Lutherse Bijbel (1648)

(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– rechtenstatus



De cxix. Psalm.
Deze Psalm, handelende eygentlijck van ’t Woort Godts, deelt hem selven nae ’t getal der letteren in ’t Ebreeusch Alphabeth in twee-en-twintigh deelen; waer van elck deel ofte letter acht verskens begrijpt: Van de goddelijcke leere, ende de geloovige aen-stellinge des levens nae deselve.
I.1 WEl den genen, Ga naar margenoot+ die oprecht leven; die in de Wet des HEEREN wandelen!
2 Wel den genen, die sijne getuygenissen houden: Ga naar margenoot+ die Hem van gantscher herten soecken!
3 Want welcke op sijne wegen wandelen, die en doen geen quaet.
4 Ghy hebt geboden, vlijtigh te houden uwe bevelen.
5 O dat mijn leven uwe rechten met gantschen ernst hielde!
6 Wanneer ick sie alleen op uwe geboden; so en worde ick niet te schande.
7 Ick dancke u van rechter herten, dat Ghy my leert de rechten uwer gerechtigheyt.
8 Uwe rechten wil ick houden; en verlaet my nimmer-meer. Van de ken-teeckenen eenes onstraffelijcken levens.
II.9 ☜HOe sal een jongelinck sijnen wegh onstraffelijck gaen? Ga naar margenoot+ wanneer hy sich houdt nae uwe woorden☞.
10 Ick soecke u van gantscher herten; en laet my niet feylen uwer geboden.
11 Ich behoude uw’ Woort in mijn herte; Ga naar margenoot+ op dat ich niet tegen u en sondige.
[Folio 253v]

