Lutherse Bijbel (1648)

De xliiij. Psalm.

Heeft drie deelen: I. Troost haer de Kercke door betrachtinge van Godts voorige weldaden. II. Klaegt sy over hare vyanden. III. Bidt sy om hulpe.

1

Een’ Onderwijsinge der kinderen Korah, ⁺ voor te singen.

+ Psal. 42,1.

I.1

GOdt, wy hebben ’t met onse ooren gehoort; onse vaders hebben ’t ons vertelt, wat Ghy gedaen hebt tot haren tijden van outs.

3

Ghy hebt met uwe hant de Heydenen verdreven, ⁺ maer haer hebt Ghy in-geset; Ghy hebt de volcken verdorven, maer haer hebt ghy uyt-gebreydt.

+ Exod. 15,17. Psal. 80,9.

4

Want sy en hebben het lant niet in-genomen door haer sweert, ⁺ ende haren arm en holp hen niet: maer uwe rechter hant, uwen arm, ende het licht uwes aen-

+ Jes. 24,17.

[fol. 237v]

gesichts; want Ghy hadt een wel-behagen aen hen.

5

Godt, Ghy zijt deselve mijn Koninck; Ghy die Iacob hulpe belooft.

6

Door u willen wy onse vyanden in stucken stooten: in uwen Naem willen wy onder-treden, die hen tegen ons setten.

7

Want ick en verlate my niet op mijnen boge; ende mijn sweert en kan my niet helpen.

8

Maer Ghy helpt ons van onse vyanden, ende maeckt te schande die ons haten.

9

Wy willen dagelijcx roemen van Godt; ende uwen Name dancken eeuwighlijck, Sela!

II.10

WAerom verstoot Ghy [ons] dan nu, ⁺ ende laet ons te schande worden? ende en treckt niet uyt onder ons’ heyr?

+ Psal. 60,3. ende 74,1. ende 89,39. ende 108,12.

11

Ghy laet ons vlieden voor onsen vyant; dat ons berooven die ons haten.

12

Ghy laet ons op-eten als schapen; ende verstroyt ons onder de Heydenen.

13

Ghy verkoopt uw’ volck om niet, ⁺ ende en neemt niets daer voor.

+ Deut. 32,30. Iud. 2,14. Ezech. 30,12.

14

Ghy maecht ons tot smaet onsen nae-buren; ⁺ tot spot ende hoon den genen, die ront-om ons zijn.

+ Psal. 79,4. ende 80,7. Ier. 24,9.

15

Ghy maeckt ons tot een spreeck-woort onder de Heydenen: ⁺ [ende] dat de volckeren het hooft over ons schudden.

+ 2 Reg. 19,21.

16

Dagelijcx is mijne smaet voor my; ende mijn aengesicht is vol schande:

17

Dat ick de schenders ende lasteraers hooren, ende de vyanden ende wraeck-gierige sien moet.

18

Dit alles is over ons gekomen, ende en hebben doch uwer niet vergeten; noch ontrouwelijck in uw’ verbondt gehandelt.

19

Ons’ herte en is niet af-gevallen; noch onse ganck geweken van uwen wegh.

20

Dat Ghy ons soo verslaet onder de ^a draken; ende bedeckt ons met duysternisse.

a Draken) dat is, de fenijnige Tyrannen: ende duysternisse heet ongeluck.

21

So wy des Naems onses Godts hadden vergeten, ende onse handen op-geheven tot eenen vreemden Godt;

22

Dat konde Godt wel vinden: nu kent Hy immers onses herten grondt.

23

☜Want wy worden immers om ^b uwent willen dagelijcx gedoodet; ⁺ ende zijn geachtet als slacht-schapen☞.

b Vwent wille) niet om onsent wille, maer uw’ Woort vervolgen sy in ons.

+ Rom. 8.35, 36.

III.24

ONtwaeckt, Heere! waerom slaept Ghy? waeckt op, ende en verstoot ons niet soo geheelijck.

25

Waerom verbergt Ghy uw’ aengesicht? ⁺ vergeet onse ellende ende verdruckinge?

+ Psal. 13,1.

26

Want onse ziele is gebogen ter aerden; onse buyck kleeft aen den aerd-bodem.

27

Maeckt u op, helpt ons; ende verlost ons, om uwer goetheyt wille.