Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
DBNL Logo
DBNL Logo

Hoofdmenu

  • Literatuur & Taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taal
    • Limburgse literatuur
    • Friese literatuur
    • Surinaamse literatuur
    • Zuid-Afrikaanse literatuur
  • Selecties
    • Onze kinderboeken
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • E-books
    • Publiek Domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Gebruiksvoorwaarden
    • Hergebruik
    • Disclaimer
    • Informatie voor rechthebbenden
  • Over DBNL
    • Over DBNL
    • Contact
    • Veelgestelde vragen
    • Privacy
    • Toegankelijkheid
Leven van Lutgart

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (2,25 MB)






Editeur
François van Veerdeghem



Genre
poëzie

Subgenre
heiligenleven


In samenwerking met:

© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

 

Leven van Lutgart

(1899)–anoniem Lutgart, Leven van

Vorige Volgende

XXVI. Van din dat ere nonnen die hoftswere wart gesachtt ende hoe si van ere quetchingen genas.

 
Noch van ere andre es gescreven
 
Die oc daerbinnen was begeven
 
Ende oc ver Ode was genamt2,
5510
Dat hare int hovet was gekramt
 
+En hovetswere, en fel, en wreet,
 
Daer si af dogde menech leet
 
Beide alle dage ende alle nachte.
 
Dos moste leven wel onsachte
5515
Ende overliden haren tijt
 
Die nonne. Mar hoe si gevrijt
[p. 201]
 
Wart sider van din hovetswere,
 
Willic u seggen; nu hoert here:
 
Het was op enen somer schone,
5520
Dat liliblomen sijn gewoene
 
Te wassene ende die rosen staen.
 
So quam op enen dach gegaen
 
Die selve dire ic doe gewach,
 
Aldaer Lutgart, die vrowe, lach
5525
Besloten schone in haren grave.
 
Daer vant si, daer wi dichten ave,
 
Gevugt in ordne ende al ombe
 
Geregelt op der vrowen tombe
 
En parement van liliblomen.
5530
Die plach die nonne altoes verdoemen;
 
So heft si nu ter wilen oc
 
Gedaen, want sise noede roec.
 
Dos leet si over ende lit
 
Der vrowen graf, want si onttrit
5535
Din hovetswere op dat si quame
 
So na din bloemen, dat si name
 
Van hen te riekene enen ghoere.
 
Mar eer si quam ter closterdoere,
 
Wart si beraden dat si woude
5540
Daer weder kiren daer si soude
 
+Besuken met experimente
 
Lutgarden macht, daer din convente
 
So menech goet plach comen ave.
 
Dos kirde weder toten grave
5545
Die selve nonne, aldaer si vant
 
Die liliblomen; ende want
 
Si wilde proeven dat si sochte
 
(Dat was of si berieken mochte
 
Die lilibloemen sonder schade),
5550
Heft si geplukt van enen blade
 
En lettelkijn dat si beroec.
 
Daerna began si rieken oc
 
Hare ende ghens der bloemen eene
 
Ende daerna dandre algemeene.
5555
Mar dat men u te wondre mach
 
Vertrekken, so si meer dis plach,
 
So si gevulde min dis sweren,
 
Die hare en conde nit gederen
 
Met sinen stokene an din tide.
5560
Dos heft die Gods gebenedijde,
 
Lutgart, der nonnen daer teneven
 
En vrai experiment gegeven
 
Van harre macht, want si verdreef
 
Din swere, ende sijs al quite bleef.
5565
Mar alse die ijonfrowe an hare
 
So saen der baten wart geware,
 
Began si menechfout te doene
 
Hare beden ende hare orisone
 
Daer si die gracie hadde ontfaen.
5570
Nu laett u seggen wat gedaen
 
+Noch hevet dor Lutgarden eere
 
Der selver nonnen Got, die Here:
 
En nachts die selve was gelegen
 
Daer se eere beden wilde plegen
5575
In demsternessen bi den grave;
 
Mar doe si dis was comen ave
 
Ende si dat beden laten woude,
 
Tirst dat si hare oprechten soude
 
Ontfinc si daer en migel doegen,
5580
Want si ontmoette metter oegen
 
Dat ort van enen kandelere,
 
So dat si waende al sonder were
 
Die oge, ende sonder wedertale,
 
Verloren hebben altemale.
5585
Doe gaf si enen groten krijt
 
Ende seide: ‘Magt gebenedijt,
 
Wats mi geschit? Es daer toe comen
 
Mijn beden, dat mi es genomen
 
Mire ogen sien? Hebbic dor u
5590
Dire ogen licht verloren nu,
 
So es te leede mi vergaen
 
Dat beden dat hir es gedaen!’
 
Darna gegreep si altehant
 
Hare oge metter rechter hant
5595
Die uter ssegen was gedreven
 
Ende heft se weder in geheven
 
Dar si tevoren plach te stane.
 
Maer eer tevollen quam daer anc
 
Der vrowen hant, so was van desen
5600
Hare oghe weder al genesen.
 
+Doe wart in hoegen ende vro
 
Der nonnen moet, die hare also
 
Dire ogen licht behouden was.
 
Aldos gevil dat si genas
5605
Van tween mesquamen tenen tide;
 
Want die tevoren sonder mide
 
Began wankonnen dis Lutgarden
 
Beide in gedachten ende in warden,
 
Dat si die quetchinge hadde ontfaen
5610
Dor haren wille, al even saen
 
Wart si ontkommert so van beiden,
 
Dat si der Godes mogentheiden
 
Dis heft gedankt al oppenbare
 
Ende oc Lutgarden, die van hare
5615
Tonrechte was gekalengirt.
 
Dos heft te baten wert gekirt
 
Lutgart, die vrowe, in allen stonden
 
Al dis si hare heft onderwonden.

2
Volgens Cantimpré was deze Ode van 's Graven-Brakel (Braine-le-Comte), in Henegouwen.
+
f.350ro.
5573 l. Ens (?).
5602 l. dis.
+
f.350vo.
+
f.35lro.
+
f.351vo.

Vorige Volgende