Leven van Lutgart
(1899)–anoniem Lutgart, Leven vanXXI. Hoe die lichame ter erden wart gedaen ende waer si begraven legt.
+Nu gawi voert ende ons gereiden
Ter sepulturen wert geleiden
Dat lijc daer wi nu dichten ave,
Ende hoe Lutgart in haren grave
4375
Besloten wart, laett ons volseggen
Eer wi dit dichten neder leggen.
Het was op enen sonnendach
Daer dewangelie op ghelach
Die homo quidam es begonnen.
4380
Dis dages brudere ende nonnen
Mettire abdessen altesamen
Ende overeen te rade quamen.
Waer men dat lijc begraven soude
Was daer gheraden: selke woude
4385
Dat leggen in den closterpant;
Selke in den kerkhof buten, want
Die clostersede also gedroech;
Ende oc met groter eeren gno(e)ch
Die gaven desen raet, hen dochte
4390
Dat men Lutgarden leggen mochte
Mettin ijonfrowen van daerbinnen;
Want die met gheesteliker minnen
In Godes dinste wilen eer
| |
[p. 190] | |
Versament waren, emmermeer
4395
Tegader mochten liggen wale.
Maer dese raet ende dese tale
Noch dire abdessen noch hen somen
Die daer te rade waren comen,
+En heft ten besten nit behaget,
4400
Want dat men die vercorne maget
Te gravene uter kerken droege
En soude hen dunken nit ghevoege;
Maer daer men die gebenedijde
Versuken mochte in allen tide,
4405
Ende daer si iegenwardech ware
In allen stonden, dat men hare
Van sepulturen gave stat,
Dat soude gaden vele bat.
Dos dissenteerden onderlinge
4410
Die vrowen. Mar van din gedinge
So sijn si bleven allegader
In haren ghesteliken vader,
Den abt van Alne1, ende alle das
In hem ghegaen, bidis hi was
4415
Daer iegenwerdech. Nu hoert dan
Hoe desen twist die goede man
Heft afgelegt met corden warden:
‘Ghi vrowen,’ sprac hi, ‘die Lutgarden
Wilt buten leggen opt kerkhof,
4420
Ghi wilt der vrowen haren lof
Ende u en groet ghewin ontgeven,
Want men ne soude aldar teneven
Noch visiteren, noch versoeken
Har graf, noch men ne soude roeken
4425
Der vrowen nit na har betamen.
Och duchtic dat men saen hars namen
Vergeten soude, opdat men sage
Dat si verworpenlike lage
+Begraven als en ander wijf.
4430
Mar ochte en mensche die sijn lijf
In cranken wesene heft vertert
Met selken lieden es so wert,
Ochte inpetreert met cleenre haven
Dat hi in kerke legt begraven,
4435
Wie sal Lutgarden dis veronnen,
Die ginder boven heft ghewonnen
Dat sitten mettin Godes bruden?
Die dos Lutgarden welt vercruden,
Hijs onberaden, want men soude
4440
Met rechte in selvere ende in goude
Beslaen die maget wel gedegen,
Gelijc dat men mach sien beslegen
Die Godes vrint in somer stede,
Opdat gedroege also die sede.
4445
Dacromme seggic oppenbare,
Bidis het onghevuge ware
Dat mense groeve ginder ut,
Dat men der werder Godes brat
Aldar teneven daer si lach
4450
Doe si der besechheiden plach
Van haren beden telker uren,
Sal geven stat van sepulturen;
Daer dunkt mi dat het best gherievet,
Opdat u allen dan ghelievet
4455
So dat gi consenteert met mi;
Want daer mach elc die maget vri
Besuken dis hem welt genieden,
Daer salt bat vugen allen lieden,
+Die schout van harre bedevart
4460
Te quitene, alse hen sal Lutgart
Verworven hebben hare behoeve,
Dan of mense uter kerken groeve.
Want over waer darr ic mi das
Vermeten, die so melde was
4465
Din wive ghistren in den dage,
Die se onversin ende sonder clage
Van haren minxele heft genesen,
Dat si altoes sal melde wesen
Denghenen die van harre noet,
4470
Si licht, si swar, din wederstoet
Met beden selen comen bare
Ontdekken stille ochte oppenbare,
Daer se ongedout verdragen af.
Waer sal men mogen dan en graf
4475
Der vrowen maken bat te staden
Dan in die kerke, op dat sijt raden,
Daer meest dis rades an geleget?
Want daer men meest versuken pleget
Die Godes vrint, daer salt best vugen,
4480
Ghi vrowen, laettijt u genugen.’
Eer dese wart te inde quamen
So concorde(e)rden altesamen
Die vrowen, die din clostersede
Beschermen wilden, ende mede
4485
Begonsten liën altehant
Ende seiden: ‘Sute vader, want
Ghi ons met redenen hebt verwonnen,
Ende oc want wi Lutgarden onnen
+Dat si met sonderlinger eeren
4490
Begraven si, na dat ons leeren
Die wart die ons gesproken sijn,
Dat wel Lutgart, die maget fijn,
Dis werdech es, so dunkt ons goet
Dat ghi der vrowen maken doet
4495
En graf dart alrebest gherievet,
Want het ons allen wel gelievet.’
Mettesen rade es sonder beide
En graf ontploken daer men leide
Behouden in din werden schat.
4500
Dat was ter nameliker stat,
Daer bi costumen plach te doene
Lutgart, die vrowe, har orisoene.
| |
[p. 191] | |
Aldar teneven wart ontploken
En graf, daerbinnen wart beloken
4505
Met groter eeren die tresoer,
Te closter wert, nit verre op hoer,
Besidens koers in die noertside;
Daer legt die Gods gebenedijde,
Daer legt die magt van hogen name,
4510
Daer restt Lutgart, die so bequame
Din hogsten coninc was ende es,
Dat hijs hen allen doet ghewes
Die helpe suken noch an hare
Met groter herten. Mar nemt ware,
4515
Ghi vrowen, die daer binnen dragt
Abijt, dat gi die fine magt
Eert ende werdt in allen stonden
Met herten beide ende oc met monden
+Ende emmer weist hare onderdaen;
4520
Want si u mach in staden staen
Ende inpetreren dat ghi soekt
Altoes an hare, op dat u roekt
Dat ghise werdt met goeder trowen;
Want gi dis schuldech sijt der vrowen
4525
Meerre ende minder allegader.
So sidi oc den hogsten vader
Te dankene emmermeer van din
Dat hi Lutgarden heft versin
Met u te restene ewelike
4530
Ende oc te sine in hemelrike
Uwe advocate in allen saken.
Nu laett u dan met corter spraken,
Ghewerdegdijt, ghi vrowen mijn,
Van uwen vrint gheraden sijn,
4535
Dat ghi Lutgarden sonder wanc
Eert ende werdegt even lanc
Dat Got ter werelt u gespart;
Want sonder twivel sal Lutgart
Hen allen die se selen minnen
4540
Met goeder herten, don ghewinnen
Die Godes gracie ende gheven
Na dit vergangelike leven
Don igewelken, die se minde,
Die lange blischap sonder inde.
|