Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxvj. Capittel.

Heeft twee prophetien: I. Belofte van der Ioden weder-brenginge. II. Vertroostinge van der Ioden weder-komste.

I.1

ENde ghy Menschen-kint, propheteert den bergen Israëls, ende segt: ⁺ Hooret des HEEREN woort, ghy bergen Israëls:

+ Ezech. 6,2.

2

Soo spreeckt de Heere HEERE: ⁺ Daerom, dat de vyant over u roemt, Heah! de ^a eeuwige hooghten zijn nu ons erve geworden!

+ Ezech. 25,3. cap. 26,2. cap. 35,10.

a Id est, cultus perpetuus.

3

Daerom propheteert, ende segt: Soo spreeckt de Heere HEERE: Dewijle dat men u over-al verwoest ende verdelgt, ende zijt den over-geblevenen Heydenen te deel geworden; ende zijt den lieden in den mont gekomen, ende een quaet geruchte geworden:

4

Daerom, hooret ghy bergen Israëls het woort des Heeren HEEREN: Soo spreeckt de Heere HEERE, beyde tot de bergen ende heuvelen, tot de beken ende dalen, tot de eensame woestijnen ende verlatene steden, dewelcke den over-geblevenen Heydenen ront-om henen tot eenen roof ende spot geworden zijn:

5

Ia soo spreeckt de Heere HEERE: Ick hebbe in mijnen vyerigen yver gesproken tegen de over-geblevene Heydenen, ende tegen het gantsche Edom, dewelcke mijn lant in-genomen hebben, met vreugde van gantscher herten ende met hoon-lachen, dat selve te verwoesten ende te plunderen:

6

Daerom propheteert van den lande Israëls, ende segt tot de bergen ende heuvelen, tot de beken ende dalen: Soo spreeckt de Heere HEERE: Siet, Ick hebbe in mijnen yver ende grimmigheyt gesproken, ⁺ dewijle ghy [sulcken] smaet van de Heydenen dragen moet:

+ Ezech. 34,29.

7

Daerom spreeckt de Heere HEERE alsoo: Ick ^b heffe mijne hant op, dat uwe nae-bueren de Heydenen ront-om hare schande weder dragen sullen:

b Ick heffe mijne hant op) Dat is, Ick sweere.

8

Maer ghy bergen Israëls sult weder groenen, ende uwe vruchten brengen

[fol. 71r]

mijnen volcke Israël: ende ’t sal haest geschieden.

9

☜Want siet, Ick wil my weder tot u wenden, ende u aensien, dat ghy gebouwet ende bezaeyt wordet☞.

10

Ende wil by u der lieden vele maken, het gantsche huys Israëls altemael; ende de steden sullen weder bewoont, ende de woestijnen bebouwt worden.

11

Ia Ick wil by u der lieden ende des vees vele maken, dat ghy u vermeerderen ende wassen sult: ende Ick wil u weder in-setten, daer ghy voor henen woondet; ende wil u meer goets doen, dan oyt van te voren; ende ghy sult bevinden, dat Ick de HEERE ben.

12

Ick wil u toe-brengen lieden, die mijn volck Israël sullen zijn, die sullen u besitten; ende ghy sult haer erf-deel zijn: ende en sult niet meer sonder erf-genamen zijn.

13

Soo spreeckt de Heere HEERE: Dewijle dat men dit van u seyt: Ghy hebt lieden verslonden, ende hebt u volck sonder erf-genamen gemaeckt:

14

Daerom en sult ghy [nu] niet meer lieden verslinden, ende u volck sonder erf-genamen maken; spreeckt de Heere HEERE.

15

Ende Ick en wil u niet meer laten horen den smaet der Heydenen; ende ghy en sult den spot der Heydenen niet meer dragen: ende en sult u volck niet meer sonder erf-genamen maken; spreeckt de Heere HEERE.

II.16

ENde des HEEREN woort geschiedde wijders tot my:

17

Ghy Menschen-kint, als het huys Israëls in haer lant woonden, ende dat selve verontreynigden met haer wesen ende doen: dat haer wesen voor my was, gelijck de onreynigheyt eener vrouwe in hare kranckheyt.

18

Doe goot Ick mijne grimmigheyt over hen uyt, om des bloets wille, dat sy in den lande vergoten, ende dat selve verontreyniget hadden door hare Afgoden.

19

Ende Ick verstroydese onder de Heydenen, ende verspreyddese in de landen; ende oordeeldese nae haer wesen ende doen.

