Lutherse Bijbel (1648)

De xiiij. Psalm.

Heeft drie deelen: I. Klachte over de sondelijcke boosheyt der Menschen. II. Vertroostinge van wegen Godts tegenwoordigheyt by de Vroomen. III. Wenscht ende verlangt David nae des Messie komste.

Een Psalm Davids, voor te singen.

I.1

DE ^adwasen spreken in haer herte; ⁺ Daer en is geen Godt: sy en deugen niets, ende zijn een grouwel met haer wesen; daer is niemant die goet doet.

a Dwasen) dat is raeuwe, loose lieden, die nae Godt niet en vragen.

+ Psal. 10.4, 6. ende 53,2.

2

De HEERE sagh van den Hemel op de Menschen-kinderen, ⁺ dat Hy sagh, of yemant verstandigh ware, ende nae Godt vraegde.

+ Rom. 3.11, 12.

3

Maer sy zijn alle af-geweken, ende al te samen ondeugdelijck: daer en is niemant die goet doet; oock niet een.

4

Wil dan niemant van de quaet-doenders dat mercken, ⁺ die mijn volck op-eten, dat sy sich geneeren? maer den HEERE en roepen sy niet aen.

+ Mich. 3.2, 3.

5

Aldaer ^b vreesen sy hen: ⁺

b Vreesen) Godt en vreesen sy niet; anders vreesen sy allerley, als buyck, broot, goet, eere, gebaer, doot, etc.

+ Iob 15,21.

II.

MAer Godt is by het geslachte der Rechtveerdigen.

6

Ghy schendet des armen raet: maer Godt is sijn toe-verlaet.

III.7

☜OCh dat de hulpe uyt Zion over Israël quame, ende de HEERE sijn gevangen volck verloste; so soude Iacob vrolijck zijn, ⁺ ende Israël sich verblijden☞.

+ Matth. 1,21. Luc. 1,33.