Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Een Gesichte tot vertroostinge SeruBabels. II. Voordere onder-richtinge ende vertroostinge voor SeruBabel.

I.1

ENde de Engel, die met my sprack, ⁺ quam weder; ende weckte my op, als of yemant van den slaep op-geweckt wort.

+ Zach. 1,9.

2

Ende Hy sprack tot my: Wat siet ghy? Maer ick seyde: Ick sie; ende siet, daer stont een kandelaer gantsch gouden, met eene schale boven daer-op; daer seven lampen aen waren, ende t’elcken seven pijpen aen eene lampe:

3

Ende twee olyf-boomen daer by; eenen ter rechter [zijde] van de schale, den anderen ter slincker [zijde].

4

Ende ick antwoordde, ende seyde tot den Engel, die met my sprack: Mijn Heere, wat is dat?

5

Ende de Engel, die met my sprack, antwoordde, ende seyde tot my: En weet ghy niet, wat dat is? Maer ick sprack: Neen, mijn Heere.

6

Ende Hy antwoordde, ende sprack tot my: Dit is het woort des HEEREN van SeruBabel; ’t En sal niet door een heyr ofte kracht, maer door mijnen Geest geschieden; spreeckt de HEERE Zebaoth.

7

Wie zijt ghy, ghy groote bergh, ⁺ die doch voor SeruBabel een vlack velt zijn moet? ende hy sal den eersten steen voort-brengen, dat men roepen sal: Veel gelucks! veel gelucks!

+ Ier. 31,23.

II.8

ENde ’t geschiedde tot my het woort des HEEREN, seggende:

9

De handen SeruBabels hebben dit Huys gegrondet; sijne handen sullen’t oock vol-eynden: op dat ghy lieden gewaer wordet, dat my de HEERE tot u gesonden heeft.

10

Want wie isser, die dese geringe dagen veracht? daer in men doch sich sal verheugen, ende sien de ^a tinnen mate in SeruBabels hant, met de seven, welcke zijn des HEEREN oogen, die ’t gantsche lant door-trecken.

a Tinnen mate) Richt-snoer ofte pas-loot: alsdan soude het gebouw door Seru-Babel voort-gaen, waer ende hoe hy ’t aen-greep, of ’t schoon allen Heydenenen leet ware.

11

Ende ick antwoordde, ende sprack tot Hem: Wat zijn die twee olyf-boomen ter rechter ende ter slincker [zijde] des kandelaers?

12

Ende ick antwoordde ten tweeden mael, ende sprack tot Hem: Wat zijn die twee ^b tacken der olyf-boomen, welcke staen by de twee gouden snuyters des gouden kandelaers, daer-mede men af-breeckt boven van den gouden kandelaer?

b In Ebr. Duae spicae.

13

Ende Hy sprack tot my: En weet ghy niet, wat die zijn? Maer ick sprack: Neen, mijn Heere.

14

Ende Hy sprack: ’t Zijn de twee Oly-kinderen, welcke staen by den Heerscher des gantschen lants.