Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Begrijpt het Gebedt Habacucs, in vier deelen: I. Titel ende in-houdt des Gebedts. II. Bewegende oorsaken tot ’et Gebedt, ende hope der hulpe. III. Een sonderlingh Gebedt tegen den Koninck van Babel. IV. Een troostelijck besluyt.

I.1

DIt is het Gebedt des Propheten Habacucs voor de onschuldige. ⁺

+ Cap. III. Ebr.

2

HEERE! ick hebb’ u geruchte gehoort, dat ick my ontsette:

II.

# ☜HEERE! Ghy maeckt u werck levendigh ^a midden in de jaren, ende laet het kondt worden midden in de jaren: wanneerder droeffenisse voor handen is, so gedenckt Ghy der barmhertigheyt☞.

a Midden in de jaren) dat is, ter rechter tijt, ende midden in der noot helpt Ghy, ende maeckt d’uwe saligh ende vry.

3

Godt quam van ’t Zuyden, ⁺ ende de Heylige van ’t geberghte Paran, Sela! ☜sijnes lofs was de Hemel vol, ende sijner eeren was de Aerde vol☞.

+ Deut. 33,2. Jud. 5,4.

4

Sijn glans was als licht, ^a glinsteringen gingen van sijne handen, aldaer was heymelijck sijne macht.

a Cornua, ut de Mose.

5

Voor Hem henen ginck de pestilentie; ende plage ginck uyt, waer Hy henen tradt.

6

Hy stont, ende mat het lant: Hy sagh toe, ende verstroyde de Heydenen; dat der werelt bergen vermorselt wierden, ende haer bucken moesten de heuvelen in de werelt, doe Hy ginck in de werelt.

7

Ick sagh der Mooren hutten in moeyte, ende der Midianiten tenten bedroeft.

8

En waert Ghy niet toornigh, HEERE, in de vloet? ende uwe grimmigheyt in de wateren? ende uw’ toorn in de Zee? doe Ghy op uwe peerden reedt, ende uwe wagens de over-winninge behielden?

9

Ghy trockt den boge te voor-schijn, gelijck Ghy gesworen hadt den stammen, Sela! ende deeldet de stroomen in ’t lant.

10

De bergen sagen U, ⁺ ende hen wiert bange: de water-stroom voer daer henen; de diepte liet haer hooren, de hooghte hief de handen op.

+ Psal. 77,19.

11

De Sonne ende Mane stonden stille; ⁺ uwe pijlen voeren met glinsteringen daer henen, ende uwe speren met het blincken des blixems.

+ Jos. 10,12, 13.

12

Ghy vertradt het lant in den toorne, ende verdorschedet de Heydenen in de grimmigheyt.

13

Ghy toogt uyt uwen volcke te helpen, te helpen uwen gesalfden: Ghy versloegt het hooft in den huyse der godtloosen, ende ontblootedet de gront-vesten tot aen den hals, Sela!

III.14

GHy woudt vloecken den scepter des Hoofts, mitsgaders sijne vlecken; die als een onweder komen, om my te verstroyen, ende verheugen haer, als verslonden sy den ellendigen in ’t verborgen.

15

Uwe peerden gaen in de Zee, in den modder grooter wateren.

16

Dewijle ick sulcx hoore, so is mijn buyck bedroeft; mijne lippen tsitteren van ’t geschrey, etter gaet in mijn gebeente, ick ben by my bedroeft: ô dat ick rusten mochte ter tijt der droeffenisse, als wy henen op-trecken tot het volck, dat ons bestrijdt!

17

Want de vijge-boom en sal niet groenen, ende sal geen gewas zijn aen de wijn-stocken; den arbeyt aen den olijf-boom feylt, ende de ackers en brengen geen voetsel: ende de schapen worden uyt de koyen wegh-geruckt, ende geene runderen en sullen in de stallen zijn.

IV.18

☜DOch ick wil my verheugen des HEEREN, ⁺ ende vrolijck zijn in Godt mijnen Heyle☞.

+ Psal. 35,9.

19

Want de HEERE Heere is mijne kracht, ⁺ ende sal mijne voeten maken als herten-voeten; ende sal my in de hooghte voeren, dat ick singe op mijn snaren-spel.

+ 2 Sam. 22,34.

Eynde des Propheets Habacucs.