Lutherse Bijbel (1648)

De lxv. Psalm.

Handelt van Godts wel-daden in drie stucken: I. Van geestelijcke weldaden, behoorende tot de Kercke. II. Van lichamelijcke wel-daden, behoorende tot het regiment. III. Van lichamelijcke wel-daden, behoorende tot den Huys-stant.

1

Een Psalm Davids, ⁺ tot een Liedt voor te singen.

+ Dese Psalm looft Godt des goeden vreedsamen tijts halven.

I.2

GOdt, men looft u in de ^a stilheyt te Zion; ende u betaelt men geloften.

a Stilheyt) dat is, in de vervuldigheyt, dat men lijdsaem ende stille is, etc.

3

Ghy verhoort het gebedt; daerom komt alle vleesch tot u.

4

Onse misdaet druckt ons hert; wilt doch onse sonden vergeven.

5

Wel dien, dien Ghy verkiest, ende tot u laet, dat hy woone in uwe hoven! die heeft rijcken troost van uwen Huyse, uwen heyligen Tempel.

6

Verhoort ons nae de wonderlijcke gerechtigheyt, Godt onse Heyl; Ghy die zijt de toe-verlaet aller op aerden, ende der verre gelegene aen de Zee.

II.7

DIe de bergen vast set in sijne kracht; ende ^b toe-gerust is met macht.

b Toe-gerust) altoos voort-aen ende meer goet te doen.

8

Ghy die stilt het bruysen der Zee; het bruysen harer golven, ende het rasen der volckeren.

9

Dat hen ontsetten die aen deselve eynden woonen, voor uwe ^c teeckenen: Ghy maeckt vrolijck al wat hem roert, beyde des morgens ende des avonts.

c Teeckenen) ’t zijn enckel groote wonderen, als Godt vrede houdt, ende stuyt de onvreedsame: so gaet dan ende rept sich beyde Menschen ende vee: ’t welck in den krijgh niet zijn en kan.

III.10

GHy besoeckt het lant, ende watert het, ende maeckt het seer rijck; ^d Gods spring-born heeft waters de volheyt; Ghy laet haer koorn wel geraden; want alsoo bouwt Ghy het lant.

d Godts spring-born) is sijn lant ende volck.

11

Ghy drenckt sijne voren, ende vochtet sijn geploegde: met regen maeckt Ghy ’t weeck, ende segent sijn gewas.

12

Ghy kroont het jaer met uwen goede; ende uwe ^e voet-stappen druypen van vette.

e Voet-stappen) waer Hy gaet, daer wast het wel.

13

De wooningen in de woestijne zijn oock vet, dat sy druypen: ende de heuvelen zijn ront-om lustigh.

14

De velden zijn vol schapen, ende land-ouwen staen dick met koorn; dat men juycht ende singt.