Lutherse Bijbel (1648)

De xciiij. Psalm.

Heeft vier deelen: I. Een gebedt om de wrake Godts tegen de vyanden. II. Eene klagte tegen de Epicureën. III. Eene verklaringe van des kruys nuttigheyt. IV. Eene vertroostinge voor de noot-lijdende Christenen.

I.1

HEERE Godt, ⁺ diens de wrake is, Godt, diens de wrake is, ^a verschijnt.

+ Deut. 32,35. Jer. 51,56.

a Verschijnt) breeckt voort, laet u sien.

2

Verheft u, ^* Ghy Richter der Werelt: vergeldt den hooveerdigen wat sy verdienen.

* Gen. 18,25. Psal. 7.8, 9.

3

HEERE, ⁺ hoe lange sullen de godt-loosen, hoe lange sullen de godt-loosen ^b pralen?

+ Psal. 75.5, 6.

b Pralen) daer henen varen met woorden, als een Heere ofte Tyran, dien men vreesen moet, wat hy seyt ofte wil.

4

Ende soo trotselijck spreken? ende alle quaet-doenders hen soo beroemen?

5

HEERE, sy verslaen uw’ volck, ende plagen uw’ erve.

6

Weduwen ende vreemdelingen vermoorden sy; ende dooden de weesen,

7

Ende seggen: ⁺ De HEERE en siet het niet; ende de Godt Iacobs en acht het niet.

+ Psal. 7.4, 11. ende 59,8. ende 73,11.

II.8

☜MErcket doch ghy sotten onder den volcke: ⁺ ende ghy dwasen, wanneer wilt ghy kloeck worden?

+ Psal. 92,7.

9

Die het oore geplant heeft, ⁺ en soude die niet hooren? die het ooge gemaeckt heeft, en soude die niet sien?

+ Exod. 4,11.

10

Die de Heydenen tuchtigt, en soude die niet straffen? die de Menschen leert wat sy weten?

11

Maer de HEERE weet de gedachten der Menschen, ⁺ dat sy ydel zijn☞.

+ 1 Cor. 3,20.

III.12

WEl dien, ⁺ dien Ghy HEERE tuchtigt; ende leert hem door uwe Wet:

+ Prov. 3.11, 12. Ebr. 12.5, etc.

13

Dat hy gedult hebbe, als ’t qualijck gaet; tot dat den godt-loosen de kuyl bereydt worde.

14

Want de HEERE en sal sijn volck niet verstooten; ⁺ noch sijn erve verlaten.

+ 1 Sam. 12,22. Rom. 11.1, 2.

15

☜Want recht moet doch recht blijven; ⁺ ende dien sullen alle vrome herten toe-vallen☞.

+ Psal. 64.10, 11.

IV.16

WIe staet by my tegen de boosachtigen? wie treedt tot my tegen de quaet-doenders?

17

Waer ’t dat de HEERE my niet en holpe, so lage mijne ziele schier in de ^c stilte.

c Stilte) dat is, in de helle, daer het stille ende alles uyt is.

18

Ick sprack: Mijn voet heeft gestruyckelt; maer uwe genade, HEERE, hieldt my.

19

Ick hadde veel bekommernissen in mijn herte; ⁺ maer uwe vertroostingen verquickten mijne ziele.

+ Psal. 119.50, 92

20

Ghy en wordt immers nimmermeer eens met den ^d schadelijcken stoel, die de Wet qualijck duydet.

d Schadelijcken stoel) dat is, daer men schaedelijcke dingen ende verderffenisse der zielen leert.

21

Sy rusten haer uyt tegen de ziele des Rechtveerdigen, ende verdoemen onschuldigh bloet.

22

Maer de HEERE is mijne beschuttinge; mijn Godt is de Rotse mijns toe-verlaets.

23

Ende Hy sal hen haer onrecht vergelden, ende salse om hare boosheyt verdelgen; de HEERE onse Godt salse verdelgen.