Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Godts bevel: ende Mosis gehoor-saemheyt. II. Pharaos beraedt-slaginge met sijne knechten. III. De achtste plage: Sprinck-hanen. IV. De negenste plage: Duysternisse.

I.1

ENde de HEERE sprack tot Mose: Gaet in tot Pharao! want Ick hebbe sijn, ⁺ ende sijner knechten herte verhardt; op dat Ick dese mijne teeckenen onder haer doe.

+ Exod. 4,21. cap. 9,34.

2

Ende op dat ghy verkondigt voor de ooren uwer kinderen, ende uwer kinds-kinderen, wat Ick in Egypten uyt-gericht hebbe, ende hoe Ick mijne teeckenen onder haer bewesen hebbe: op dat ghy-lieden wetet, dat Ick de HEERE ben.

3

Alsoo gingen Mose ende Aaron in tot Pharao, ende spraken tot hem: Soo spreeckt de HEERE, der Ebreën Godt; Hoe langh weygert ghy u voor my te verootmoedigen; dat ghy mijn volck laet, om my te dienen?

4

Weygert ghy mijn volck te laten; siet, soo wil Ick morgen sprinck-hanen komen laten aen [alle] uwe plaetsen:

5

Dat sy het lant bedecken, alsoo, dat men ’t lant niet en kan sien: ⁺ ende sy sullen af-eten, wat u-lieden over-gebleven ende gereddet is voor den hagel; ende sy sullen alle uwe groenende boomen op ’t velt af-eten:

+ Exod. 9,32.

6

Ende sy sullen vervullen uw’ huys, aller uwer knechten huysen, ende aller Egyptenaren huysen; diergelijcken niet gesien en hebben uwe vaders, noch uwer vaderen vaders, sedert dien tijt, dat sy op aerden geweest zijn, tot op desen dagh: ende hy keerde hem om, ende ginck van Pharao uyt.

II.7

DOe spraken de knechten Pharaos tot hem: Hoe langh sullen wy daer mede geplaegt zijn? Laet de lieden trecken, dat sy den HEERE haren Godt dienen! wilt ghy te voren bevinden, dat Egypten onder-gegaen is?

8

Mose ende Aaron wierden weder tot Pharao gebracht; die sprack tot hen: Gaet henen, en dienet den HEERE uwen Godt! maer welcke zijnse, die henen trecken sullen?

9

Mose sprack: Wy willen trecken met jonck ende out, met sonen ende dochteren, met schapen ende runderen: want wy hebben een Feest des HEEREN.

10

Hy sprack tot hen: O ja; de HEERE zy met u-lieden! soude ick u, ende uwe kinderen daer toe trecken laten? siet daer, of ghy niet quaets voor en hebt!

11

Niet alsoo! maer ghy mannen trecket henen, ende dienet den HEERE; want dat hebt ghy-lieden oock versocht: ende men stietse uyt van Pharao.

III.12

^* DOe sprack de HEERE tot Mose: Streckt uwe hant over Egypten-lant, om de ^a sprinck-hanen ⁺: dat sy over Egypten-lant komen; ende op-eten al het kruyt op ’t lant, met al het gene, dat van den hagel is over-gebleven.

* De 8 plage: Sprinck-hanen.

a Sprinck-hanen) Die heeten hier niet Hagab op Ebr. gelijck aen sommige plaetsen; maer Arbe: doch het zijn viervoetige vliegende dieren, ende reyn om te eten, gelijck Hagab Lev. 11,22. doch ons onbekent, behalven datse den sprinckhanen gelijck zijn.

+ Psal. 78,46. ende 105.34, 35. Sap. 16,9.

13

Mose streckte sijnen staf over Egypten-lant; ende de HEERE dreef eenen Oosten-wint in ’t lant, die gant-

[fol. 26v[28v]]

schen dagh, ende dien gantschen nacht: ende des morgens voerde de Ooste-wint de sprinck-hanen voort.

14

Ende sy quamen over gantsch Egypten-lant, ende lieten haer neder aen alle plaetsen in Egypten; soo seer vele, dat te voren dies-gelijcken noyt geweest en is, noch voort-aen zijn en sal.

15

Want sy bedeckten het lant, ende verduysterden’t; ende sy aten alle ’t kruyt in ’t lant op, ende alle vruchten op de boomen, die van den hagel waren over-gebleven: ende en lieten niet groens over aen de boomen, ende aen ’t kruyt op den velde, in gantsch Egypten-lant.

16

Doe riep Pharao haestelijck Mose ende Aaron, ende sprack: Ick hebbe my versondigt aen den HEERE uwen Godt, ende aen u-lieden.

17

Vergevet my mijne sonden dit mael oock, ende biddet den HEERE uwen Godt, ⁺ dat Hy doch desen doot van my wegh-neme!

+ Rom. 7,24.

18

Ende hy ginck uyt van Pharao, ende badt den HEERE.

19

Doe keerde de HEERE eenen seer stercken Westen-wint, die hief de sprinck-hanen op, ende wierpse in de Schelf-zee: soo dat niet een over en bleef aen alle plaetsen van Egypten.

20

Maer de HEERE verstockte Pharaos herte, dat hy de kinderen Israëls niet en liet.

IV.21

DE HEERE sprack tot Mose: ⁺ Streckt uwe hant nae den Hemel, ⁺ dat ’et soo duyster worde in Egypten-lant, dat men ’t grijpen magh.

+ De 9 plage: Duysternisse.

+ Psal. 105,28. Sap. 17,2.

22

Ende Mose spreckte sijne hant nae den Hemel: doe wiert eene dicke duysternisse in gantsch Egypten-lant, drie dagen:

23

Dat niemant den anderen sagh, ⁺ noch op-stont van de plaetse daer hy was, in drie dagen: maer by alle de kinderen Israëls was het licht, in hare wooningen.

+ Sap. 18,1.

24

Doe riep Pharao Mosen, ende sprack: Trecket henen, ende dienet den HEERE; alleen uwe schapen ende runderen latet hier: latet uwe kinderkens oock met u trecken.

25

Mose sprack: Ghy moet ons oock offeren ende brant-offeren geven, die wy den HEERE onsen Godt doen mogen.

26

Onse vee sal met ons gaen, ende niet een klaeuw achter blijven; want van ’t onse sullen wy nemen ten dienste des HEEREN onsses Godts: want wy en weten niet, waer mede wy den HEERE dienen sullen, tot dat wy daer henen komen.

27

Maer de HEERE verstockte het herte Pharaos, dat hyse niet laten en wilde.

28

Ende Pharao sprack tot hem: Gaet van my, en wacht u, dat ghy niet meer voor mijne oogen en komt; want op welcken dagh ghy voor mijne oogen komt, sult ghy sterven!

29

Mose antwoordde: Gelijck ghy geseyt hebt; ick en wil niet meer voor uwe oogen komen.