Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdBegrijpt het schoone Liedt Davids (den 18. Psalm) in drie deelen: I. In-leydinge des Liedts, wanneer ende van wien het gemaeckt zy. II. Worden verhaelt Godts weldaden aen David ende Israël bewesen, als oock sijne straffen tegen de vyanden. III. Het besluyt van dit Liedt, waer by Godts weldaden op 't nieuw verhaelt worden. | |
I.1ENde David sprack voor den HEERE de woorden deses Liedts, Ga naar margenoot+ ter tijt, doe hem de HEERE geredt hadde van de hant aller sijner vyanden, ende van de hant Sauls, ende sprack: | |
2De HEERE is mijne Steen-rotse, ende mijne Borcht, ende mijn Verlosser. | |
II.3GOdt is mijne Rotse, Ga naar margenoot+ op dien ick betrouwe; mijn Schilt ende Hoorn mijnes heyls, mijne Bescherminge ende mijne Toe-vlucht, mijn Heylant, Ghy die my helpt van den wrevel. | |
4Ick wil den HEERE loven ende aen-roepen, so sal ick van mijne vyanden verlost worden. | |
5Want de smerten des doots hadden my om-vangen, ende de beken Belials verschrickten my. | |
6Der hellen banden om-vingen my, | |
[Folio 142v]
| |
ende des doots stricken over-weldigden my. | |
7Als ick beangst ben, so roepe ick den HEERE aen, ende schreye tot mijnen Godt; so verhoort Hy mijne stemme van sijnen Tempel, ende mijn geroep komt voor Hem tot sijne ooren. | |
8De Aerde beefde, ende wiert beweegt; de grond-vesten des Hemels beroerden sich ende beefden, doe Hy toornigh was. | |
9Damp ginck op van sijner neuse, ende verteerende vyer van sijnen monde, dattet daer van blixemde. | |
10Hy neygde den Hemel, ende daelde neder, ende donckerheyt was onder sijne voeten. | |
11Ende Hy voer op den Cherub, ende vloogh daer henen; ende Hy sweefde op de vleugelen des wints. | |
12Sijne tente ront-om Hem was duysternisse, ende swarte dicke wolcken. | |
13Van den glants voor Hem brandde 't met blixem. | |
14De HEERE donderde van den Hemel, ende de Hooghste liet sijnen donder uyt. | |
15Hy schoot sijne stralen, ende verstroydese; Hy liet blixemen, ende verschricktese. | |
16Doe sagh men water-geuten, ende des aerd-bodems gront wiert ontdeckt van het schelden des HEEREN, van den adem ende snuyven sijner neuse. | |
17Hy schickte uyt van der hooghte, ende haelde my, ende trock my uyt groote wateren. | |
18Hy verloste my van mijne stercke vyanden, van mijne haters, die my te machtig waren: | |
19Die my over-weldigden ter tijt mijnes ongevals: ende de HEERE wiert mijn toe-verlaet. | |
20Hy voerde my uyt in de ruymte, Hy ruckte my uyt; want Hy hadde lust tot my. | |
21De HEERE doet wel aen my nae mijne gerechtigheyt; Hy vergeldt my nae de reynigheyt mijner handen: | |
22Want ick houde de wegen des HEEREN, ende en ben niet godt-loos tegen mijnen Godt. | |
23Want alle sijne rechten hebb' ick voor oogen, ende sijne geboden en werp ick niet van my. | |
24Maer ich ben op-recht voor Hem, ende wachte my voor sonden. | |
25Daerom vergeldt my de HEERE nae mijne gerechtigheyt, nae mijne reynigheyt voor sijne oogen. | |
27By den reynen zijt Ghy reyn, ende by den verkeerden zijt Ghy verkeert. | |
28Want Ghy helpt het ellendigh volck, ende met uwe oogen vernedert Ghy de hooge. | |
29Want Ghy HEERE zijt mijn licht, de HEERE maeckt mijne duysternisse licht. | |
30Want met u kan ick krijgs-volck verslaen, ende met mijnen Godt over de muere springen. | |
31Godts wegen zijn volkomen, Ga naar margenoot+ des HEEREN redenen zijn door-loutert: Hy is een Schilt allen die op Hem betrouwen. | |
32Want waer is een Godt, behalven de HEERE? ende waer is eene rotse, behalven onse Godt? | |
33Godt sterckt my met kracht, ende wijst my eenen volkomen wegh. | |
34Hy maeckt mijne voeten gelijck den herten, ende stelt my op mijne hooghten. | |
35Hy leert mijne handen strijden, ende leert mijnen arm den stalen boge spannen. | |
36Ende Ghy geeft my den schilt uwes heyls: ende wanneer Ghy my verootmoedigt, so maeckt Ghy my groot. | |
37Ghy maeckt onder my ruymte te gaen, dat mijne enckelen niet en glijden. | |
38Ick wil mijne vyanden nae jagen, endese verdelgen; ende en wil niet om-keeren, tot dat ickse om-gebracht hebbe. | |
39Ick wilse om-brengen ende verslaen; ende sy en sullen my niet weder-staen: sy moeten onder mijne voeten vallen. | |
40Ghy kont my toe-rusten met sterckte ten strijde; Ghy kont onder my werpen, die hen tegen my setten. | |
41Ghy geeft my mijne vyanden in de vlucht, dat ick verstoore die my haten. | |
42Sy Ga naar margenoota lief-oogen hen toe, maer daer en is geen helper; tot den HEERE, maer Hy en antwoordt hen niet. | |
43Ick wilse in stucken stooten, als stof op de aerde: als slijck op de strate wil ickse verstuyven ende verstroyen. | |
44Ghy helpt my van den twistigen volcke, ende behoedt my tot een Hooft onder de Heydenen; een volck dat ick niet en kende, dient my. | |
45Den vreemden kinderen heeft 'et tegen my gemist, ende hooren nae my met gehoorsame ooren. | |
46De vreemde kinderen zijn versmacht, ende spertelen in hare banden. | |
III.47DE HEERE leeft, ende gelooft zy mijne Rotse, ende Godt de Rotse mijns heyls moete verheven worden. | |
48De Godt die my de wrake geeft, ende werpt de volckeren onder my. | |
49Hy helpt my uyt van mijne vyanden; Ghy verhoogt my uyt de gene, die hen tegen my setten: Ghy helpt my van de wrevel-moedige. | |
50Daer-om wil ick u dancken, Ga naar margenoot+ HEERE, onder de Heydenen, ende uwen Name lof-singen: | |
51Die sijnen Koninck groot heyl bewijst, ende wel-doet sijnen Gesalfden, David, ende sijnen zade eeuwighlijck. |
|