Anton Korteweg
Doing Extremely Well
I've already been asked to join the Rotary, which
is mainly my own fault, because
I've done extremely well and in spite of that
I've still kept some boyish quality.
Over these years my wife has actually
hardly aged at all, still dresses simply
but with good taste and spends the evenings
Our children we call the small fry, they are
exactly one boy and one girl, and they
are still the sunshine in the house, inspiring
envy or adoration in our friends.
If this goes on I'll not be able to resist
cutting a piece of plywood one day, misty-eyed,
and with a red-hot knitting needle burning on it:
‘Where Love dwells, there the Lord bestows his blessing.’
Herrlich Weit
Reeds werd ik voor de Rotary gevraagd, waar ik
het zelf wel naar gemaakt heb, want
ik heb het herrlich weit gebracht en ondanks dat
nog iets jongensachtigs behouden.
Mijn vrouw werd in die jaren nauwelijks
wat ouder, eigenlijk, kleedt zich nog steeds
eenvoudig maar met smaak en maakt
's avonds textielschilderijen.
Onze kinderen noemen wij grut, het zijn
precies één jongen en één meisje, zij
zijn steeds het zonnetje in huis en wekken
bij vrienden afgunst of vertedering.
Als dit zo doorgaat houd ik het niet tegen
dat 'k eens met vochtig oog 'n stuk triplex afzaag
En daarin met een gloeiende breinaald brand:
‘Waar Liefde woont gebiedt de Heer zijn zegen.’
From Between Two Silences
(Tussen twee stilten. Amsterdam: Meulenhoff, 1982).
Translated by Tanis Guest
Amsterdam.
Photo by Wilco Tuinebreijer.