12 Gelooft zijt Ghy, HEERE; leert my uwe rechten.
13 Ick wil met mijne lippen vertellen alle rechten uwes monts.
14 Ick verheuge my des weegs uwer getuygenissen, als over allerley rijckdom.
15 Ick spreke wat Ghy bevolen hebt; ende sie op uwe wegen.
16 Ick hebbe lust tot uwe rechten: ende en vergete uwer woorden niet. Van ’t vleeschelijck ende geestelijck leven; ende wat tottet geestelijck leven behoore.
III.17 DOet wel uwen Knecht; Ga naar margenoot+ dat ick leve, ende uw’ Woort houde.
18 ☜Opent my de oogen, dat ick sie de wonderen aen uwe Wet☞.
19 Ga naar margenoot+ Ick ben een gast op Aerden; en verbergt uwe geboden niet voor my.
20 Ga naar margenoot* Mijne ziele is verslagen, van verlangen nae uwe rechten, altijt.
21 Ghy scheldt de hooveerdige: vervloeckt zijn, die uwer geboden feylen.
22 Wendt van my smaet ende verachtinge; want ick houde uwe getuygenissen.
23 De Vorsten sitten oock, ende spreken tegen my: maer uwe Knecht spreeckt van uwe rechten.
24 Ick hebbe lust tot uwe getuygenissen; Ga naar margenoot+ die zijn mijne Raets-lieden. Van de beteringe des menschelijcken herten, ende bereydinge ter saligheyt.
IV.25 MYne ziele leyt in ’t stof; verquickt my, nae uw’ Woort.
26 Ick vertelle mijne wegen; ende Ghy verhoort my: Ga naar margenoot+ leert my uwe rechten.
27 Onder-wijst my den wegh uwer bevelen; so wil ick spreken van uwe wonderen.
28 Ick quelle my, dat my het herte versmachtt; sterckt my, nae uw’ Woort.
29 Wendt van my den valschen wegh, ende gunt my uwe Wet.
30 Ick hebben den wegh der waerheyt verkoren; uwe rechten hebb’ ick my voorgestelt.
31 Ick hange aen uwe getuygenissen: HEERE, en laet my niet te schande worden.
32 Wanneer Ghy mijn herte troost; so loope ick den wegh uwer geboden. Hoe een Mensch in Godt, ende Godt in hem leven magh.
V.33 WYst my, Ga naar margenoot+ HEERE, den wegh uwer rechten, dat ickse beware tot’et eynde toe.
34 Onder-wijst my; dat ick beware uwe Wet, ende houdese van gantscher herten.
35 Voert my op het padt uwer geboden; want ick hebbe lust daer-toe.
36 ☜Neygt mijn herte tot uwe getuygenissen, ende niet tot gierigheyt.
37 Wendt mijne oogen af, dat sy niet en sien nae onnutte leere; maer verquickt my op uwen wegh☞.
38 Laet uwen Knecht uw’ gebodt vast voor uw’ Woort houden, dat ick u vreese.
39 Wendt van my den smaet, dien ick schuwe; want uwe rechten zijn lieflijck.
40 Siet, ick begeere uwe bevelen; verquickt my met uwe gerechtigheyt. Van de Christelijcke vol-standigheyt, ende vrij-moedige belijdenisse der goddelijcker waerheyt.
VI.41 HEERE, laet my uwe genade weder-varen; uwe hulpe, nae uw’ Woort:
42 Dat ick antwoorden magh mijnen lasteraer; want ick verlate my op uw’ Woort.
43 Ende en neemt immers niet van mijnen monde het Woort der waerheyt; want ick hope op uwe rechten.
44 Ick wil uwe Wet houden altijt, altoos ende eeuwighlijck.
45 Ende ick wandele vrolijck; Ga naar margenoot+ want ick soecke uwe bevelen.
46 Ick spreke van uwe getuygenissen voor Koningen; ende en schame my niet:
47 Ende hebbe lust aen uwe geboden, ende sy zijn my lief.
48 Ende ick heffe mijne handen op tot uwe geboden, die my lief zijn; ende spreke van uwe rechten. Van ’t gebedt in ’t kruys; ende hoe men hem in vervolginge recht schicken sal.
VII.49 GEdenckt uwen Knecht aen uw’ Woort, op ’t welck Ghy my laet hopen:
50 Dat is mijn troost in mijne ellende; want uw’ Woort verquickt my.
51 De hooveerdige hebben haren spot aen my; nochtans en wijcke ick niet van uwe Wet.
52 ☜HEERE, wanneer ick gedencke, hoe ghy van de werelt aen geoordeelt hebt, so worde ick getroost☞.
53 Ick ben ontsteken over de godt-loose, die uwe Wet verlaten.
54 Uwe rechten zijn mijn liedt in mijnen huyse.
55 HEERE, Ga naar margenoot+ ick gedencke des nachts aen uwen Naem, ende houde uwe Wet.
56 Dat is mijn schat, dat ick uwe bevelen houde. Van ’t rechte erve der geloovigen, in Godts Woort belooft zijnde.
VIII.57 ICk hebben geseyt: HEERE, dat sal mijn erve zijn, dat ick uwe wegen houde.
58 Ick smeecke voor uw’ aen-gesicht van gantscher herten; zijt my genadigh, nae uw’ Woort.
59 Ick bedencke mijne wegen, ende keere mijne voeten tot uwe getuygenissen.
60 Ick haeste, ende en versuyme my niet, te houden uwe geboden.
61 Der godt-loosen rotte berooft my; maer ick en vergete uwer Wet niet.
62 Ter midder-nacht stae ick op, om u te dancken voor de rechten uwer gerechtigheyt.
63 Ick houde my tot de gene die u vreesen, Ga naar margenoot+ ende uw’ bevel houden.
64 HEERE, de Aerde is vol uwer goetheyt; leert my uwe rechten. Van sommige weldaden Godts, in dewelcke het hooghste goet bestaet.
IX.65 GHy doet uwen Knecht, goet HEERE, nae uw’ Woort.
66 Leert my heylsame zeden ende Ga naar margenoota kennisse; Ga naar margenoot+ want ick geloove uwen geboden.
[Folio 254r]

