XXV. Van din dat Beatrijs van Ravia genas bi harre cracht van enen geswelle.
+Eer wi dit dichten neder leggen
Willic met corten warden seggen
Hoe vrindelike in staden stoet
Die maget edel ende goet,
5345
Sent dat si schit van erterike,
Hen allen, die getrowelike
Hare helpe sochten ende op hare
Kraijrden stille ochte oppenbare.
Wildi dan horen van Lutgarden
5350
En lettel noch, met corten warden
Salic u seggen hoe si sent
Hare helpe sendde in dat convent,
Ende ere nonnen wel geboren
Die men met rechte wel tevoren
5355
In din gedichte noemen mach,
Willic tevoren don gewach;
Dat was van Raevie Beatrijs1,
Die was gerakt in alre wijs
Na welgerakder vrowen sede,
5360
Want si was goet ende hovesch mede.
Van derre nonnen segt die brif,
Dat si din closter al verhif
Met haren patrimonigoede
Van commere ende van ermoede
5365
Daer hi verladen mede was;
Want si lit varen dat gedwas
+Van erterike ende es gecregen
T Aiwires in der silen plegen.
Daer poegde so na har gewin
5370
Die nonne ie sider, dat sire in
Tin Godes dinste gheechent wart,
Dat si met groter eeren tart
Din graet op sent van dire abdiën;
Want ons die vrowen daer verliën
5375
Dat sise in haren ijoncsten dagen
T Aiwires sent abdesse sagen.
Van derre nonnen salic u
Vertrekken, wildijt horen, nu
En schone exempel ende en waer,
5380
Dat noch die vrowen plegen daer
Vertrekken, ende ons es van din
Verlijt die sagen dat geschin.
Der nonnen, dire ic doe gewach,
En groet geswel verheven lach
5385
Omtrent den hals op enen tijt,
Sent dat die magt gebenedijt
Gescheeden was van desen live.
Nu hoert, eer ic u voert bescrive
Van din exemple din proces,
5390
Hoe dit geswel genamet es
Ende hoegedaen es die nature
Van din antracen1. Die die cure
Van wonden ende van geswellen
Bestaen te dragene ons vertellen,
5395
Dat het karbonkel es genamt.
Oc seggense alse het es gekramt2
+Ochte op die hant, ochte op din voet,
Ochte elre daert Got wassen doet,
Dat het voert ane in dandre lede
5400
Sendt een geschot, so dat si mede
Oc moten plechten an dat seer:
Dos wekert het ilanc so meer
Ende inwert sinkt met groten staden
So lange, dat het comt gewaden3
5405
Ter herten toe; dan eist volgaen,
Want nit ne mach der doet onstaen,
Alse het ter herten es gerakt,
Die mensche, want alse het genakt
Der ssegen4 van der livechheiden,
5410
Des menschen leven, dat verbeiden
En can sijns wedersaken nit,
Ontfaert der herten ende ontflit.
Aldos hadde oc al sonder were
Van din vermaledijden swere
5415
Die welgerakde Beatrijs
| |
[p. 200] | |
Har lijf verloren, mar dat sijs
Der Godes brut, der vriër magt,
Lutgarden, heft die noet geclagt,
Die sijs verdroech met groten vare.
5420
Want doe die nonne wart geware
Der groter vreesen die gelach
An dat geswel, dat men ne mach
Met cirurgijen niet verijagen,
Began si karmen ende clagen
5425
Ende driven ijammer harde groet,
Want sire af waende bliven doet.
+Doch vant si selve in haren rade
Dat si op trowe ende op genade
Lutgarden soude har ongeval
5430
Bevelen daer si ave qual.
So dede si sent met goeder trowen;
Want enen wijl, die van der vrowen
Was bleven hare, heft si gesochtt
Ende din omtrent den hals geknochtt,
5435
Daer die karbonkel ane wis;
Want groet geloeve ontfinc si dis
Int herte binnen dat si soude,
Waert dats hare onderwinden woude
Lutgart, die vrowe, in corter stont
5440
Genesen sijn ende al gesont.
Nu hoert miracle ende wonder:
Tirst dat si din antraes hadde onder
Din wijl bedekt ende hi genakt
Was din geswelle, alse ons wel makt
5445
Die vite cont, ende ons verkinnen
Die vrowe selke van daer binnen
Die doe begeven waren daer,
So seggic u al over waer
Dat sonder beide ende altehant
5450
Har selven so genesen vant
Die sieke nonne, ende so verdreven
Al dat geswel van daer teneven
Daert was geporret an din hals,
Dat si Lutgarden dis gevals
5455
Genendelike ende sonder mide
Heft sent gedankt in allen tide.
+Oc seggic u wat noch daer binnen
Geschide ere onderpriorinnen:
Ver Ode wanic dat si hit.
5460
Dat goede wijf hadde een verdrit
Ende ongemac van enen swere
Op enen tijt, die sonder were
So lach verheven op hare hant,
Dat hi bekommerde ende bant
5465
Al toten ellenbogen toe
Din arm. Nu hoert, ic segge u hoe
Si quite wart van din geswelle:
Doe si vernam dat sijn gestelle
Wart al te lanc ende al te breet,
5470
Ende si ne conste al sonder leet
Verdragen langer nit die pine,
Heft si gesochtt die medicine
Die Beatrisen hals genas,
Dat van Lutgarden wile was
5475
En heilegdom. Dat heft ver Oede,
Die wel gedegene ende die vroede,
Gebonden daer si dis geswels
Gevulde meest, alsonder els
Van cirurgijen it dar toe
5480
Te doene. Ende alse quamen doe
Die twee contrarie over een,
Dat seer, dat daerlevoren scheen
So quadertiren, sonder beide
Al sijn stampijen1 neder leide
5485
Ende es gekregen van der hant,
So dat die nonne har selven vant
+In corter stont schone ende wale
Genesen weder altemale.
Also gelike es oc genesen
5490
Alse u vertrokken es van desen
Tin selven tiden een caplaen,
Die dat messambacht heft gedaen
Daer binnen lange in dat convent
Ende an din tide aldaer omtrent
5495
Van goeden seden was vermart.
Genamt was hi mijn her Alart;
Aldos bescrijften ons die vite.
Die goede man hadde oc wewite
An enen dme van der hant;
5500
Ende also schire alse hire ane bant
Lutgarden heilegdom, der vrowen,
So es die swere enwech gevlowen
Al sonder beide, ende hi genas,
So dats in sinen prise was
5505
Wel vaste isent in allen tide
Lutgart, die Gods gebenedijde.
|
|