Lutherse Bijbel (1648)

Het xx. Capittel.

Heeft vijf deelen: I. Iosaphat komt met sijn gantsch lant in krijgs-noot. II. Iosaphats ende des volcx boete. III. Wort van Iehasiël getroost, ende van de overwinninge versekert; waer op de velt-tocht gevolgt is. IV. De victorie tegen de vyanden. V. Sijne regeringe, ende ongeluckige scheep-vaert.

I.1

NAe desen quamen de kinderen Moabs, de kinderen Ammons, ende met hen van de Amunim, om tegen Iosaphat te strijden.

2

Ende men quam, ende seyde ’t Iosaphat aen, seggende: Daer komt een groote menighte tegen u van gene zijde der Zee, van Syrien; ende siet, sy zijn te Hazezon-Thamar, dat is En-geddi.

II.3

MAer Iosaphat vreesde hem, ende stelde sijn aengesicht, om den HEERE te soecken; ende liet een vasten uyt-roepen in gantsch Iuda.

4

Ende Iuda quam te samen, om den HEERE te soecken, oock quamender vele uyt alle steden Iuda, om den HEERE te soecken.

5

Ende Iosaphat tradt onder de Gemeynte Iuda ende Ierusalems, in den Huyse des HEEREN, voor den nieuwen Hof;

6

Ende sprack: ⁺ ☜HEERE, onser vaderen Godt, zijt Ghy niet Godt in den Hemel, ende Heerscher in alle Koninck-rijcken der Heydenen? ende in uwe hant is kracht ende macht; ende daer en is niemant die tegen u staen magh.

+ 1 Paral. 30,32. Matth. 6,13.

7

Hebt Ghy niet, onse Godt, de inwoonders deses lants verdreven voor uwen volcke Israël; ende hebt het gegeven den zade Abrahams uwes lief-hebbers eeuwighlijck?

8

Dat sy daer in gewoont, ende u een Heyligdom tot uwen Naem daer in gebouwt hebben, seggende:

9

Wanneer een ongeluck, ⁺ sweert, straffe, pestilentie, ofte dieren tijt over ons komt, so sullen wy staen voor dit Huys voor u (want uw’ Naem is in dit Huys) ende roepen tot U in onse noot; so wilt Ghy hooren ende helpen.

+ 1 Reg. 8.33, 34. etc. 2 Paral. 6,28. cap. 7,13.

10

Nu siet, de kinderen Ammons, ⁺ Moabs, ende die van ’t geberghte Seïr, door dewelcke Ghy de kinderen Israëls niet trecken en liet, doe sy uyt Egyptenlant trocken; maer sy moesten van hen wijcken, endese niet verdelgen.

+ Deut. 2.4, 5.

11

Ende siet, sy laten ons dies ontgelden; ende komen, om ons uyt te stooten uyt uw’ erf, dat Ghy ons hebt in-gegeven.

12

Onse Godt, wilt Ghyse niet richten? want ☜in ons en is geene kracht tegen desen grooten hoop, die tegen ons komt: wy en weten niet, wat wy doen sullen, maer onse oogen sien op u☞.⁺

+ Psal. 121,1.

13

Ende het gantsche Iuda stont voor den HEERE, met hare kinderen, wijven ende sonen.

III.14

MAer op Iehaziël den soon Zacharja, des soons Benaja, des soons Iehiëls, des soons Mathanja, den Levijt, uyt de kinderen Assaphs, quam de Geest des HEEREN midden in de Gemeynte,

15

Ende sprack: Mercket op, gantsch Iuda, ende ghy inwoonders van Ierusalem, ende ghy Koninck Iosaphat; soo spreeckt de HEERE tot u-lieden: Ghy en sult niet vreesen, noch u verslaen voor desen grooten hoop; ⁺ want ghy en strijdet niet, maer Godt.

+ Exod. 14,13.

16

Morghen sult ghy tot hen af-trecken: ende siet, sy trecken aen Ziz op; ende ghy sult aen hen komen by de biesen in de beke, voor de woestijne Ieruël.

17

Want ghy en sult niet strijden in dese sake; tredet slechts henen, ende staet, ende siet het heyl des HEEREN, die met u is. Iuda ende Ierusalem en vreest niet, ende en verslaet u niet: morgen trecket tegen hen uyt; de HEERE is met u-lieden.

18

Doe buygde hem Iosaphat met sijn aengesicht ter aerden; ende gantsch Iuda, ende de inwoonders van Ierusalem vielen voor den HEERE, ende aen-baden den HEERE.

