Lust en Gratie. Jaargang 6



[pagina 24]
gedichten Ans Robben klein gestreken door de slaap trek ik de nacht aan die me toont hoe ik was toen mijn huid nog mantel was ik druk ogen in een gezicht dat het mijne niet meer is vreemd star ingepast mijn kind hangt in de klerenkast
[pagina 25]
jaren geleden heb ik je geschreven in marmer jouw contouren gehakt stoeiend met tekens en vormen die ik toen niet begreep, heb ik je gemaakt tot wie je nu bent als een blinde bevoelde ik je gebrailleerd lijf op zoek naar jouw wezen dat ik doorgronden wilde daartoe ontleedde ik je tot op het naakste bot, grammaticaal fileerde ik je iedere uitstulping in jouw huid vergrootte immers de kans op vergroeiing van betekenis en daardoor op een veelvorming bestaan met de dood op mijn rug heb ik je laatst herlezen woord voor woord beeld na beeld heb ik je gestileerde gestalte tot leven gewekt, en terwijl jouw liefdessappen zich met de kleur van mijn pen vermengden, versmolten jouw vormen tot het bittere besef dat ik je nooit echt heb gekend