20

Ende sy hielden hen gelijck de Heydenen, ⁺ daer sy henen quamen, ende ontheyligden mijnen heyligen Name, dat men van hen seyde: Is dat des HEEREN volck, dat uyt sijn lant heeft moeten trecken?

+ Jes. 52,5. Rom. 2,24.

21

Maer Ick verschoonde om mijns heyligen Naems wille, dien het huys Israëls ontheyligde onder de Heydenen, daer henen sy quamen.

22

Daerom sult ghy tot het huys Israëls seggen: Soo spreeckt de Heere HEERE: Ick en doe ’t niet om uwent wille, ghy van den huyse Israëls; maer om mijns heyligen Naems wille, dien ghy-lieden ontheyligt hebt onder de Heydenen, tot dewelcke ghy gekomen zijt.

23

Want Ick wil mijnen grooten Name, die door u onder de Heydenen ontheyligt is, dien ghy onder deselve ontheyligt hebt, heyligh maken: ende de Heydenen sullen gewaer worden, dat Ick de HEERE ben, (spreeckt de Heere HEERE) als Ick my voor hen aen u bewijse, dat Ick heyligh ben.

24

Want Ick wil u uyt de Heydenen halen, ende u uyt alle landen vergaderen, ende weder in u lant voeren.

25

☜Ende Ick wil reyn water over u sprengen, dat ghy reyn wordet van alle uwe onreynigheyt; ende van alle uwe Afgoden wil Ick u reynigen.

26

Ende Ick wil u een nieuw herte, ⁺ ende eenen nieuwen geest in u geven: ende Ick wil het steenen herte uyt u vleesch wegh-nemen, ⁺ ende u een vleeschen herte geven.

+ Jer. 32,39.

+ Eze. 11.19, 20.

27

Ick wil mijnen Geest in u geven; ende wil sulcke lieden uyt u maken, die in mijne geboden wandelen, ende mijne rechten houden, ende daer nae doen☞.

28

Ende ghy sult woonen in ’t lant, dat Ick uwen vaderen gegeven hebbe: ende ghy sult mijn volck zijn, ende Ick wil uwe Godt zijn.

29

Ick wil u van alle uwe onreynigheden los maken: ende wil het koorn roepen, ⁺ ende wil ’t vermeerderen; ende en wil u geenen dieren tijt komen laten.

+ Ezech. 34.29.

30

Ick wil de vruchten op de boomen, ende het gewas op ’t velt vermeerderen: op dat u de Heydenen niet meer en bespotten met de dierte.

31

Als-dan sult ghy aen u boos wesen gedencken, ⁺ ende uwe doens, dat niet goet en was; ⁺ ende uwe sonden ende afgoderyen sullen u berouwen.

+ Ezech. 16.61, 63.

+ Ezech. 6,9. cap. 20,43.

32

Sulcx wil Ick doen, niet om uwent wille, (spreeckt de Heere HEERE) dat ghy ’t wetet; maer ghy sult u moeten schamen ende schaem-root worden, ghy van den huyse Israëls, over u wesen.

33

Soo spreeckt de Heere HEERE: Te dier tijt, als Ick u reynigen sal van alle uwe sonden; dan wil Ick de steden weder besetten, ende de woestijnen sullen weder bebouwet worden:

34

Het woeste lant sal weder geploegt worden, in plaetse, dat het verwoest was; dat het sien sullen, alle die daer door gaen,

35

Ende seggen: ⁺ Dit lant was verwoest, ende nu is ’t als een lust-hof: ende dese steden waren verstoort, eensaem ende verscheurt; ende staen nu vast gebouwt.

+ Jes. 51,3, Ezech. 28,13,

36

Ende de over-geblevene Heydenen ront-om u sullen bevinden, dat Ick de HEERE ben; die daer bouwt, wat verscheurt is; ⁺ ende beplant, wat verwoest was: Ick de HEERE segge ’t, ende doe ’t oock.

+ Ezech. 17,24. cap. 22,14. cap. 37,14.

37

Soo spreeckt de Heer HEERE: ⁺ Ick wil my weder vragen laten van den huyse Israëls, op dat Ick my aen hen bewijse: ende Ick wilse ver-

+ Ezech. 34,31. cap. 36.11, 12,

[fol. 71v]

meerderen, gelijck eene menschen-kudde.

38

Gelijck eene heylige kudde; gelijck eene kudde te Ierusalem om hare feesten; soo sullen de verwoeste steden vol menschen-kudden worden: ende sy sullen bevinden, dat Ick de HEERE ben.