67 Eer ick verootmoedigt wiert, doolde ick; maer nu houde ick uw’ Woort.
68 Ghy zijt goedertieren ende vriendelijck; leert my uwe rechten.
69 De hooveerdige versieren leugens over my; maer ick houde van gantscher herten uwe bevelen.
70 Haer herte is dick, gelijck smeer; [maer] ick hebbe lust aen uwe Wet.
71 ☜’t Is my lief, dat Ghy my verootmoedigt hebt; op dat ick uwe rechten leere.
72 De Wet uwes monts is my liever, Ga naar margenoot+ dan veel duysent stucken gouts ende silvers☞. Van vertroostinge uyt de voor-sienigheyt, voor-sorge ende regeringe Godts.
X.73 UWe hant heeft my gemaeckt ende bereydt: Ga naar margenoot+ onder-wijst my, dat ick uwe geboden leere.
74 Die u vreesen, sien my, ende verblijden haer; want ick hope op uw’ Woort.
75 HEERE, ick weet, dat uwe gerichten recht zijn; ende Ghy hebt my trouwelijck verootmoedigt.
76 Uwe genade moete mijn troost zijn, als Ghy uwen Knecht toe-geseyt hebt.
77 Laet my uwe barmhertigheyt weder-varen, dat ick leve; want ick hebbe lust tot uwe Wet.
78 Och dat de hooveerdige moesten te schande worden, die my met leugenen neder-drucken! [maer] ick spreke van uwe bevelen.
79 Och dat sy hen moesten tot my houden, die u vreesen, ende uwe getuygenissen kennen!
80 Mijn herte blijve oprecht in uwe rechten, dat ick niet te schande en worde. Van de salige hope, ende derselver kracht ende eygenschappen.
XI.81 MYne ziele verlangt nae uw’ heyl; ick hope op uw’ Woort.
82 Mijne oogen haecken nae uw’ Woort, ende seggen: Wanneer troost Ghy my?
83 Want ick ben als eene Ga naar margenootb huyt in den roock: Ga naar margenoot+ uwe rechten en vergete ick niet.
84 Hoe lange sal uw’ Knecht wachten? wanneer wilt Ghy gerichte houden over mijne vervolgers?
85 De hooveerdige graven my kuylen, die niet en zijn nae uwe Wet.
86 Uwe geboden zijn enckel waerheyt: sy vervolgen my met leugen; helpt my!
87 Sy hebben my schier om-gebracht op aerden; maer ick en verlate uwe bevelen niet.
88 Verquickt my door uwe genade, dat ick houde de getuygenissen uwes monts. Lof-spreucke van de heylsame nuttigheyt ende den troost des goddelijcken Woorts.
XII.89 HEERE, Ga naar margenoot+ uw’ Woort blijft eeuwighlijck, soo wijt als de Hemel is.
90 Uwe waerheyt duert voort ende voort: Ga naar margenoot+ Ghy hebt d’ aerde bereydt, ende sy blijft staen.
91 Het blijft dagelijcks nae uw’ Woort; want het moet u alles dienen.
92 ☜Indien uwe Wet niet mijn troost geweest en ware, so ware ick vergaen in mijne ellende☞.
93 Ick wil uwe bevelen nimmer-meer vergeten; want Ghy verquickt my daer mede.
94 Ick ben uwe, helpt my; Ga naar margenoot+ want ick soecke uwe bevelen.
95 De godt-loose wachten op my, dat sy my om-brengen; maer ick mercke op uwe getuygenissen.
96 Ick hebben alles dings een eynde gesien; maer uw’ gebodt duert. Van de gelegentheyt ende uyt-nementheyt der rechter hemelscher Wijsheyt.
XIII.97 HOe hebbe ick uwe Wet soo lief! dagelijcx spreke ick daer van.
98 Ghy maeckt my met uw’ gebodt wijser, dan mijne vyanden zijn; want het is eeuwighlijck mijn schat.
99 Ick ben geleerder dan alle mijne Leeraers; want uwe getuygenissen zijn mijne reden.
