Lust en Gratie. Jaargang 3



[pagina 70]
annemarie de waard Gedichten
[pagina 71]
Grauwend als de hofhond tegen een vreemdeling de lippen opgetrok- ken, het nekhaar overeind, zo vliegt zijn angst mij aan: wurgend in zijn ketting en naakt als de ontblote tanden in het kwetsbaar roze staan.
[pagina 72]
Mijn muze klopte dronken aan het raam. Ik kon haar woorden nauwelijks verstaan door het dubbel klappen van haar tong. Waarom zij toch nog kwam en zong, dat is mij eigenlijk ontgaan. Wat ik uiteindelijk verstond was gaaf en afgerond: ‘De ziel lekt door de kieren van de huid.’ Ik kuste haar en sloot mijn ruit.
[pagina 73]
Het landschap ligt als Suzanna naakt en baadt zich in de zon ik ben de Voyeur die zich vergaapt vanaf een klein balkon. Metersdiep zijn woorden als lagen klei en zand op een vernielde stad, op vernielde stad, op vernielde stad Als Troje
[pagina 74]
Als een cobra wiegend op de maat van mijn pijn ben ik sussend mijn eigen bezweerder. Een slagveld ben ik, op elke millimeter moord, ik lig in stellingen. Zwart is de kleur van de jaloezie Gebrande siënna is mijn woede die twee meng ik telkens als ik je zie tot de geur van in koelen bloede.
[pagina 75]
Ze bijt in de appel als Eva deed met dezelfde gretige verbazing, het handje geheel om de vrucht geklemd 't gezicht één en al koncentratie Ha, straks biedt ze mij de volgende hap die ik met graagte zal nemen. Haar lust tot delen zal in ons paradijs niet leiden tot een scheiding van eeuwen.