Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus


XLII. Van din dat onse Here vegde de trane van haren ogen. 14235[regelnummer] Noch wanic dat hen somen wale Gedinkt die hebben dese tale Ga naar margenoot+Gehoert vertrekken van Lutgarden, Dat ic met oppenbaren warden
[pagina 140]
Vertrac en lettel hirtevoren, 14240[regelnummer] Dat Got die maget utverkoren, Lutgarden, vor die werelt al Makde advocate ende oc beval Dat si te vastene onderstonde Twee seven ijar ende haren monde 14245[regelnummer] Onttrokke, daer si met onthilde Die werelt, die Got plagen wilde Met swarre plagen ende fel. Oc wanic dat u somen wel Alnoch gedinkt dat ic u seide 14250[regelnummer] Dat Ihesus Kerst, die Gods wijsheide, Te menegen stonden noch der vrowen Beval dat si te goeder trowen, Gelijc dat hi hemselven al, Alse hi die menschen hem beval, 14255[regelnummer] Opgaf din eweliken vader Ende offerde, oc also algader Har selven offerde ende gave Hem, alse voert te kopene ave Der werelt al van sire wraken 14260[regelnummer] Die plage dire in menegen saken Verdinden dikke al sonder mide Die quade menschen an din tide. Dit heilege ambacht, daer ic u Gesegt af hebbe al tote nu, 14265[regelnummer] Beval her Ihesus Kerst, die goede, Lutgarden, diet met bliden moede Ga naar margenoot+Droch haren langen tijt al ut. Dat wisten die die Godes brut, Vrowen Lutgarden, houden sagen 14270[regelnummer] Die Godes regele ende dragen Dat schone ambacht lude ende stille. Mar wildi horen wat ic wille Mettesen warden u bediden? Ic saelt u seggen: so genieden 14275[regelnummer] Plach hare alteenen dis ambachts Die vrowe dages ende nachts, Vroch ende spade, in allen stonden, Dat gnoch tevollen nit ne conden Die andre nonnen toeghesin, 14280[regelnummer] So harde wouderde hen van din! Si was der werelt advocate, Si bat vor princhen, vor prelate, Si bat vor coninge ende graven, Vor die in ordne hen begaven, 14285[regelnummer] Vor abte, moneke ende nonnen; Al waren si oc utgeronnen, Nochtan lit se die maget fijn Deelechtich harre beden sijn; Vor clerke bat si ende papen, 14290[regelnummer] Ende oc vor riddren ende knapen Har herte si te Gode ontploec; Vor andre liede bat si oc Beide over arme ende over rike. Dit hilt si so gestadelike 14295[regelnummer] Nachts ende dages, dat niman, Hoe wel so hi betogen can Ga naar margenoot+Met didscher tongen u ne soude, Al waert dat hijs hem pinen woude, Vertrekken nit na mijn avijs, 14300[regelnummer] Al ware hi tinwerf also wijs, Dat tindendeel van harre pinen. Ho menech bitter disciplinen, Ho menech vasten ende waken Si haren live lit genaken 14305[regelnummer] Ende dis si emmer over quam! Ho menechwerven dat si nam Die corte venie op die knin; Hoe dikke si har selven spin Ter langer met gerekten armen; 14310[regelnummer] Hoe menech suchten ende karmen Si lit ut haren monde gaen, Ende oc ho menech bitter traen Lip alle dage ut haren oghen, En mochte u nimen al betoegen. 14315[regelnummer] Mar doe die Gods gebenedijde Dat meerre deel van haren tide Gebesegt hadde in din ambachte, Ende si din divel al met crachte Verijaget hadde ende afgekochtt 14320[regelnummer] Die Godes wrake, die besochtt Die werelt hadde in hondert steden, En hadde sise nit verbeden Die ijagede alder liede bate, Lutgart, der werelt advocate, 14325[regelnummer] Ende si ten inde wert begonste Te gane, her Ihesus, die hare onste Ga naar margenoot+Beide alles goeds ende alre vromen, Hi es ter vrowen selve comen Op enen nameliken dach 14330[regelnummer] Dat si in ufeningen lach Van din ambachte op hare knin In selker vromen, datten sin Die maget mochte al oppenbare; Ende alse quam beneven hare 14335[regelnummer] Die Godes sone, al sonder beide Beneven haren knin hi leide De sine, ende es also genikket Dat hi hem selven heft gemikketGa naar voetnoot1 Beneven sire brut. Nu hoert 14340[regelnummer] Wis plach die Godes sone voert: Hi ginc besuken altehant Met sire koningliker hant Lutgarden oghen, die al nat Van tranen waren, omme dat 14345[regelnummer] Dat hise weder droegen wonde, Ende instruëren hoe si soude Voertane meer van din sonderen Die Gods abolge mogen weren Al sonder suchten ende traen.