100 Ick ben kloecker dan de oude; want ick houde uwe bevelen.
101 Ick weere mijnen voet van alle boose wegen, dat ick uw’ Woort houde.
102 Ick en wijcke niet van uwe rechten; want Ghy leert my.
103 ☜Uw’ Woort is mijnen monde soeter dan honigh.
104 Uw’ Woort maeckt my kloeck; Ga naar margenoot+ daerom hate ick alle valsche wegen. Van ’t genaden- ende vreugden-licht Godts in sijn heyligh Woort.
XIV.105 UW’ Woort is mijnes voets lanteerne, Ga naar margenoot+ ende een licht op mijnen wegh☞.
106 Ick sweere, Ga naar margenoot+ ende wil ’t houden, Dat ick de rechten uwer gerechtigheyt houden wil.
107 Ick ben seer verootmoedigt; HEERE, verquickt my, nae uw’ Woort.
108 Laet u behagen, HEERE, het willige offer mijns monts; ende leert my uwe rechten.
109 Ick drage mijne ziele altoos in mijne handen; ende ick en vergete uwe Wet niet.
110 De godt-loose leggen my stricken; maer ick en dwale niet van uwe bevelen.
111 Uwe getuygenissen zijn mijn eeuwige erve; want sy zijn mijnes herten blijdschap.
112 Ick neyge mijn herte, om te doen nae uwe rechten altoos ende eeuwighlijck. Sommige levens-regelen tegen valsche leere; ende hoe men ’t geloof onder-houden sal.
XV.113 ICk hate de Ga naar margenootc War-geesten, ende beminne uwe Wet.
114 Ghy zijt mijne bescherminge ende schilt; ick hope op uw’ Woort.
115 Wijcket van my ghy boosachtige; ick wil houden de geboden mijnes Godts.
116 Onder-houdt my, door uw’ Woort, dat ick leve; ende en laet my niet te schande worden over mijne hope. Ga naar margenoot+
117 Sterckt my, dat ick genese; so wil ick steets mijnen lust hebben aen uwe rechten.
118 Ghy vertreedt alle de gene, die
[Folio 254v]
uwer rechten feylen; want hare bedriegerye is enckel leugen.
119 Ghy werpt alle godt-loosen op aerden wegh, als schuym; daerom beminne ick uwe getuygenssen.
120 Ick vreese my voor u, Ga naar margenoot+ dat my de huyt beeft; ende ontsette my voor uwe rechten. Vertroostinge ende gebedt tegen de vervolginge ende achter-klap.
XVI.121 ICk houde over het recht ende gerechtigheyt: en geeft my niet over den genen, die my willen gewelt doen.
122 Beschermt Ghy uwen Knecht, ende troost hem: dat my de hooveerdige geen gewelt en doen.
123 Mijne oogen haecken nae uw’ heyl, ende nae het Woort uwer gerechtigheyt.
124 Handelt met uwen Knecht nae uwe genade, ende leert my uwe rechten.
125 Ick ben uw’ Knecht; Ga naar margenoot+ onder-wijst my, dat ick erkenne uwe getuygenissen.
126 ’t Is tijt, dat de HEERE daer toe doe; sy hebben uwe Wet verscheurt.
127 Daerom beminne ick uwe geboden, boven gout, ende boven fijn gout.
128 Daerom houde ick stracx alle uwe bevelen; ick hate allen valschen wegh. Van de hooge hemelsche wijsheyt des goddelijcken Woorts, ende hoe sy te verkrijgen zy.
XVII.129 UWe getuygenissen zijn wonderbaer; daerom houdtse mijne ziele.
130 Wanneer uw’ Woort openbaer wort, Ga naar margenoot+ so verheugt het, ende maeckt kloeck de eenvuldigen.
131 Ick doe mijnen mont open, ende begeere uwe geboden; want ick verlange daer nae.
132 Wendt u tot my, ende zijt my genadigh; gelijck ghy pleegt te doen den genen, die uwen Naem beminnen.
