Lutherse Bijbel (1648)

Het xiiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Wort noch-maels verhaelt de troost van de verlossinge uyt Babel. II. Bevastiginge van dese predicatie, genomen van Godts onwandelbare waerheyt.

I.3

ENde te dier tijt, wanneer u de HEERE ruste geven sal van uwen jammer ende leedt; ende van de harde dienstbaerheyt, ⁺ daer ghy in geweest zijt:

+ Deut. 28,48.

4

Dan sult ghy een sulck spreeck-woort gebruycken tegen den Koninck van Babel, ende seggen: Hoe is ’t met den drijver soo gantsch uyt! [ende] de cijns heeft een eynde!

5

De HEERE heeft de roede der godtloosen gebroken: de roede der heerschers.

6

Die welcke de volckeren sloegh in verbolgentheyt sonder op-houden; ende met woeden heerschede over de Heydenen, ende vervolgde sonder barmhertigheyt.

7

☜Nu rust doch de gantsche werelt, ende is stille, ende juycht vrolick☞.

8

Oock verheugen haer de dennen over u, [ende] de Cederen op den Libanon, [seggende:] Dewijle ghy ligt, soo en komt niemant hier-op, die ons af-houwe.

9

De Helle van onder tsittert voor u, doe ghy haer te gemoete quaemt: sy weckt u de dooden op, alle de ^a bocken des werelts; ende sy heet alle de Koningen der Heydenen van hare stoelen opstaen.

a Bocken) Dat is de groote heeren.

10

Dat die selve allegaer [d’een nae den anderen] spreken, ende tot u seggen: Ghy zijt oock geslagen, ⁺ gelijck als wy; ende het gaet u, als ons.

+ Ezech. 32.8.

11

Uwe pracht is onderwaerts in de Helle gevaren, ⁺ [met] het geklanck uwer ^b: motten sullen u bedde zijn, ende wormen u decksel.

+ Iob 21,26.

b Harpen) Dat is, beyde het gewelt ende vreughde is uyt.

12

Hoe zijt ghy van den Hemel gevallen, ghy schoone Morgen-sterre? [Hoe] zijt ghy ter aerde gevelt, ghy, die de Heydenen krencktet?

13

Ghy dachtt [immers] in u herte: Ick wil in den hemel op-klimmen, ende mijnen stoel boven de sterren Godts verhoogen: ⁺ ick wil my setten op den bergh des stichts, aen de zijde van ’t Noorden.

+ Psa. 48,3.

14

Ick wil over de hooge wolcken varen, ende gelijck zijn den Alder-hoogsten.

15

Ja ter Hellen vaert ghy, ter zijden van de kuyl.

16

Wie u siet, sal u aen-schouwen ende aen-sien, [ende seggen:] Is dat die man, die de werelt dede beven, ende de Koninckrijcken beroeren?

17

Die den aerd-bodem ter woestyne maeckte, ende de steden daer in brack, ende gaf sijne gevangene niet los?

18

Tis waer, alle de Koningen der Heydenen liggen doch met malkanderen met eere, een yegelijck in sijn huys:

19

Maer ghy zijt verworpen van u graf, als een veracht taek; [als] een kleet der doot-geslagenen, die met den sweerde doorsteken zijn, die neder-dalen tot de ^c steen-hoopen der helle, als een vertreden doot lichaem.

c Steen-hopen) Dat is, in het steenachtige aerd-rijck in ’t graf, ofte op de vil-plaetse.

20

Ghy en sult niet als die selve begraven worden: want ghy hebt u lant verdorven, [ende] u volck doot-geslagen; ⁺ want men en sal des zaets der boosachtigen nimmermeer gedencken.

+ Iob. 18,19. Psa. 21,11. Psa. 37,28. Psa. 109,13.

21

Richtet toe, dat men zijne kinderen slachte, om harer vaderen misdaet wille; dat sy niet op en komen, ⁺ noch het lant erven, noch den aerd-bodem vol steden maken.

+ Exod. 20,5. Matth. 23,35.

22

Ende Ick wil over haer komen, spreeckt de HEERE Zebaoth, ende te Babel uyt roeyen hare gedachtenisse, hare overgeblevene neven ende nakomelingen, spreeckt de HEERE.

23

Ende Ick wilse maken tot een erve den egelen, ⁺ ende [tot] een water-poel ende wilse met eenen besem des verderfs uyt-vagen: spreeckt de HEERE Zebaoth.

+ Ies. 34,11. Zephan. 2,14.

II.24

DE HEERE Zebaoth heeft gesworen, ende geseyt: [Wat

[fol. 6r]

geldet], het sal gaen, als Ick dencke; ende ’t sal blijven, als Ick het in den sin hebbe.

25

Dat Assur in mijn lant verbroken worde, ende Ick hem op mijne bergen vertrede: op dat sijn jock van hen genomen worde, ende sijn last van haren hals kome.

26

Dit is de aen-slagh, dien hy heeft over alle landen; ende dit is de uyt-gestreckte hant over alle Heydenen.

27

Want de HEERE Zebaoth heeft het besloten; ⁺ wie wil het weeren? Ende sijne hant is uyt-gestreckt; wie wilse wenden?

+ 2 Par, 20,6. Iob 9,12. Prov. 31,31.