[pagina 141]
14350[regelnummer] Dat hevet hi aldos gedaen: Hi rechtese op na sijn gevocch Ende over beide hare ogen droech Sijne edele hant, daer hi die trane Dikke ende groet vant hangende ane; 14355[regelnummer] Die vegde hi as met goeder onste Darna dos spreken hi begonste Ga naar margenoot+Ende scide: ‘Kare mijn, Lutgart, Wel hebbedi nu oppenbart Ende oc willics u wel verlijen 14360[regelnummer] Dat gi van dire advocacijen Die ic te dragene u beval Vormaels vor dese werelt al Dat ambacht hebbet wel gedregen; Oc hebbedi mettin vercregen, 14365[regelnummer] Dis willic dat gi sijt gewes, Dat meneger swarre wraken es Onstaen die werelt tuwen tiden, Die emmer hadde moten liden Beide over arme ende over rike, 14370[regelnummer] En haddi nit so vromelike Die wederstaen mettin ambachte, Dat ic u irst te handen brachte Bidis ic wiste ende ic vernam Dat u dat pinen wel bequam 14375[regelnummer] Dat gi dor minen wille ontsinget. Nu hebbedi so wel gedinget Vor die sonderen, dat ic u, Lutgart, wille absolveren nu Van suchtene ende weenne almede 14380[regelnummer] Op welken tijt dat gi die bede Doet over die sonderen mijn. Want voert soudu dat weenen sijn, Daer dikke waren met gevochtt Uwe oghen, doe ghijt bat vermochtt, 14385[regelnummer] Te swar, wouddijs it langer plin. Dis absolveric u van din. Ga naar margenoot+Nu weest dar ave dan ontbonden Voert emmermeer van desen stonden. Op welken tijt dat gi mi dan 14390[regelnummer] Eist over wijf, eist over man, Eist over enen mensche allene, Eist over dandre algemeene Wilt bidden, maget wel gedegen, So seldi ure beden plegen 14395[regelnummer] Met blider herten sonder seer. Aldos willic voertane meer Van u, Lutgart, gebeden wesen. Oc seggic u dat gi mettesen Selt don alt selve dat gi daedt 14400[regelnummer] Doe gi mi mettin tranen baedt; Aldos so willic dat gi draget Dat ambacht ende mi gewaget Dergerre die in sonden sijn, Lutgart, die utverkorne mijn.’ 14405[regelnummer] Doe dese wart har inde namen, Die wonderlike wel bequamen Der vrowen, daer si waren toe Gesproken si ne wiste hoe Noch welken tijt, so schit van hare 14410[regelnummer] Her Ihesus, din si gerne ware Gevolget, hadsi dan gemogen. Mar neen si nijt; doch bleef in hoegen Har herte van din visione Dat Got gewerdde dn(e)r te doene, 14415[regelnummer] Dat hi met sire werder hant Hare oghen droegede, ende ontbant Ga naar margenoot+Har herte weder van din rowe. Dis hevet hem gedankt die vrowe Ter selver stede aldaer si lach. 14420[regelnummer] Mar wildi horen hoe si plach Voert an te sine in ufeningen Van din ambachte ende hoe si dingen Plach sider over die sonderen, Hoert mi, dat salic u vercleren: 14425[regelnummer] Sent dat die maget van hogen prise Van Gode was in derre wise Gevisiteert, al sonder waen So seggic u dat noit traen En leet hare og(b)en, daer si dede 14430[regelnummer] Iesent vor imene hare bede; Mar blide, in hogen ende vro So bleef si sider; ende also Hest si gedregen sonder toren Dat ambacht, dat si droch tevoren 14435[regelnummer] Met commere, eer se Got, die Here, Van allen commere ende sere Verloessede ende weder gaf Remedie ende afflaet daer af.	margenoot+ f.247r^o. [tekstkritische noot]14332 l. vormen. margenoot+ f.247v^o. margenoot+ f.248r^o. margenoot+ f.248v^o. voetnoot1 Een wederk. ww. hem micken was tot heden onbekend. Misschien heeft het de bet. van zich voegen, zich schikken, zich neervlijen. [tekstkritische noot]14412 l. nit. margenoot+ f.249r^o. margenoot+ f.249v^o. margenoot+ f.250r^o.

Vorige Volgende

XLII. Van din dat onse Here vegde de trane van haren ogen.