133 Laet mijnen ganck gewis zijn in uwen Woorde; ende en laet geen onrecht over my heerschen.
134 Verlost my van der Menschen wrevel; so wil ick houden uwe bevelen.
135 Laet uw’ aengesicht lichten over uwen Knecht, Ga naar margenoot+ ende leert my uwe rechten.
136 Mijne oogen vlieten met water, dat men uwe Wet niet en houdt. Van d’over-denckinge des goddelijcken gerichts, ende der vertrostinge uyttet Woort Godts.
XVIII.137 HEERE, Ghy zijt rechtveerdigh, ende uw’ Woort is recht.
138 Ghy hebt de getuygenissen uwer gerechtigheyt ende de waerheyt hert geboden.
139 Ick hebbe my schier ter doot ge-yvert, dat mijne weder-partijders uwe woorden Ga naar margenootd vergeten.
140 Ga naar margenoot* Uw’ Woort is wel geloutert, ende uwe Knecht heeft het lief.
141 Ick ben geringh ende veracht; maer ick en vergete uwe bevelen niet.
142 Uwe gerechtigheyt is eene eeuwige gerechtigheyt, ende uwe Wet is waerheyt.
143 Angst ende noot hebben my ge-troffen; maer ick hebben lust aen uwe geboden.
144 De gerechtigheyt uwer getuygenissen is eeuwigh; onder-wijst my, so leve ick. Hoe men Godts Woort recht aen-hooren, ende daer-nae leven moet.
XIX.145 ICk roepe van gantscher herten; verhoort my, HEERE, dat ick uwe rechten houde.
146 Ick roepe tot u; helpt my, dat ick uwe getuygenissen houde.
147 Ick kome vroegh, ende schreye; Ga naar margenoot+ op uw’ Wort hope ick.
148 Ick wake vroegh op, Ga naar margenoot+ dat ick spreke van uw’ Woort.
149 Hoort mijne stemme, nae uwe genade: HEERE, verquickt my, nae uwe rechten.
150 Mijne boosachtige vervolgers willen aen my; ende zijn verre van uwe Wet.
151 HEERE, Ghy zijt nae-by; ende alle uwe geboden zijn enckel waerheyt.
152 Maer ick wete van te voren, dat Ghy uwe getuygenissen eeuwighlijck gegrondt hebt. Hoe men het kruys ende de vervolginge recht dragen ende over-winnen sal.
XX.153 SIet aen mijne ellende, ende reddet my, helpt my uyt; want ick en vergete uwe Wet niet.
154 Voert mijne sake, ende verlost my; verquickt my door uw’ Woort.
155 Het heyl is verre van de godt-loose; want sy en achten uwe rechten niet.
156 HEERE, uwe barmhertigheyt is groot; verquickt my, nae uwe rechten.
157 Mijner vervolgers ende weder-partijders is veel; maer ick en wijcke niet van uwe getuygenissen.
158 Ick sie de verachters; ende ’t doet my wee, dat sy uw’ Woort niet en houden.
159 Siet, ick beminne uwe bevelen; HEERE, verquickt my, nae uwe genade.
160 Uw’ Woort is niets dan waerheyt; Ga naar margenoot+ ende alle rechten uwer gerechtigheyt dueren eeuwighlijck. Van de deugt der vol-standigheyt.
XXI.161 DE Vorsten vervolgen my sonder oorsake; ende mijn herte vreeest voor uwe woorden.
162 Ick verheuge my over uw’ Woort, als een die eenen grooten buyt krijgt.
163 Op de Ga naar margenoote leugenen ben ick gram, ende hebbe eenen grouwel daer aen; maer uwe Wet hebbe ick lief.
164 Ick love u ’ s daegs seven-mael, om der rechten wille uwer gerechtigheyt.
165 Grooten vrede hebben die uwe Wet beminnen, ende sy en sullen niet Ga naar margenootf struyckelen.
166 HEERE, ick wachte op uw’ heyl, ende doe nae uwe geboden.
167 Mijne ziele houdt uwe getuygenissen, ende bemintse seer.
[Folio 255r]

