Lutherse Bijbel (1648)

De lxij. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Roemt David de hulpe Godts. II. Scheldt hy het nietige betrouwen op menschelijcke hulpe.

1

Een Psalm Davids, voor Ieduthun, ⁺ voor te singen.

+ Psal. 39,1.

I.2

MYne ziele is ^a stille tot Godt, die my helpt.

a Stille) is te vreden, laet Godt geworden, en murmureert noch en raest niet, maer is lijdsaem, ende verbeydt.

3

Want Hy is mijn Rotse, mijne hulpe, mijne beschuttinge; so dat my geen val storten en sal, hoe groot hy oock is.

4

Hoe lange stellet ghy alle eenen nae, dat ghy hem doodet, als een hangende wandt, ende verscheurde muer?

5

Sy dencken slechts, hoe sy hem dempen; beneerstigen haer der leugen; geven goede woorden, maer in ’t herte vloecken sy, Sela!

6

Maer mijne ziele wacht alleen op Godt: want Hy is mijne hope.

7

Hy is mijne Rotse, mijne hulpe, ende mijne beschuttinge; so dat ick niet vallen en sal.

8

By Godt is mijn heyl, mijne eere, de steen-rotse mijner sterckte; mijn toe-verlaet is op Godt.

9

☜Hopet op Hem altijt, lieve lieden; schuddet uw’ herte voor Hem uyt: Godt is onse toe-verlaet, Sela!

II.10

MAer de Menschen zijn doch immers niets; ⁺ groote lieden ^b feylen oock: ⁺ sy wegen weyniger dan niets, soo veel als harer is☞.

+ Psal. 39,6. Jes. 40.15, 17.

b Feylen) wie hem op Menschen verlaet, die feylt; hoe groot sy oock zijn, so is doch niets met hen, ende ’t moet feylen.

+ Dan. 5,27.

11

En verlatet u niet op onrecht ende wrevel; en houdet u niet tot sulcken, dat niets is: ☜valt u rijckdom toe, so en hangt het herte daer niet aen.

12

Godt heeft een woort gesproken, dat hebbe ick somtijts gehoort, dat Godt alleen machtigh is☞.

13

Ende Ghy, Heere, zijt genadigh; ende betaelt eenen yegelijcken, ⁺ soo hy ’t verdient.

+ Job 34,11. Prov. 24,12. Jer. 32,19. Ezech. 7,27. ende 33,20. Matth. 16,27. Rom. 2,6. 2 Cor. 5,10. Eph. 6,8. Col. 3,25. 1 Petr. 1,17. Apoc. 22,12.