Lutherse Bijbel (1648)

Het xxij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De Rubeniten, Gaditen, ende de halve stamme Manasse worden van Iosua nae huys gesonden, met by-gaende vermaninge ende segeninge. II. Der Israëliten yver van wegen sekeren Altaer, den welcken de derd’-halve stammen aen den kant der Iordane gebouwt hadden. III. Stiftinge des strijts van wegen den nieuw-gebouwden Altaer.

I.1

DOe riep Isoua de Rubeniten ende Gaditen, ende den halven stamme Manasse,

2

Ende sprack tot hen: Ghy-lieden hebt alles gehouden, ⁺ wat u Mose de Knecht des HEEREN geboden heeft: ende zijt mijner stemme gehoorsaem geweest in allen, dat ick u geboden hebbe.

+ Num. 32,20. Deut. 3,18.

3

Ghy-lieden en hebt uwe broeders niet verlaten nu eenen langen tijt, tot op desen dagh; ende hebt gehouden het gebodt des HEEREN uwes Godts.

4

Dewijle nu de HEERE uwe Godt heeft uwe broederen tot ruste gebracht, so Hy hen gesproken heeft; so keeret u nu, ende trecket henen in uwe hutten, in den lande uwes erfs, ⁺ dat u Mose de Knecht des HEEREN gegeven heeft op gene zijde der Iordane.

+ Num. 32,33. Deut. 3,13. cap 29,8. Ios. 13,8.

5

Doch houdet slechts aen met neerstigheyt, dat ghy doet nae het gebodt ende de Wet, die u Mose de Knecht des HEEREN gegeven heeft, ⁺ dat ghy den HEEREN uwen Godt lief hebbet, ende wandelt in alle sijne wegen, ende sijne geboden houdet, ende Hem aen-hanget, ende Hem dienet van gantscher herte, ende van gantscher ziele.

+ Deut. 10,12.

6

Alsoo segendese Iosua, ende lietse gaen; ende sy gingen nae hare hutten.

7

Den halven stamme Manasse hadde Mose gegeven in Basan; ⁺ d’ander helft gaf Iosua onder hare broederen aen dese zijde der Iordane tegen ’t Westen: ende doe hyse liet gaen nae hare hutten, endese gesegent hadde;

+ Ios. 18,7.

8

So sprack hy tot hen: Ghy komet weder t’huys met groot goet tot uwe hutten, met seer veel vees, silver, gout, koper, yser ende kleederen; ⁺ so deelet nu den roof uwer vyanden uyt onder uwe broederen.

+ Num. 31,27. 1 Sam. 30,24.

9

Alsoo keerden de Rubeniten, Gaditen, ende de halve stamme Manasse wederom, ende gingen van de kinderen Israëls uyt Silo, die in ’t lant Canaan leyt; op dat sy nae het lant Gilead togen, nae het lant haers erfs, dat sy besaten uyt het bevel des HEEREN door Mose.

II.10

ENde doe sy quamen aen de hoopen aen de Iordane, ⁺ die in ’t lant Canaan liggen; so bouwden deselve Rubeniten, Gaditen, ende de halve stamme Manasse, aldaer aen de Iordane eenen grooten schoonen Altaer.

+ Ios. 18,17.

11

Maer doe de kinderen Israëls hoorden seggen: Siet, de kinderen Rubens, de kinderen Gads, ende de halve stamme Manasse, hebben eenen Altaer gebouwet tegen het lant Canaan, aen de hoopen aen de Iordane, op dese zijde der kinderen Israëls.

12

Doe versamelden sy hen met de gantsche Gemeynte te Silo, dat sy tegen hen op-togen met een heyr.

13

Ende sonden tot hen in ’t lant Gilead, Pinehas den soon Eleazars des Priesters:

14

Ende met hem tien overste Vorsten, onder de huysen harer vaderen, uyt elcken stamme Israëls eenen.

15

Ende doe sy tot hen quamen in ’t lant Gilead, spraken sy met hen, seggende:

16

Soo laet u seggen de gantsche Gemeynte des HEEREN: Hoe versondiget ghy u alsoo aen den Godt Israëls, dat ghy u heden keeret van den HEERE, mits dat ghy u eenen Altaer bouwet, dat ghy-lieden af-valt van den HEERE?

17

Isset ons te weynigh aen de misdaet Peors? ⁺ van de welcke wy noch op desen dagh niet gereyniget en zijn, ende

+ Num. 25,3. Deut. 4,3.

[fol. 102r]

quam eene plage onder de Gemeynte des HEEREN.

