Lutherse Bijbel (1648)

(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– rechtenstatus



Het xvj. Capittel.
Heeft vier deelen: I. Op-roer van Korah, Dathan ende Abiram. II. De straffe der op-roer-makers, ende bevestiginge van Mosis ampt. III. Bewaringe der vyer-pannen. IV. Murmuratie der kinderen Israëls, met de versoeninge.
I.1 ENde Korah de soon Iezehars, des soons Kahaths, Ga naar margenoot+ des soons Levi; mitsgaders Dathan ende Abiram, de sonen Eliabs; ende On, de soon Peleths, de soon Rubens:
2 Die stonden op tegen Mose, mitsgaders eenige mannen onder de kinderen Israëls; twee-hondert ende vijftigh van de voornaemste in de Gemeynte, Raets-heeren ende eerlijcke lieden.
3 Ende sy vergaderden sich tegen Mose ende Aaron, ende spraken tot hen: Ghy maeckt ’et te veel; want de gantsche Gemeynte is over-al heyligh, ende de HEERE is onder haer: waerom verheft ghy-lieden u dan over de Gemeynte des HEEREN?
4 Doe dat Mose hoorde, Ga naar margenoot+ viel hy op sijn aengesichte;
5 Ende sprack tot Korah ende tot sijn gantsche rot: Morgen sal de HEERE bekent maken, wie sijne zy, wie heyligh zy, ende Hem offeren sal: wien Hy verkiest, die sal Hem offeren.
6 Dit doet; nemet u pannen, Korah ende sijn gantsche rot;
7 Ende legget vyer daer in, ende doet reuck-werck daer op voor den HEERE morgen; wien de HEERE verkoren heeft, die zy heyligh: ghy maeckt ’et te veel, ghy kinderen Levi!
8 Ende Mose sprack tot Korah: Lieve, hooret doch ghy kinderen Levi!
9 Is ’t u te weynigh, dat u de Godt Israëls af-gescheyden heeft van de Gemeynte Israëls, dat ghy Hem offeren soudet; dat ghy dienet in ’t ampt der Wooninge des HEEREN, ende voor de Gemeynte tredet om haer te dienen?
10 Hy heeft u, ende alle uwe broederen, de kinderen Levi, met u tot Hem genomen; ende ghy soecket nu oock het Priesterdom?
11 Ghy, ende uw’ gantsche rot, maket eenen op-roer tegen den HEERE: wat is Aaron, dat ghy tegen hem murmureert?
12 Ende Mose schickte henen, ende liet Dathan ende Abiram roepen, de sonen Eliabs: maer sy seyden; Wy en komen niet opwaerts.
13 Is ’t te weynigh, dat ghy ons uyt het lant gevoert hebt, daer melck ende honigh in vloeyt, dat ghy ons doodet in de woestijne: ghy moet oock noch over ons heerschen?
14 Hoe fijn hebt ghy ons gebracht in een lant, daer melck ende honigh in vloeyt, ende hebt ons ackers ende wijn-bergen ten erfdeel gegeven! wilt ghy desen lieden oock de oogen uyt-rucken? wy en komen niet opwaerts.
15 Doe vergramde Mose seer, ende sprack tot den HEERE: En keert u
[Folio 65v]
niet tot haer spijs-offer! Ga naar margenoot+ ick en hebbe niet een esel van hen genomen, ende en hebbe harer geenen noyt geen leet gedaen.
16 Ende hy sprack tot Korah: Ghy ende uw’ gantsche Rot sult morgen voor den HEERE zijn; ghy, sy oock, ende Aaron.
II.17 ENde een yegelijck neme sijne panne, ende legge reuck-werck daer op, ende tredet herwaerts voor den HEERE, een yegelijck met sijne panne: dat zijn twee-hondert ende vijftigh pannen.
18 Ende een yegelijck nam sijne panne, ende leyde vyer daer in, ende dede reuck-werck daer op: ende sy traden voor de deure der Hutte des Stichts; ende Mose, ende Aaron oock.
19 Ende Korah vergaderde tegen hen de gantsche Gemeynte voor de deure der Hutte des Stichts: maer de Heerlijckheyt des HEEREN verscheen voor de gantsche Gemeynte.
20 Ende de HEERE sprack met Mose, ende Aaron seggende:
21 Scheydet u van dese Gemeynte, dat Ickse schielijck verdelge.
22 Maer sy vielen op hare aengesichten, ende spraken: Ga naar margenoot+ Och Godt, die ghy zijt een Godt der geesten alles vleesches! of een man gesondigt heeft; wilt Ghy daerom over de gantsche Gemeynte verbolgen zijn?
23 Ende de HEERE sprack met Mose, seggende: Spreeckt tot de Gemeynte, seggende:
24 Wijcket rontom van de wooninge Korah, ende Dathans, ende Abirams.
25 Ende Mose stont op, ende ginck tot Dathan ende Abiram; ende de Outsten Israëls volgden hem nae:
26 Ende hy sprack met de Gemeynte, seggende: Wijcket doch van de hutten deser godt-looser menschen, ende en roeret niets aen wat haer is: op dat ghy niet misschien om en komet ergens in eene van hare sonden.
