Lutherse Bijbel (1648)

De cxxv. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Eene lof-spreucke over de hulpe Godts. II. Eene onder-richtinge van de genade Godts tegen de Vrome, ende sijnen toorn over de godt-loose.

Een Liedt in ’t hooger Choor.

I.1

DIe op den HEERE hopen, die en sullen niet vallen; maer eeuwigh blijven, gelijck de bergh Zion.

2

Ront-om Ierusalem zijn bergen; ende de HEERE is ront-om sijn volck, van nu aen tot in eeuwigheyt.

3

Want der godt-loosen scepter en sal niet blijven over het hoopken der Rechtveerdigen: op dat de Rechtveerdige hare hant niet uyt en strecken tot ongerechtigheyt.

II.4

HEERE, doet wel den goeden ende vromen herten:

5

Maer die af-wijcken op hare kromme wegen, sal de HEERE wegh-drijven met de quaet-doenders: maer vrede zy over Israël!