Lutherse Bijbel (1648)

De ix. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Danck-segginge voor sekere victorie. II. Een Gebedt om voordere reddinge.

1

Een Psalm Davids, van de schoone jeught, voor te singen.

I.2

ICk dancke den HEERE van gantscher herten; ende vertelle alle uwe wonderen.

3

Ick verheuge my, ende ben vrolijck in u; ende love uwen Naem, Ghy Aller-hooghste.

4

Dat Ghy mijne vyanden achterwaerts gedreven hebt; sy zijn gevallen, ende om-gekomen voor u.

5

Want Ghy voert mijn recht ende sake uyt: Ghy sitt op den stoel, een recht Richter.

6

Ghy scheldt de Heydenen, ⁺ ende brengt de godt-loosen om; haren naem verdelgt Ghy altoos ende eeuwighlijck.

+ Psal. 44.3, 4.

7

De sweerden des vyants hebben een eynde; de steden hebt Ghy om-gekeert, hare gedachtenisse is om-gekomen met hen.

8

Maer de HEERE blijft eeuwighlijck; Hy heeft sijnen stoel bereydt ten gerichte.

9

Ende Hy sal den aerd-bodem recht richten, ⁺ ende de lieden regeren recht-matelijck.

+ Psal. 96.13, 14. ende 98,10.

10

Ende de HEERE is des armen beschuttinge; ⁺ eene beschuttinge in der noot.

+ Psal. 37,39. ende 46,1. ende 91,2.

11

Daerom hopen op u, die uwen Naem kennen; want Ghy en verlaet niet, die u HEERE soecken.

12

Lovet den HEERE, die te Zion woont; verkondiget onder de lieden sijn doen.

13

Want Hy gedenckt ende vraegt nae haer bloet: Hy en vergeet het schreyen der armen niet.

II.14

HEERE, zijt my genadigh; ⁺ siet aen mijne ellende onder de vyanden; Ghy die my verheft uyt de poorten des doots.

+ Iob 38,17. Psal. 107,18. Ies. 38,10.

15

Op dat ick vertelle al uwen prijs in de poorten der dochter Zions; dat ick vrolijck zy over uwe hulpe.

16

De Heydenen zijn versoncken in den kuyl, ⁺ dien sy toe-gericht hadden; haer-lieder voet is gevangen in ’t net, dat sy gestelt hadden.

+ Psal. 7,16.

17

Soo erkent men, dat de HEERE recht doet: de godt-loose is verstrickt in ’t werck sijner handen, ⁺ door het ^a woort, Sela!

+ Prov. 5,22.

a Meditatione scilicet verbi sine vi, gladio, brachio carnis: In silentio & spe erit fortitudo vestra.

18

Och dat de godt-loose moesten ter Helle gekeert worden; alle Heydenen, die Godts vergeten!

19

Want Hy en sal des armen niet soo geheelijck vergeten; ende de hope der

[fol. 230v]

ellendigen en sal niet verloren zijn eeuwighlijck.

20

HEERE, staet op, dat de menschen d’ over-hant niet en krijgen; laet alle Heydenen voor u geoordeelt worden.

21

Geeft hen, HEERE, eenen Meester; dat de Heydenen erkennen, dat sy Menschen zijn, Sela!