Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Godt dreygt te straffen. II. Oorsaken van ’t dreygement Godts.

I.1

WAnt siet, ⁺ de Heere HEERE Zebaoth sal van Ierusalem ende Iuda wegh-nemen allerley voor-raet, allen voor-raet des broots, ende allen voor-raet des waters.

+ Lev. 26,26.

2

Stercke ende krijgs-lieden, Richters, Propheten, Waer-seggers ende Outste:

3

Hooft-lieden over vijftich, ende eerlijcke lieden; Raets-mannen, ende wijse werck-meesters, ende kloecke wel-sprekende mannen.

4

Ende wil hen jongelingen [tot] Vorsten geven, ende kintsche sullen over hen heerschen.

5

Ende ’t volck sal schinderije bedrijven d’een over den anderen; ende een yegelijck over sijnen naesten: ende de jongelinck sal stout zijn tegen den ouden; ende een loos man tegen den eerlijcken.

6

Als dan sal eener sijnen broeder [uyt] den huyse sijnes vaders aengrijpen: Ghy hebt kleederen; weest onse Vorst; helpt ghy desen ongeval.

7

[Maer] hy sal te dier tijt sweeren, ende seggen: Ick en ben geen heel-meester; daer en is nog broot noch kleet in mijnen huyse; en sett my niet tot eenen Vorst in het volck.

8

Want Ierusalem valt daer henen, ende Iuda leyt daer neder: dewijle hare tonge ende [haer] doen tegen den HEERE is, dat sy den oogen sijner Majesteyt tegen-streven.

9

Sy en schamen sich hares wesens niet, ende roemen hare sonde, gelijck die te Sodom; ende en ^a verbergense niet: wee haer-lieder ziele! ^* want daermede brengen sy hen-selven in alle ongeluck.

a Verbergen) Sy willen het voor deucht opentlijck gepresen hebben, dies sy sich billijcker souden schamen, namelijck, harer Afgoderye: soo roemen sy, dat Gode daer mede gedient zij; Dat heet een roem, die wel weert waer te verswijgen.

* Hos. 13,9.

10

Prediket van de rechtveerdigen, dat sy ’t goet hebben; want sy sullen de vrucht harer wercken eten.

11

Maer wee den godtloosen! want sy zijn boosachtigh: ende het sal hun vergolden worden, gelijck sy ’t verdienen.

II.12

KInders zijn drijvers mijnes volcx, ende wijven heerschen over het selve: mijn volck, uwe troosters verleyden [u], ende verstooren den wegh, daer ghy op gaen sult.

13

[Maer] de HEERE staet daer te rechten, ende is op-getreden de volckeren te richten.

14

Ende de HEERE komt ten gerichte met de Oudtsten sijnes volcx, ende met sijne Vorsten: want ghy hebt den ^b wijn-bergh verdorven, ende de roof van de armen is in uwe huysen.

b Wijn-bergh) Dat is ’t volck Godts, c. 5,2.

15

Waerom vertreedt ghy mijn volck, ende verslaet de persone der ellendigen? spreeckt de Heere HEERE Zebaoth.

16

Ende de HEERE spreeckt: Daerom dat de dochteren Zions hoo-veerdigh zijn, ende gaen met op-gerichten halse, met geblanckettede aengesichten, treden daer henen ende trippelen, ende hebben kostelijcke schoenen aen hare voeten.

17

Soo sal de Heere den schedel der dochteren Zions kael maecken; ende de HEERE sal hare gesmijde wegh-nemen.

18

Te dier tijt sal de Heere den cieraet aen de kostelijcke schoenen wegh-nemen, ende de haecken, de spanselen.

19

De ketenkens, de braseletten, de huyven.

20

De hooft-cierselen, de koorden, de snoerkens, de muskeljaet-ballekens, de oor-spanselen.

21

De ringen, de hayr-banden.

22

De vier-kleederen, de huyken, de lampers, de buydels.

23

De spiegels, de lobben, de boorden, de tabbaerds.

24

Ende daer sal stanck voor goeden reuck wesen; ende een losse bant, voor eenen gordel: ende kaelheyt, voor ’t gekrolde hayr; ende voor eenen wijden huyck, een engen sack: sulcx altemael in plaetse [uwer] schoonheyt.

25

Uwe gemeyn volck sal door het sweert vallen: ende uwe krijgs-helden in den strijt.

26

Ende hare poorten sullen treuren ende klagen; ende sy sal jammerlijck op de aerde sitten.

1

Dat seven vrouwen te dier tijt eenen man sullen aengrijpen, ende seggen: wy willen ons selfs geneeren, ende bekleeden; laet ons alleenlijck nae uwen name heeten; dat onse versmaetheyt [van ons] genomen worde.