19

Ende de Leviten uyt de kinderen der Kahathiten, ende uyt de kinderen der Korhiten, maeckten sich op, om te loven den HEERE den Godt Israëls, met een groot geschrey ten Hemel.

20

Ende sy maeckten sich des morgens vroegh op, ende trocken uyt nae de woestijne Thekoa, ende doe sy uyt-trocken, stont Iosaphat, ende sprack: Hooret my toe, Iuda, ende ghy inwoonders van Ierusalem! ☜Geloovet aen den HEERE uwen Godt, so sult ghy seker zijn; [ende] geloovet sijnen Propheten, so sult ghy geluck hebben☞.

21

Ende hy onder-wees het volck, ende stelde Sangers den HEERE: dat sy loven souden in heylige cieragie, ende voor de uyt-geruste trecken souden, seggende: ☜Dancket den HEERE; want sijne barmhertigheyt duert eeuwighlijck☞. ⁺

+ Psal. 136,1. etc.

[fol. 193r]

IV.22

ENde doe sy aen-hieven met dancken ende loven, so liet de HEERE de achter-lage, die tegen Iuda gekomen was, over de kinderen Ammons, Moabs, ende die van ’t geberghte Seïr komen, ende sloegense.

23

Doe stonden de kinderen Ammons ende Moabs tegen die van ’t geberghte Seïr, omse te verbannen ende te verdelgen: ende doe sij alle die van ’t geberghte Seïr te niete gedaen hadden, so hielp d’een den anderen, dat sy sich oock verdorven.

24

Doe nu Iuda nae Mizpa quam, aen de woestijne, wendden sy sich tegen den hoop; ende siet, doe lagen de doode lichamen op der aerden, so datter niet een ontkomen en was.

25

Ende Iosaphat quam met sijn volck, om haren roof uyt te deylen; ende vonden onder hen so veel goederen ende kleederen, ende kostelijcx gereetschaps, ’t welck sy hen ontnamen, so dat het oock niet te dragen en was: ende deelden drie dagen den roof uyt; want dies was veel.

26

Maer op den vierden dagh quamen sy te samen in ’t Lof-dal; want aldaer loofden sy den HEERE: daer af heet die stede het Lof-dal, tot op desen dagh.

27

Also keerde yeder-man van Iuda ende Ierusalem weder om, ende Iosaphat voor aen de spitse, dat sy nae Ierusalem trocken met vreugden: want de HEERE hadde hen eene vreugde gegeven aen hare vyanden.

28

Ende sy trocken te Ierusalem in met psalteren, harpen ende trompetten, tot het Huys des HEEREN.

29

Ende de vreese Godts quam over alle Koninck-rijcken in de landen, doe sy hoorden, dat de HEERE tegen de vyanden Israëls gestreden hadde.

30

Alsoo was het Koninck-rijck Iosaphats stille; ende Godt gaf hem ruste ront-om.

V.31

ENde Iosaphat regeerde over Iuda, ende was vijf-en-dertigh jaer out, doe hy Koninck wiert, ⁺ ende regeerde vijf-en-twintigh jaer te Ierusalem: sijne moeder hiet Asuba, eene dochter Silhi.

+ 1 Reg. 22,42.

32

Ende hy wandelde in den wegh sijnes vaders Assa, ende en liet daer niet af, dat hy dede wat den HEERE welbehaegde.

33

Behalven dat de hooghten niet wegh-gedaenen wierden: ⁺ want het volck en hadde sijn herte noch niet geschickt tot den Godt harer vaderen.

+ 2 Paral. 17,6.

34

Wat nu meer van Iosaphat te seggen is, beyde het eerste ende het laetste; siet, dat is geschreven in de geschiedenissen Iehu, ⁺ des soons Hanani, die hy op-geteeckent heeft in ’t Boeck der Koningen Israëls.

+ 2 Paral. 19,2.

35

Daer nae vereenigde sich Iosaphat de Koninck van Iuda met Ahasia den Koninck Israëls; dewelcke godt-loos was met sijn doen.

36

Ende hy vereenigde sich met hem, ⁺ om schepen te maken, dat sy op de Zee voeren: ende sy maeckten de schepen te Ezeon-Gaber.

+ 1 Reg. 22,49.

37

Maer Eliëser de soon Jodava, van Maresa, propheteerde tegen Iosaphat, seggende: Daerom dat ghy u met Ahasia vereenigt hebt, so heeft de HEERE uwe wercken verscheurt. Ende de schepen wierden verbroken, ende en mochten niet op de Zee varen.