Lutherse Bijbel (1648)

Het xij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Afbeeldinge van der Ioden hertneckigheyt, door ’t uyt-gaen des Propheten. II. Door ’t eten met beven.

I.1

ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:

2

Ghy Menschen-kint, ghy woont onder een ongehoorsaem huys, ⁺ ’t welck wel oogen heeft, datse sien konden, ende en willen niet sien; ooren datse hooren konden, ende en willen niet hooren: maer het is een ongehoorsaem huys.

+ Jes. 6,9. cap. 42,18. Jer. 5,21. Ezech. 2.3, 5, 6, 7, 8. cap. 3.26, 27.

3

Daerom ghy Menschen-kint, neemt uwe wandel-gereetschap, ende treckt by lichten dage wegh voor hare oogen: van uwe plaetse sult ghy vertrecken aen een’ ander plaetse voor hare oogen: oftse misschien het mercken wilden, datse een ongehoorsaem huys zijn.

4

Ende sult uwe gereetschap daer uyt doen, als wandel-gereetschap, by lichten dage voor hare oogen; ende ghy sult uyt-trecken des avonts voor hare oogen; gelijck men uyt-treckt, als men vertrecken wil.

5

Ende ghy sult door den wandt breken voor hare oogen, ende aldaer door uyt-trecken.

6

Ende ghy sultse op uwe schouder nemen, voor hare oogen; ende als het doncker is geworden, uyt-dragen; u aengesichte sult ghy bedecken, dat ghy ’t lant niet en siet: want Ick hebbe u den huyse Israëls tot een wonder-teecken gesett.

7

Ende ick dede, als my bevolen was; ende droegh mijne gereetschap uyt, als wandel-gereetschap, by lichten dage: ende op den avont brack ick met der hant door den wandt; ende als ’t doncker geworden was, nam ickse op de schouder, ende droegse uyt voor hare oogen.

8

Ende ’s morgens vroegh geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:

9

Menschen-kint, en heeft het huys Israëls, het ongehoorsaem huys, niet tot u geseyt: Wat maeckt ghy?

10

Soo segt tot hen: Soo spreeckt de Heere HEERE; Dese last raeckt den Vorst te Ierusalem, ende het gantsche huys Israëls, dat daer binnen is.

11

Segt; Ick ben u-lieder wonder-teecken: als ick gedaen hebbe, alsoo sal u geschieden; dat ghy vertrecken moetet, ende gevanckelijck wegh-gevoert worden.

12

Haer Vorst sal op den schouder ^a dragen in ’t donckere, ende moet ^* uyt-trecken door den wandt, diense breken sullen, datse daer door uyt-trecken: sijn aengesicht sal bedeckt worden; dat hy met geen ooge het lant en sie.

a Dat is, hy en sal niet uyt-rijden oft varen, etc.

* 2 Reg. 25,4.

13

⁺Ick wil oock mijn net over hem werpen, dat hy in mijn jaght gevangen worde: ende wil hem nae Babel brengen, in der Chaldeën lant, ’t welck hy doch ^b niet sien en sal; ende sal aldaer sterven.

+ Ezech.17,20.

b Niet sien) want sijne oogen wierden hem te Riblath uyt-gesteken, Jer. 39,7. ende cap. 52,11. Alsoo sagh hy den Koninck van Babel, gelijck Ieremias seyt; ende en sagh doch Babel niet, gelijck Ezechiel seyt: welcke twee stucken de Ioden tegen malkanderen luydende voor leugen hielden.

14

Ende alle die ront-om hem zijn, sijne helpers, ende al sijn aenhanck, wil Ick onder alle winden verstroyen, ⁺⁺ ende het sweert achter hen uyt-trecken.

++ Ezech. 5,2. cap. 10,12.

15

Alsoo sullen sy bevinden, dat Ick de HEERE ben, wanneer Ickse onder de Heydenen verstoote, ende in de landen verstroye.

[fol. 59r]

16

Maer Ick wil van hen sommige weynige over-blijven laten voor den sweerde, honger ende pestilentie; die sullen gener grouwelen vertellen onder de Heydenen, daer henen sy komen sullen; ende sy sullen gewaer worden, dat Ick de HEERE ben.

II.17

ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:

18

Ghy Menschen-kint, ghy sult u broot eten met beven, ende u water drincken met tsitteren ende sorgen.

19

Ende segt tot het volck in den lande; Soo spreeckt de Heere HEERE van de inwoonders te Ierusalem in het lant Israëls: ⁺ Sy moeten haer broot eten in sorgen, ende haer water drincken in ellende; want het lant sal woest worden van al dat daer in is, om des wrevels wille aller inwoonders:

+ Ezech, 4,16.

20

Ende de steden, die wel bewoont zijn, sullen verwoest, ende het lant eensaem worden: alsoo sult ghy bevinden, dat Ick de HEERE ben.

21

Ende des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:

22

Ghy Menschen-kint, wat hebt ghy-lieden voor een spreeck-woort in den lande Israëls, seggende: Dewijle dat het soo lange vertreckt, soo en wort ’er nu voortaen niets uyt de prophetie.

23

Daerom segt tot hen: Soo spreeckt de Heere HEERE; Ick wil dat spreeck-woort doen op-houden, dat men ’t niet meer voeren en sal in Israël. Ende segt tot hen: De tijt is nae-by, ende al watter gepropheteert is.

24

Want ghy sult nu voortaen gewaer worden, dat geen gesicht missen, ende geene prophetie liegen en sal, tegen het huys Israëls.

25

Want Ick ben de HEERE: wat Ick spreke, dat sal geschieden, ende niet langer vertrocken worden; maer by uwe tijt, ghy ongehoorsaem huys, wil Ick doen, wat Ick spreke; spreeckt de Heere HEERE.

26

Ende des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende:

27

Ghy Menschen-kint, siet het huys Israëls spreeckt: Het gesicht, dat dese siet, daer is noch lange henen; ende hy propheteert op den tijt, die noch verre is.

28

Daerom segt tot hen: Soo spreeckt de Heere HEERE; wat Ick spreke, en sal niet langer vertrocken worden, maer ’t sal geschieden; spreeckt de Heere HEERE.