnen ouderdom; ende en bedroeft hem doch niet, so lange hy leeft:

15

Ende houdt ’et hem te goede, of hy kindtsch wierde; ende en veracht hem doch niet daerom, dat ghy geschickter zijt.

16

Want de weldaet den vader bewesen, en sal nimmermeer vergeten worden; ende u sal goet geschieden, hoe-wel ghy oock een sondaer zijt.

17

Ende uwer sal gedacht worden in der noot; ende uwe sonden sullen vergaen, gelijck het ijs van de Sonne.

18

Wie sijnen vader verlaet, die wort geschendt: ende wie sijne moeder bedroeft, die is vervloeckt van den Heere.

II.19

☜LIeve kint, blijft geerne in nederigen staet: dat is beter, dan al ’t gene daer de Werelt nae tracht.

20

Hoe ghy hooger zijt, ⁺ soo veel te meer verootmoedigt u; so sal u de Heere gunstigh zijn:

+ Sir. 7,19.

21

Want de Heere is de Allerhooghste, ende doet doch groote dingen door de ^a ootmoedige.

a Ootmoedige) Vliedt, waer ghy kont, hoogh te worden, gelijck de Werelt doet.

22

En staet niet nae hoogeren staet, ende en denckt niet boven uw’ vermogen; ⁺ maer wat Godt u bevolen heeft, dat neemt steets waer.

+ Rom. 12,3.

23

Want ’t en baet u niets, dat ghy gaept nae ’t gene, dat u niet bevolen en is:

24

Ende wat niet tot uw’ ampt en behoort, daer laet uwe neus-wijsheyt achter.

25

Want u is al-reede meer bevolen, dan ghy kont uyt-richten☞.

26

Soodanige laet-dunckenheyt heeft’er vele meer bedrogen, ende hare vermetenheyt heeftse ter neder geworpen.

27

☜Want wie hem geerne in gevaer begeeft; die verderft daer-in☞:

28

Ende eenen ^b vermeten Mensche gaet ’et eyndelijck qualijck.

b Vermeten) Die haer in-dringen, daer sy ongeschickt ofte onberoepen zijn, daer moet ten laetsten niet goets uyt worden.

29

Een vermeten Mensch maeckt hem selven veel ongelucx, ende richt eenen jammer nae den anderen aen.

30

☜Want hoogh-moet doet nimmermeer goet, ende daer en kan niets dan quaet uyt spruyten☞.