Lutherse Bijbel (1648)

Het xxx. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Hiskie bevel aen gantsch Israël, om het Paeschen te houden. II. Op wat wijse, hoe lange, ende met wat vreugde het Paeschen zo gehouden geworden.

I.1

ENde Hiskia sondt henen tot het gantsche Israël ende Iuda, ende schreef brieven aen Ephraim ende Manasse, dat sy quamen tot het Huys des HEEREN te Ierusalem; om Paeschen te houden den HEERE den Godt Israëls.

2

Ende de Koninck hieldt eenen raet met sijne Oversten, ⁺ ende de gantsche Gemeynte te Ierusalem; om Paeschen te houden, in de tweede maent.

+ Num. 9,10.

3

Want sy en konden ’t te dier selver tijt niet houden, daerom dat van de Priesteren niet genoegh geheyliget en waren, ende het volck noch niet te samen gekomen en was te Ierusalem.

4

Ende het behaegde den Koninck wel, ende der gantsche Gemeynte.

5

Ende sy bestelden, dat sulcx uyt-geroepen wiert door gantsch Israël, van Ber-seba aen, tot Dan toe, dat sy komen souden, om Paeschen te houden den HEERE den Godt Israëls, te Ierusalem: want het en was lange niet gehouden, gelijck ’t geschreven staet.

6

Ende de loopers gingen henen met de brieven van de hant des Konincx ende sijner Oversten, door gantsch Israël ende Iuda, uyt den bevel des Konincx, ende spraken: Ghy kinderen Israëls, bekeeret u tot den HEERE den Godt Abrahams, Isaacs ende Israëls; so sal Hy Hem keeren tot de over-geblevene, die noch over-gebleven zijn onder u, uyt de hant der Koningen van Assur.

7

Ende en zijt niet als uwe vaders ende broeders, ⁺ die hen aen den HEERE harer vaderen Godt vergrepen; ende Hyse gaf in eene verwoestinge, als ghy selfs siet.

+ 2 Paral. 29,8.

8

So en zijt nu niet hals-starrigh, als uwe vaders; maer gevet uwe hant den HEERE, ende komet tot sijn Heyligh-dom, dat Hy geheyligt heeft eeuwighlijck; ende dienet den HEERE uwen Gode: so sal haer de grimmigheyt sijnes toorns van u-lieden af-wenden.

9

Want so ghy u bekeeret tot den HEERE, so sullen uwe broeders ende kinderen barmhertigheyt hebben voor de gene, diese gevangen houden, so dat sy weder in dit lant komen: want de HEERE uwe Godt is genadigh ende barmhertigh, ⁺ ende en sal sijn aengesicht van u-lieden niet af-wenden, so ghy u tot Hem bekeeret.

+ Exod. 34,7.

10

Ende de loopers gingen van de eene stadt tot de andere, in den lande Ephraim ende Manasse, ende tot Sebulon toe; maer sy belachtense ende bespottedense.

11

Nochtans sommige van Asser en-

[fol. 197v]

de Manasse, ende Sebulon verootmoedigden sich, ende quamen te Ierusalem.

12

Oock quam Godts hant in Iuda, dat Hy hen gaf eenerley herte, om te doen nae des Konincx ende der Oversten gebodt, uyt den woorde des HEEREN.

13

Ende daer quam een groot volck by een te Ierusalem, om te houden het Feest der ongesuerde brooden, in de tweede maent; een seer groote Gemeynte.

II.14

ENde sy maeckten sich op, ende deden de Altaren wegh, die te Ierusalem waren: ende alle het reuck-werck deden sy wegh, ende wierpen ’t in de beke Kidron.

15

Ende slachtten het Passah op den veertienden dagh der tweeder maent: ende de Priesters ende Leviten bekenden hare schande, ende heyligden sich, ende brachten de brand-offeren tot het Huys des HEEREN.

16

Ende stonden in hare ordeninge, soo ’t behoort, nae de Wet Mose des Mans Godts: ende de Priesters sprengden het bloet van de hant der Leviten;

17

Want harer warender vele in de Gemeynte die sich niet geheyliget en hadden: daerom slachtten de Leviten het Passah voor alle die niet reyn en waren, dat sy den HEERE geheyliget wierden.

18

Oock so was des volcx veel van Ephraim, Manasse, Isaschar ende Sebulon, die niet reyn en waren; maer sy en aten het Paesch-lam niet, gelijck geschreven staet: want Hiskia badt voor hen, ende sprack; De HEERE, die goedertieren is, sal genadigh zijn allen,

19

Die haer herte schicken om Godt te soecken, den HEERE, den Godt harer vaderen; ende niet om der ^a heyligen reynigheyt wille.

a Heyligen reynichheyt) dat is, Godt siet het herte aen; als dat oprecht is aen Godt, so en vraegt Hy niet nae uyterlijcke reynigheyt, die nae de Wet heyligh is.

20

Ende de HEERE verhoorde Hiskia, ende heelde het volck.

21

Alsoo hielden de kinderen Israëls, die te Ierusalem gevonden wierden, het Feest der ongesuerde brooden seven dagen met groote vreugde: ende de Leviten ende Priesters loofden den HEERE alle dage met stercke snaren-spelen des HEEREN.

22

Ende Hiskia sprack van herten met alle Leviten, die eenen goeden verstant hadden aen den HEERE: ende sy aten het Feest over seven dagen, ende offerden danck-offeren, ende danckten den HEERE harer vaderen Godt.

23

Ende de gantsche Gemeynte wiert raets, om noch andere seven dagen te houden; ende sy hielden oock de seven dagen met vreugde.

24

Want Hiskia de Koninck van Iuda gaf eene heffinge voor de Gemeynte, ⁺ duysent varren, ende seven duysent schapen; maer de Oversten gaven eene heffinge voor de Gemeynte, duysent varren, ende tien duysent schapen: alsoo heyligden hen vele van de Priesteren.

+ 2 Paral. 35,7.

25

Ende de gantsche Gemeynte Iuda verblijdde haer, de Priesters ende Le-viten, ende de gantsche Gemeynte, die uyt Israël gekomen waren; ende de vreemdelingen, die uyt den lande Israëls gekomen waren, ende die in Iuda woonden.

26

Ende daer was een groote vreugde te Ierusalem: want sedert den tijt Salomons, des soons Davids, des Koninx Israëls, en was sulcx te Ierusalem niet geweest.

27

Ende de Priesters ende de Leviten stonden op, ende segenden het volck; ⁺ ende hare stemme wiert verhoort; ende haer gebedt quam in voor sijne heylige Wooninge, in den Hemel.

+ Num. 6,23.