168 Ick houde uwe bevelen, ende uwe getuygenissen; want alle mijne wegen zijn voor u. Van de vruchten ende nuttigheden des geloovigen gebedts.
XXII.169 HEERE, laet mijne klage voor u komen: onderwijst my nae uw’ Woort.
170 Laet mijn smeecken voor u komen: reddet my nae uw’ Woort.
171 Mijne lippen sullen loven, wanneer Ghy my uwe rechten leert.
172 Mijne tonge sal haer gespreck hebben van uw’ woort; want alle uwe geboden zijn recht.
173 Laet my uwe hant by-staen; want ick hebben verkoren uwe bevelen.
174 HEERE, ick verlange nae uw’ heyl, ende hebbe lust aen uwe Wet.
175 Laet mijne ziele leven, dat sy u love; ende uwe rechten my helpen.
176 ☜Ick ben als een Ga naar margenootg verdwaelt ende verloren schaep: soeckt uwen Knecht; want ick en vergete uwer geboden niet☞.	margenoot+ Psal. 1.1, 2. margenoot+ Joh. 14.21, 23. 1 Joh. 3,23. margenoot+ Prov. 1,4. margenoot+ Psal. 19,14. margenoot+ Psal. 116,7. ende 103,2. margenoot+ Gen. 47,9. 1 Paral. 30,15. Psal. 39,13. Ebr. 11,13. margenoot* Psal. 63.2, 3. margenoot+ Psal. 45,4. margenoot+ Psal. 25,4. ende 27,11. ende 88,11. margenoot+ Psal. 25.4, 5. ende 27,11. margenoot+ Psal. 101,3. margenoot+ Psal. 1,2. ende 77,3. margenoot+ Psal. 101,4. margenoota Kennisse) dat is, bescheydenheyt. margenoot+ 2 Petr. 1.4, 5, 6. margenoot+ Psal. 19,11. margenoot+ Job 10,9. Psal. 139,13. margenootb Huyt) daer men olye, wijn ende water in-voert, als een bougette is. margenoot+ Psal. 6.7, 8. ende 73,26. margenoot+ Jes. 40,8. margenoot+ Eccles. 1,4. margenoot+ Cant. 2,16. margenoot+ Psal. 19,11. Prov. 8,11. margenoot+ 2 Petr. 1,19. margenoot+ Neh. 10,29. margenootc War- ofte fledder-geesten heeten hier d’onbestandige geesten, die altoos wat nieuws vinden ende voor-nemen: gelijck de Ketters plegen te doen. margenoot+ Rom. 5,5. margenoot+ Psal. 2,11. Phil. 2,12. margenoot+ Psal. 116,16. margenoot+ Ps. 19.8, 9, 10. 2 Tim. 3,15. margenoot+ Psal.4,7. margenootd Vergeten) niet alleen geen acht daer-op geven, maer so geheel niets en achten, als ofter noyt geen Woort Godts geweest en ware. margenoot* 2 Sam. 22,31. Psal. 12,7. ende 18,31. Prov. 30,5. margenoot+ Psal. 5,4. ende 88,14. ende 130,6. margenoot+ Psal. 63.2, 7. ende 90,4. margenoot+ Ioh. 17,17. margenoote Leugenen) huychelaers ende valsche lieden. margenootf Struyckelen) Sy en sullen niet doolen noch feylen, noch door gewelt noch list af-gewendet worden. margenootg Verdwaelt) niemant en neemt hem mijner aen.

Vorige Volgende

De cxix. Psalm.

I.1

2

3

4

5

6

7

8

II.9

10

11

12

13

14

15

16

III.17

18

19

20

21

22

23

24

IV.25

26

27

28

29

30

31

32

V.33

34

35

36

37

38

39

40

VI.41

42

43

44

45

46

47

48

VII.49

50

51

52

53

54

55

56

VIII.57

58

59

60

61

62

63

64

IX.65

66

67

68

69

70

71

72

X.73

74

75

76

77

78

79