Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft vier deelen: I. ’t Vyer verteert Nadab ende Abihu. II. Van der Priesteren matigheyt. III. Van hare spijse. IV. Mosis gramschap over Eleazar ende Ithamar (die haer in ’t eten van ’t sond-offer versien hadden) van Aaron gestilt.

I.1

ENde de sonen Aarons, Nadab ende Abihu, nam een yegelijck sijn wieroock-vat, ende deden vyer daer in, ende leyden reuck-werck daer op, ende brachten een vreemt vyer voor den HEERE; dat Hy hen niet geboden en hadde.

2

Doe voer een vyer uyt van den HEERE, ende verteerdese, ⁺ dat sy storven voor den HEERE.

+ Lev. 16,1. Num. 3,4. cap. 26,61. 1 Par. 24,2.

3

Doe sprack Mose tot Aaron: ⁺ Dit is’t dat de HEERE geseyt heeft: Ick sal geheyligt worden aen de gene, die tot my naederen, ⁺ ende voor al den volcke sal Ick heerlijck worden: ende Aaron sweegh stil.

+ Lev. 8,35.

+ Exod. 29,43.

4

Maer Mose riep Misaël ende Elzaphan, de sonen Usiels, ⁺ des ooms van Aaron; ende sprack tot hen: Tredet toe, ende draget uwe broederen van ’t Heylighdom wegh, buyten voor ’t leger.

+ Exod. 6,18. Num. 3,19.

5

Ende sy traden toe, ende droegense buyten met hare linnen-rocken, voor ’t leger; gelijck Mose geseyt hadde.

6

Doe sprack Mose tot Aaron ende sijne sonen, Eleazar ende Ithamar: Ghy sult uwe hoofden niet ontblooten, noch uwe kleederen verscheuren; op dat

[fol. 47r]

ghy niet en stervet, ende de toorn over de gantsche Gemeynte kome: latet uwe broederen van ’t gantsche huys Israëls weenen over desen brant, dien de HEERE gedaen heeft.

7

Maer ghy en sult niet uyt-gaen van de deure der Hutte des Stichts; ⁺ ghy mochtet sterven: want de salf-olye des HEEREN is op u. Ende sy deden, gelijck Mose seyde.

+ Lev. 21,12.

II.8

MAer de HEERE sprack met Aaron, seggende:

9

Ghy, ⁺ ende uwe sonen met u, en sult geenen wijn noch stercken dranck drincken, wanneer ghy-lieden in de Hutte des Stichts gaet, op dat ghy niet en stervet. Dat zy een eeuwigh recht allen uwen na-komelingen:

+ Ezech. 44,21. 1 Tim. 3,3. Tit. 1,7.

10

Op dat ghy kont onderscheyden, wat heyligh ende onheyligh; wat onreyn ende reyn is:

11

Ende op dat ghy de kinderen Israëls leeret alle rechten, die de HEERE tot u gesproken heeft door Mose.

III.12

ENde Mose sprack met Aaron, ende met sijne overige sonen, Eleazar ende Ithamar: ⁺ Nemet dat over-gebleven is van ’t spijs-offer aen de offeren des HEEREN; ende etet ’t selve ongesuert by den Altaer: want ’et is het aller-heylighste.

+ Lev. 2,3. cap. 6.16, 18.

13

Maer ghy sult het aen de heylige stede eten; want dat is uw’ recht, ende uwer sonen recht, aen de offeren des HEEREN: want so is ’t my geboden.

14

Maer de beweeg-borst ende de hef-schouder, sult ghy ende uwe sonen, ende uwe dochteren met u, eten aen eene reyne stede: want sulck recht is u ende uwen kinderen gegeven aen de danck-offeren der kinderen Israëls.

15

Want de hef-schouder, ende de beweeg-borst, tot de offeren des vets worden gebracht, dat sy tot een beweeg-offer beweegt worden voor den HEERE: daerom is ’t u, ende uwen kinderen met u, tot een eeuwigh recht; gelijck de HEERE geboden heeft.

IV.16

ENde Mose sochte den bock des sond-offers, ⁺ ende vondt hem verbrandt: ende hy wiert toornigh over Eleazar ende Ithamar, Aarons sonen, die noch overigh waren, seggende:

+ Lev. 9,3.

17

Waerom en hebt ghy dat sond-offer niet gegeten aen de heylige stede? overmits het een aller-heyligste is: ende Hy heeft het u gegeven, dat ghy de misdaet der Gemeynte dragen soudet, dat ghyse versoendet voor den HEERE.

18

Siet, ^a sijn bloet en is niet gekomen binnen in ’t Heylige: ghy-lieden soudet dat in ’t Heylige gegeten hebben; gelijck ick geboden hebbe.

a Sijn bloet) Dewijle sijn bloet niet in ’t Heylige gebracht is, so en soude ’t niet verbrandt, maer gegeten zijn geworden: maer wiens bloet daerin gebracht wiert, en moeste men niet eten, maer altemael verbranden, supra cap. 4,5. cap. 6,30. & infra c. 16.26, 27.

19

Maer Aaron sprack tot Mose: Siet, heden hebben sy haer sond-offer, ende haer brand-offer, voor den HEERE geoffert; ende ’t is my alsoo gegaen, gelijck ghy siet: ende ick soude eten heden van ’t sond-offer; soude dat den HEERE behagen?

20

Doe dat Mose hoorde, so liet hy ’t hem behagen.