Ze kan haar voeten niet zien in de zilveren ballerina's
het bolle vel een kussentje tegen het strikje geduwd
ziet zich veertig maal gespiegeld in kommetjes
op het theeblad, zet een stap, behoedzaam nog een
op het bruggetje tussen twee lappen grond, de tuin
met zijn dieren. Waarom komt niemand haar tegemoet
wie ontlast haar wrakke knieën? Ze ontwijkt op de tast
een kapotte plank en zij genieten van haar trage spoor
de zeven zonen die ze voor hem heeft gebaard
en twee dochters, ze is zijn godin van de magere jaren
die van geen god spreekt, lacht haar filmsterrenglimlach
lipstick, rouge, golvende boezem; zij staren vooruit
in ligstoelen als op een ver strand en ook die heidens
nageslacht verwekken in de overgroeide broeikas
beseffen dat ze het rinkelend blad torst tot de lage tafel -
wie verheft zich, verlost haar? Ze bukt vertraagd, thee helt
veertig maal, ze schuift als in een oud circus het dienblad
van zich af tot het landt, dan pas volgt er beweging
men komt omhoog op haar af, ze steunt op haar dijen
geeft hem zijn thee, heeft nooit van dahlia's gehouden.
Ineke Holzhaus werkte als actrice en regisseur in het theater en bij diverse internationale poëziefestivals. Ze publiceerde poëzie en korte verhalen in tijdschriften en bij uitgeverij Azul. In de openbare bibliotheek van Amsterdam verzorgt ze workshops en op zondag een poëzieprogramma.
Auteursrechtelijk beschermd