18

Ende ghy wendet u heden van den HEERE af, ende zijt heden af-valligh geworden van den HEERE, dat Hy heden ofte morgen over de gantsche Gemeynte Israëls toornigh worde.

19

Duncket u het lant uwes erfs onreyn, so komet over in ’t lant, dat de HEERE besit, daer de Wooninge des HEEREN staet, ende ervet onder ons, ende en wordet niet af-valligh van den HEERE, ende van ons, dat ghy u eenen Altaer bouwet, behalven den Altaer des HEEREN onses Godts;

20

En versondigde hem Achan de soon Serah niet aen ’t verbannene? ⁺ ende de toorn quam over de gantsche Gemeynte Israëls, ende hy en ginck niet alleen onder over sijne misdaet?

+ Jos. 7.5, 24.

21

Doe antwoordden de kinderen Rubens, ende de kinderen Gads, ende de halve stamme Manasse, ende seyden tot de Hoofden ende Vorsten Israëls:

22

De stercke Godt de HEERE, ⁺ de stercke Godt de HEERE weet ’et; so weet ’et Israël oock: Is ’t dat wy af-vallen, ofte sondigen tegen den HEERE; so en helpe Hy ons heden niet!

+ Psal. 50,1.

23

Ende so wy daerom den Altaer gebouwet hebben, dat wy ons van den HEERE wenden wilden, om brand-offer ofste spijs-offer daer op te offeren, ofte danck-offer daer op te doen den HEERE; so eyssche Hy ’t;

24

Ende so wy ’t niet veel meer uyt sorge des dincks gedaen en hebben, seggende: Heden ofte morgen mochten uwe kinderen onse kinderen seggen: Wat gaet u de HEERE de Godt Israëls aen?

25

De HEERE heeft de Iordane ter lant-pale geset tusschen ons ende u-lieden, ghy kinderen Rubens ende Gads; ghy-lieden en hebt geen deel aen den HEERE: daer-mede souden uwe kinderen onse kinderen vande vreese des HEEREN af-wijsen.

26

Daerom seyden wy: Latet ons eenen Alaer bouwen, niet ten offer, noch ten brand-offer; ⁺

+ Gen. 31,41. Jos. 24,27.

27

Maer dat hy een getuyge zy tusschen ons ende u-lieden, ende onse na-komelingen, dat wy den HEERE dienst doen mogen voor Hem met onse brand-offeren, danck-offeren, ende andere offeren; ende uwe kinderen heden ofte morgen niet seggen en derven tot onse kinderen: Ghy-lieden en hebt geen deel aen den HEERE.

28

Maer wanneer sy alsoo tot ons seggen souden, ofte tot onse na-komelingen heden ofte morgen, so konden sy seggen: Siet de gelijckenisse des Altaers des HEEREN, dien onse vaderen gemaeckt hebben, niet ten offer, noch ten brand-offer; maer tot eenen getuyge tusschen ons ende u-lieden.

29

Dat zy verre van ons, dat wy afvalligh souden worden van den HEE-RE, dat wy ons heden van Hem wilden af-wenden, ende eenen Altaer bouwen ten brand-offer, ende ten spijs-offer, ende andere offeren, behalven den Altaer des HEEREN onses Godts, die voor sijne Wooninge staet.

III.30

MAer doe Pinehas de Priester, ende de Overste der Gemeynte, de Vorsten Israëls, die met hem waren, hoorden dese woorden, die de kinderen Rubens, Gads ende Manasse seyden; behaegden sy hen wel.

31

Ende Pinehas de soon Eleazars des Priesters sprack tot de kinderen Rubens, Gads ende Manasse: Heden erkennen wy, dat de HEERE onder ons is, dat ghy-lieden u aen den HEERE niet versondigt en hebt in deze daet: nu hebt ghy-lieden de kinderen Israël verlost uyt de hant des HEEREN.

32

Doe trock Pinehas de soon Eleazars des Priesters, ende Overste, uyt thet lant Gilead, van de kinderen Rubens ende Gads, weder nae het lant Canaan, tot de kinderen Israëls, ende seyden ’t hen aen.

33

Dat behaegde den kinderen Israëls wel, ende loofden den Godt der kinderen Israëls: ende en seyden niet meer, Dat sy op-trecken wilden met een heyr tegens hen, om te verderven het lant, daer de kinderen Rubens ende Gads in woonden.

34

Ende de kinderen Rubens ende Gabs hieten dien Altaer: Dat hy een getuyge zy tusschen ons, ende dat de HEERE Godt zy.