Lutherse Bijbel (1648)

Het xx. Capittel.

Handelt van de Vry-steden: I. Godts bevel van wegen de Vry-steden. II. De Vry-steden op gene ende dese zijde der Iordane worden verhaelt.

I.1

ENde de HEERE sprack met Iosua, seggende:

2

Segt den kinderen Israëls: ⁺ Gevet onder u Vry-steden, daervan Ick door Mose u-lieden geseyt hebbe:

+ Exod. 21,13. Num. 35,11. Deut. 19,2.

3

Dear-henen vlieden moge een doot-slager, die eene ziele onversiens ende onwetende slaet: op dat sy onder u vry zijn voor den bloet-wreker.

4

Ende wieder vlucht tot eene van die steden, ⁺ die sal staen buyten voor de stadt-poorte, ende voor de Outste dier stadt sijne sake vertellen; so sullen sy hem tot hen in de stadt nemen, ende hem ruymte geven, dat hy by hen woone.

+ Num. 35.22, 34. Deut. 19.4, 5.

5

Ende als de bloet-wreker hem naejaegt, so en sullen sy den doot-slager in sijne handen niet over-geven: dewijle hy onwetende sijnen naesten geslagen heeft, ende en is hem te vooren niet vyant geweest.

6

So sal hy in de stadt woonen, ⁺ tot dat hy stae voor de Gemeynte voor ’t gerichte, tot dat de Hooge-priester sterve,

+ Num 35,12.

[fol. 101r]

die ter selver tijt zijn sal: alsdan sal de doot-slager weder komen in sijne stadt, ende in sijn huys, tot de stadt van daer hy gevloden is.

II.7

DOe heyligden sy Kedes in Galilea op ’t geberghte Naphthali, ende Sechem op ’t geberghte Ephraim, ende Kiriath-Arba, dat is, Hebron, op ’t geberghte Iuda.

8

Ende aen gene zijde der Iordane, ⁺ daer Iericho leyt, tegen ’t Oosten, gaven sy Bezer in de woestijne, op het platte lant uyt den stamme Rubens; ende Ramoth in Gilead, uyt den stamme Gads; ende Golan in Basan, uyt den stamme Manasse.

+ Deut. 4,43.

9

Dat waren de steden, die bestemt waren allen kinderen Israëls, ende den vreemdelingen die onder hen woonden; op dat derwaerts vluchte, so wie eene ziele onversiens slaet, dat hy niet en sterve door den bloet-wreker, tot dat hy voor de Gemeynte gestaen sal hebben.