Lutherse Bijbel (1648)

Het vij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. De gelijck-formigheyt aller Menschen in de geboorte, op-voedinge, ende doot uyt Salomons exempel. II. Salomons voorwaerde der Wijsheyt halven, ende hoe hoogh hyse gehouden. III. Van den H. Geest. IV. Van de eygenschappen der Wijsheyt.

I.1

ICk ben oock een sterffelijck Mensch, ⁺ gelijck als de andere, geboren van ’t geslachte des eerst-geschapen Mensches.

+ Iob 10,10.

2

Ende ick ben een vleesch gebeeldt, tien maenden lanck in ’t bloet te samen geronnen, uyt mans zaet door lust in ’t by-slapen.

3

Ende hebb’ oock, doe ick geboren was, adem gehaelt uyt de gemeyne lucht; ende ben oock gevallen op ’t aerd-rijck, dat ons alle te gelijck draegt: ende weenen is oock, gelijck als der anderen, mijne eerste stemme geweest.

4

Ende ben in de windelen op-gevoedt met sorgen.

5

(☜Want geen Koninck en heeft een ander begin sijner geboorte:

6

Maer sy hebben alle eenerley in-ganck in dit leven, ende gelijcken uyt-ganck☞).

II.7

DAerom so badt ick, ⁺ ende my wiert kloeckheyt gegeven: ick riep, ende my quam de Geest der Wijsheyt.

+ 1 Reg. 3,9, 12.

8

Ende ick hieltse dierder dan Koninck-rijcken ende Vorstendommen; ⁺ ende rijckdom en hielt ick voor niets tegen haer.

+ Wijsheyt is de hoogste ende edelste schat.

9

Ick vergeleeck by haer geenen edelen steen: ⁺ want alle het gout is tegen haer als slecht zant; ende silver is als slijck tegen haer te rekenen.

+ Iob 28,15. Prov. 8,10.

10

Ick haddese liever dan een gesont ende schoon lichaem, ende verkoosse my tot een licht: want de glans, die van haer gaet, en wort niet uyt-gebluscht.

11

Maer allerley goet quam my met haer, ⁺ ende ontallijcken rijckdom in hare hant.

+ 1 Reg. 3,13. 2 Paral. 1,12.

12

Ick was in alle dingen vrolijck: dat maeckte, de Wijsheyt ginck my in deselve voor; maer ick en wist ’et niet, dat sulcx van haer quame.

13

Eenvoudighlijck hebb’ ick ’t geleert, mildelijck deel’ ick ’t mede: ick en wil haren rijckdom niet verbergen.

14

Want sy is den Menschen een oneyndelijcke schat: welcke dien gebruycken, worden Godts vrienden, ende zijn aengenaem, daerom, dat hen gegeven is sich te laten wijsen.

15

^* Godt heeft my gegeven wijslijck te spreken, ende nae sulcke gave der Wijsheyt recht te gedencken: want Hy isset, die op den wegh der Wijsheyt voert, ende de Wijse regeert.

* Al de Werelt kent dese dingen meerendeels: maer alleen de geloovige weten, dat sy Godts creaturen, ende door ’t Woort ende Godts Wijsheyt geschapen zijn.

16

Want in sijne hant zijn beyde wy selfs, ende onse redenen: daer-toe alle kloeckheyt ende konst in allerley wercken.

17

Want Hy heeft my gegeven gewisse kennisse aller dingen: dat ick weet, hoe de Werelt gemaeckt is, ende de kracht der Elementen;

18

Des tijts begin, eynde, ende middel: hoe de dagh toe- ende af-neemt; hoe de tijt des jaers sich verandert:

19

Ende hoe het jaer om-loopt; hoe de sterren staen:

20

Den aert der tamme ende der wilde dieren; hoe de wint soo geweldigh is: ende wat de lieden in den sin hebben; menigerley aert der planten, ende kracht der wortelen.

21

Ick weet alles, wat heymelijck ende verborgen is: want de Wijsheyt, die aller konst Meester is, leert ’et my.

III.22

WAnt in haer is de Geest, die verstandigh is, heyligh, eenigh, menigvuldigh, scherp, veerdigh, wel-sprekende, reyn, klaer, sacht, vriendelijck, ernstigh, vry, weldadigh, minnelijck, vast, gewis, seker;

23

Vermagh alles, siet alles; ende gaet door alle geesten, hoe verstandigh, louter, scherp sy zijn.

IV.24

☜WAnt de Wijsheyt is het aller-veerdighste; sy vaert ende gaet door alles, soo geheel louter is sy.

25

Want sy is de aessem der goddelijcke kracht, ende een strael der Heerlijckheyt des Almachtigen: daerom en kan niet onreyns tot haer komen.

26

Want sy is een glans des eeuwigen lichts, ende een onbevleckte spiegel der goddelijcke kracht, ende een beelt sijner goedigheyt.

27

Sy is eenigh, ende doet doch alles; sy blijft dat sy is, ende vernieuwt doch alles: ende voort en voort begeeft sy haer in de heylige zielen, ende maeckt Godts vrienden ende Propheten.

28

Want Godt en bemint niemant, hy blijve dan by de Wijsheyt☞.

29

Sy gaet heerlijcker, dan de Sonne ende alle Sterren; ende tegen het licht gerekent, gaet sy wijt voor.

30

Want het licht moet der nacht wijcken; maer de boosheyt en overweldigt de Wijsheyt nimmermeer.

1

Sy reyckt van ’t eene eynde tot ’et ander geweldighlijck, ⁺ ende regeert alles wel.

+ Cap. VIII. Gr.