Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Klachte over de sonden der stadt Ierusalems. II. Korte weder-halinge der boet-predicatie: III. Troost-predicatie van ’t Rijcke Christi; ende op-weckinge tot geestelijcke vreugde.

I.1

WEe de eyselijcke, vuyle, tyrannische ^a Stadt!

a Stadt) dat is Ierusalem selve; want waer Godts Woort aldermeest gepredikt wort, daer wort het aldermeest veracht.

2

Sy en wil geen gehoor geven, noch haer tuchtigen laten: sy en wil op den HEERE niet vertrouwen, noch sich tot haren Godt houden.

3

Hare Vorsten zijn onder hen brullende leeuwen, ⁺ ende hare Richteren wolven

+ Prov. 28,15. Ezech. 22.6, 27.

[fol. 105v]

aen den avont, ⁺ die niets en laten tot aen den morgen over-blijven.

+ Habac. 1,8.

4

Hare Propheten zijn lichtveerdigh, ⁺ ende verachters; ⁺ hare Priesters ontwyen het ^b Heylighdom, ende ^c duyden de Wet wrevelijck.

+ Deut. 32,4.

+ Ezech. 22,26.

b Heylighdom) Godts Woort, ’t welck heyligh is.

c Sicut Papa: Tu es Petrus, etc.

5

Maer de HEERE, die onder hen is, leert wel recht, ende en doet geen quaet; Hy laet alle morgen sijne Rechten opentlijck leeren, ende en laet niet af: ⁺ maer de boose lieden en willen sich niet schamen leeren:

+ Jes. 8,12.

6

Daerom wil Ick dese lieden uyt-roeyen, hare borchten verwoesten, ende hare straten so ledigh maken, dat niemant daer op gaen en sal: hare steden sullen verstoort worden, dat niemant meer daer en woone.

II.7

ICk liet u seggen: My sult ghy vreesen, ende u laten tuchtigen; soo en soude hare wooninge niet uyt-geroeyt worden, ende dier geen komen, daer mede Ickse besoecken sal: maer sy zijn vlijtigh allerley boosheyt te oeffenen.

8

Daerom (spreeckt de HEERE) moet ghy wederom my oock verwachten, tot dat Ick my op-make te sijner tijt; als Ick oock rechten sal, ende de Heydenen versamelen, ende de Koninck-rijcken te hoop brengen, mijnen toorn over haer te schudden, ja allen toorn mijner grimmigheyt: want alle Werelt sal door mijnen yvers vyer verteert worden.

III.9

☜ALs-dan wil Ick den volckeren anders prediken laten, met vriendelijcke ^d lippen: dat sy alle sullen des HEEREN Name aen-roepen, ende Hem dienen eendrachtelijck☞.

d Lippen) dat is, het Euangelium van de genade Godts in alle Werelt te prediken, ’t welck ons verlost van onse sonde.

10

Men sal My mijne aen-bidders, namelijck, de verstroyde van gene zijde des waters in ’t Mooren-lant, herwaerts brengen ten geschencke.

11

Ter selver tijt en sult ghy u niet meer schamen alles uwes doens, daer-mede ghy tegen My over-treden hebt: want Ick wil de ^e stoute Heyligen van u doen, dat ghy niet meer en sult u verheffen, om mijnes heyligen bergs wille.

e Stoute) die haer beroemden ende verlieten op den Tempel, het offer, de vaders, ende andere heylige wercken, Ier. 7,4. Rom. 9,4. ende niet op de loutere genade.

12

☜Ick wil in u laten over-blijven een arm, geringh volck; die sullen op des HEEREN Name vertrouwen☞.

13

De overige in Israël en sullen geen quaet doen, noch valsch sprecken; ende men en sal in haren mont geene bedrieglijcke tongen vinden; maer sy sullen weyden, ende rusten sonder alle vreese.

14

Iuycht, ghy dochter Zion! ⁺ roept, Israël! verheugt u, ende zijt vrolijck van gantscher herten, ghy dochter Ierusalem!

+ Jes. 12,6. Zach. 9,9.

15

Want de HEERE heeft uwe ^f straffen wegh-genomen, ende uwe vyanden af-gewendt: de HEERE, de Koninck Israëls, is by u; ^* dat ghy u voor geen ongeluck meer en behoeft te vreesen.

f Straffen) Hy en wil niet meer toornigh zijn, maer daer sal enckel vergevinge zijn: ende de vyanden noemt hy de Wet, ende eene quade conscientie.

* Psal. 23,4.

16

Ter selver tijt sal men spreken tot Ierusalem: En vreest u niet! ende tot Zion: En laet uwe handen niet slap worden!

17

Want de HEERE uwe Godt is by u, een stercke Heylant; Hy sal Hem over u verheugen, ende u vriendelijck zijn, ende ^g vergeven; ende sal over u met geluyt vrolijck zijn.

g Vergeven) Niet straffen, noch de sonde toe-rekenen: maer toe-decken ende vergeten.

18

De gene, die door ^h in-settingen beangst waren, wil Ick wegh-doen, dat sy van u komen; welcke in-settingen hare last waren, daer van sy versmaetheyt hadden.

h In-settingen) Die de Wet op de wercken dringen, ende niet op genade: daer doch de Wet selve op dringt, Gal. 3.12, 19.

19

Siet, Ick wil ’t met alle de gene een eynde maken ter selver tijt, die u beleedigen: ende wil de ^* hinckende helpen, ende de verstootene versamelen; ende wilse tot lof ende eere maken in alle landen, daer in mense veracht.

* Mich. 4,6.

20

Ter selver tijt wil Ick u-lieden hier in-brengen, ende u ter selver tijt versamelen: want Ick wil u tot lof ende eere maken, onder alle Volckeren op Aerden, wanneer Ick uwe gevanckenissen wenden sal voor uwe oogen; spreeckt de HEERE.

Eynde des Propheets Zephan-Ja.