Lutherse Bijbel (1648)

De xcv. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Eene vermaninge, dat men Christum ende sijn Euangelium sal aen-nemen. II. Eene af-maninge van de verstockinge.

I.1

KOmet herwaerts, latet ons den HEERE vrolijck loven, ende juychen der Rotse onses heyls.

2

Latet ons met dancken voor sijn aengesicht komen; ende met psalmen Hem juychen.

3

Want de HEERE is een groot Godt, ⁺ ende een groot Koninck over alle Goden.

+ Titum 2,13.

4

Want in sijne hant is, ⁺ wat de aerde brengt: ende de hooghten der bergen zijn oock sijne.

+ Job 26,6. Psal. 8,7.

5

Want sijn is de Zee, ende Hy heeftse gemaeckt; ende sijne handen hebben het ^a drooge bereydt.

a Drooge) dat is, de Aerde.

6

Komet, latet ons aen-bidden, ende knielen, ⁺ ende neder-vallen voor den HEERE, die ons gemaeckt heeft.

+ Psal. 100,3. Jes. 43,7. Eph. 2,10. 1 Petr. 2,9.

7

Want Hy is onse Godt; ende wy het volck sijner weyde, ende schapen sijner kudde.

II.8

☜HEden so ghy sijne stemme hooret, ⁺ so en verstocket uwe herten niet☞; gelijck te Meriba geschiedde, ⁺ gelijck te Massa in de woestijne:

+ Ebr. 3,7. cap. 4,7.

+ Exod. 17,7. Num. 20.1, 3, 13 Deut. 6,16.

9

Daer my uwe Vaders versochten, ⁺ voelden ende sagen mijne wercken.

+ 1 Cor. 10,9. Ebr. 3,9.

10

Dat Ick veertigh jaer moeyte hadde met desen volcke, ⁺ ende sprack: ’t Zijn lieden, ⁺ dier herte altoos den dool-wegh wil, ende die mijne wegen niet leeren en willen.

+ Ebr. 3,17.

+ Exod. 32,9. Deut. 32.5, 6, 28.

11

Dat Ick swoer in mijnen toorn: ⁺ Sy en sullen niet tot mijne ruste komen.

+ Num. 14,21. Ebr. 4,3.