27 Ende sy gingen op van de Wooninge Korah, Dathans, ende Abirams: maer Dathan ende Abiram gingen uyt, ende traden aen de deure harer hutten, met hare wijven ende sonen, ende kinderkens.
28 Ende Mose sprack: Daer by sult ghy mercken, dat my de HEERE gesonden heeft, dat ick alle dese wercken doen soude; ende niet uyt mijn herte:
29 Indien sy sterven, als alle menschen sterven; ofte besocht, als alle menschen besocht worden: so en heeft my de HEERE niet gesonden.
30 Maer doet de HEERE yet nieuws, dat de Aerde haren mont op-doet, ende verslindtse met al dat sy hebben, dat sy levendigh nederwaerts in de helle varen; so sult ghy bekennen, dat dese lieden den HEERE gelastert hebben.
31 Ende als hy dese woorden alle hadde uyt-gesproken, verscheurde de Aerde onder hen:
32 Ende dede haren mont op, Ga naar margenoot+ ende verslondtse met hare huysen; met alle Menschen die by Korah waren, ende met alle hare have.
33 Ende sy voeren nederwaerts levendigh in de helle, met al dat sy hadden: ende de Aerde over-decktese; ende sy quamen om uyt de Gemeynte.
34 Ende het gantsche Israël, dat ront-om hen was, vlood voor haer geschrey; want sy spraken: Dat ons de Aerde niet oock en verslinde!
35 Daer-toe voer het vyer uyt van den HEERE, ende verteerde die twee-hondert ende vijftigh mannen, die het reuck-werck offerden.
III.36 ENde de HEERE sprack met Mose, seggende:
37 Segt Eleazar, den sone Aarons des Priesters, dat hy de pannen op-neme uyt den brant; ende stroyt het vyer hier ende daer.
38 Want de pannen van sulcke sondaren zijn geheyliget door hare zielen, dat mense tot breet bleck slae, ende den Altaer daer mede behange: want sy zijn geoffert voor den HEERE, ende geheyliget; ende sullen den kinderen Israëls tot een teecken zijn.
39 Ende Eleazar, de Priester, nam de kopere pannen, die de verbrandde gebracht hadden; ende sloegse tot bleck, den Altaer te behangen:
40 Ter gedachtenisse der kinderen Israëls; dat niet yemant vreemts daer toe en genake, die niet en is van den zade Aarons, om reuck-werck te offeren voor den HEERE: op dat ’et hem niet en gae, als Korah ende sijnen rotte; gelijck hem de HEERE geseyt hadde door Mose.
IV.41 MAer des anderen morgens murmureerde de gantsche Gemeynte der kinderen Israëls tegen Mose ende Aaron, seggende: Ghy-lieden hebt des HEEREN volck gedoodet!
42 Ende doe de Gemeynte haer versamelde tegen Mose ende Aaron, keerden sy haer tot de Hutte des Stichts; ende siet, doe bedecktese die wolcke: ende de Heerlijckheyt des HEEREN verscheen:
43 Ende Mose ende Aaron gingen in tot de Hutte des Stichts.
44 Ende de HEERE sprack met Mose, seggende:
45 Maeckt u op uyt dese Gemeynte; Ick wilse schielijck verdelgen: ende sy vielen op hare aengesichten.
46 Ende Mose sprack tot Aaron: Neemt de panne, ende doet daer vyer in van den Altaer, ende legt reuck-werck daer op, ende gaet haestelijck tot de Gemeynte, Ga naar margenoot+ ende versoentse: want eene verbolgentheyt is van den HEERE uyt-gegaen, ende de plage is aen-gegaen:
47 Ende Aaron nam, gelijck hem Mose geseyt hadden; ende liep midden onder de Gemeynte, (ende siet, de plage was
[Folio 66r]
aen-gegaen onder den volcke) ende hy roockte, ende versoende het volck:
48 Ende hy stont tusschen de doode ende levendige: doe wiert de plage gestuyt.
49 Dier nu, die aen die plage gestorven waren, was veertien-duysent ende seven-hondert; behalven de gene, die met Korah storven.
50 Ende Aaron quam weder tot Mose, voor de deure der Hutte des Stichts: ende de plage wiert gestuyt.	margenoot+ Num. 26,9. cap. 27,3. Sir. 45,22. Jud. v. 11. margenoot+ Num. 14,5. margenoot+ 1 Sam. 12,3. margenoot+ Num. 27,16. Ebr. 12,9. margenoot+ Num. 26,10. cap. 27,3. Deut. 11,6. Psal. 106,17. margenoot+ Sap. 18,21.

Vorige Volgende

Het xvj. Capittel.

I.1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

II.17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

III.36

37

38

39

40

IV.41

42

43

44

45

46

47

48

49

50

Over het gehele werk

auteurs