XII. Van din dat onse Here te hare quam ende hare beval dat si besech ware met drin dingen.+2295
Nu gawi voert ende ons gereeden
Die magt ten inde wert geleeden,
Want si den inde nakende es.
Nu gawi dan ons pinen des
Dat wise met gerechten love
2300
Geleeden totes konings hove,
Dar wert daer si nu henen vart.
Want over een wel es Lutgart
Dis wert, dat mense in alre wise
Met goeder onst love ende prise.
2305
Wildi dan weten hoe die magt
Tin hogsten hove was gedagt
Eer si van derre werelt schit,
Daer sinen vrinden Got versit
Van allen din dat si begeren,
2310
So hoert, ic saelt u dan vercleren:
+Tin tiden doe die Godes brut
In enen ijare ghinde2 al ut
Har oude leven hadde brachtt,
Die ons, kaitiven, heft gewrachtt
2315
Also dat wi sijn gheechent alle
Ter doet, die ons met ongevalle
T Adaems tiden ane wis
Doe hi van Yven alsen ris
Din appel nam ende hinc beet,
2320
Dats Got, die alle dinge weet,
| |
[p. 170] | |
Doe hi vernam dat bi naturen
Nit lange en soude mogen duren
Lutgart, die vrowe, in desen live
(Want hare onssonken alle vive
2325
Die sinne ende si wart cranc ende out
So dat si der naturen schout
Vergelden moste in corten tide,
Dis si wel vro was ende blide
Want menech ijar had sijt begert),
2330
Te sire brut lief ende wert
So quam hi selve op enen dach
Daer si in eenechheiden lach.
Nu hoert met welkerhande warden
Dat hi beginnen sal Lutgarden
2335
Te noedene ende wat hi hare
Bevelen sal: ‘Lutgart, die kare
Mijns vader ende mine brut,
Saen salic u don comen ut
Beide alles leeds ende alre pinen.
2340
Saen salic comen metten minen
+Ende u sal halen, want ic weet
Dat u verweget ende es leet
Dat versten lanc van desen varne.
Nu hort, Lutgart, wis ic u warne
2345
Ende oc wat ic van u begere,
Bidis ic ben nu comen here
Om u te leerne wat het si:
Met drin articlen seldi mi
En ijner noch dienen sonder wane;
2350
Daer met seldi din vollen danc,
Dis gi sijt wachtende, al volmaken.
Nu hoert na mi, dit sijn die saken:
Dat irste point daer gi mi mede
Selt dinen, dats dat gi din sede
2355
Van mi te dankene houdt, Lutgart,
Van din dat ic an u gespart
En hebbe gracie noch genade,
Mar sonder schande ende sonder schade
Hebbe u getrowelike onthouden;
2360
Des dankes hebdi mi vergouden
En migel deel in uwen tide,
Want sonder wanc ende sonder mide
Hebdijs geplogen tote noch
Dis ic vermane u; mar iedoch
2365
Willie dat gi des sonderlinge
En ijaer noch plegt, ende ic gehinge
Dat des in uwer helpen sijn
Beide ingle ende seraphijn
Ende alle sante ende oc santinnen.
2370
Wildi die helpe dan gewinnen
+So staeter na, dats wel gedaen.
Hebdi dit irste wel verstaen,
So horet dander: dats, Lutgart,
Dat gi der menschen, die verswart
2375
Van sonden sijn, weist advocate,
Daer ic u toe te helpen late
Dit naste ijaer; so seldi dan
Beide over wijf ende over man,
Beide over rike ende over arme
2380
Mi bidden dat mi hars ontfarme.
Dat derde artikel van den drin
Dis gi, Lutgart, selt moten plin,
Dats dat gi boven alle saken
U herte u pijnt geniedech maken
2385
Met enen sonderlingen niede
Tontfane uwe eewelike miede
Die gi daerboven hebt beijaget,
Ende dat, mine utverkorne maget,
Gestade altoes die wille si
2390
Met welken dat gi tote mi
Begert te comene, ende u ghere
Si wakende op dat comen here,
Daer ic u met sal visenteren
Te goeder tijt ende absolveren
2395
Van desen werelliken bande,
Ende dat gi blijft al sonder ande
In desen live noch en ijaer.
Dit sijn drie pointe nit te swaer
Die ic bevele u, kare mijn;
2400
Mettesen motti besech sijn
+Dit naste ijaer, ende anders nit
En eischic u; mar wel versit
Dat ghi se kirt in ufeningen,
Want si u vrocht toe selen bringen
2405
Die eewelike u sal geduren.’
Dos sprac van alre creaturen
Die scheppere ende rekkere es.
Mar doe met blider herten des
Hem danken waende al sonder sparen
2410
Lutgart, so was hi hare ontfaren
Tin hogen paradise wert.
Doch bleef hare herte wel verclert
Van allen commere an din tide;
Want dat se dikke makde omblide,
2415
Dat was dellende ende dat tumult
Van derre werelt, die vervult
Van commere es in allen staden,
Dis soudsi wesen schire ontladen.
Oc seldi weten over waer
2420
Dat an din selven tide aldaer
Gedanket heft met bliden moede
Ende ongespart Lutgart, die goede,
Gode, onsen eeweliken vader.
Nu hoert: hir mogdi allegader
2425
Echt merken ende wel verstaen
Dat Got Lutgarden hadde ontfaen
Te sonderlinger minnen, want
Eer hise ontcommerde ende onthant
Van desen live, el nit van hare
2430
En heft hi gheeschet dan si ware
+Allene onledech met drin saken.
Aldos began der doet genaken
Ende es ten inde wert gecregen
Lutgart, die maget wel gedegen.
|