Lutherse Bijbel (1648)

Het xx. Capittel.

Heeft drie deelen: I. David sendt boden tot den Koninck der Ammoniten; die II seer schandelijck met hen om-gaet. III. David wreeckt sulcke versmaetheyt. Siet 2 Sam. 10.

I.1

ENde nae desen sterf Nahas, ⁺ de Koninck der kinderen Ammons; ende sijn soon wiert Koninck in sijne stede.

+ Cap. XIX Ebr. 2 Sam. 10,1, etc.

2

Doe dachte David: Ick wil barmhertigheyt doen aen Hanon den soon Nahas; want sijn vader heeft aen my barmhertigheyt gedaen. Ende sondt boden henen, om hem te troosten over sijnen vader.

II.

ENde doe de knechten Davids in ’t lant der kinderen Ammons quamen tot Hanon, om hem te troosten;

3

So spraken de Vorsten der kinderen Ammons tot Hanon: Meynt ghy, dat David uwen vader eere voor uwe oogen, dat hy troosters tot u gesonden heeft? ja, sijne knechten zijn gekomen tot u, om te door-soecken, ende ^a om te keeren, ende te bespieden het lant.

a Gelijck men een dinck om-keert, achter ende voor besiet, dat men eygentlijck wil kennen leeren.

4

Doe nam Hanon de knechten Davids, ende beschoerse, ende sneedt hare kleederen half af, tot aen de lendenen; ende lietse gaen.

5

Ende sy gingen wegh, ende lieten ’t David aen-seggen door mannen. Maer hy sont hen te gemoete, (want die mannen waren seer geschendet) ende de Koninck sprack: Blijvet te Iericho, tot dat u-lieder baert wast; so komet dan weder.

III.6

MAer doe de kinderen Ammons sagen, dat sy stoncken voor David; so sonden sy henen, beyde Hanon ende de kinderen Ammons, duysent centener silvers, om wagens ende ruyters te hueren uyt Meso-potamien, uyt Syrien Maëcha, ende uyt Zoba:

7

Ende huerden twee-en-dertigh duy-sent wagenen, ende den Koninck van Maëcha met sijn volck; die quamen ende legerden sich voor Medba: ende de kinderen Ammons vergaderden sich oock uyt hare steden, ende quamen ten strijde.

8

Doe dat David hoorde, so sondt hy Ioab henen met het gantsche heyr der Helden.

9

Maer de kinderen Ammons waren uyt-getrocken, ende rusteden sich uyt ten strijde voor de stadt-poorte: maer de Koningen, die gekomen waren, hielden in ’t velt bysonder.

10

Doe nu Ioab sagh, dat van voren ende van achteren strijt tegen hem was; so verkoos hy uyt alle jonge manschap in Israël, ende rustede sich uyt tegen de Syriers.

11

Maer het overige volck dede hy onder de hant Abisai sijnes broeders, dat sy sich uyt-rusteden tegen de kinderen Ammons.

12

Ende sprack: Is ’t dat my de Syriers te sterck worden, so komt my te hulpe; maer is ’t dat de kinderen Ammons u te sterck worden, so wil ick u helpen.

13

Hebt eenen goeden moet, ende laet ons kloeck-moedigh handelen voor ons’ volck, ende voor de steden onses Godts: de HEERE doe wat Hem behaegt!

14

Ende Ioab maeckte sich daer toe met den volcke dat by hem was, om tegen de Syriers te strijden: ende sy vloden voor hem.

15

Doe nu de kinderen Ammons sagen, dat de Syriers vloden, so vloden sy oock voor Abisai sijnen broeder, ende trocken in de stadt: maer Ioab quam te Ierusalem.

16

Doe nu de Syriers sagen, ⁺ dat sy voor Israël geslagen waren, so sonden sy boden henen, ende brachten daer uyt de Syriers op gene zijde des Waters: ende Sophach, de Velt-hooft-man Hadad-esers, trock voor hen henen.

+ 2 Sam. 10,15.

17

Doe dat David wiert aen-geseyt, vergaderde hy het gantsche Israël, ende trock over de Iordane; ende doe hy aen hen quam, rustede hy sich uyt tegen hen: ende David rustede sich uyt tegens de Syriers ten strijde; ende sy streden met hem.

18

Maer de Syriers vloden voor Israël: ende David doodde van de Syriers seven duysent wagens, ende veertigh duysent mannen te voet: daer-toe doodde hy Sophach den Velt-hooft-man.

19

Ende doe de knechten Hadad-esers sagen, dat sy voor Israël geslagen waren; so maeckten sy vrede met David ende sijne knechten: ende de Syriers en wouden den kinderen Ammons niet meer helpen.