Liter. Jaargang 17

[p. 54]

René van Loenen
Drie eilandgedichten

Sherkin island

Complete anarchie hier op dit eiland
waar alles leeft zoals de Schepper
het bedoeld heeft of verboden.
Eén pub. Eén kerk.
En auto's zonder nummerbord.

Niet ver is Hungry Hill, niet ver
de overkant, de bus naar Cork,
de luchthaven, het lijntoestel
naar Londen, Zürich, Amsterdam.
De beurs in Tokyo.

En hier staan wij te kijken
naar wat is blijven steken in
een slordig plan van ordening,
een weg die ophoudt
bij een roestig hek en namen
die al bijna niet meer leesbaar zijn.

[p. 55]

Sheep's head

Wij zijn in Kilcrohane beland. De laatste kans
om nog een brief te posten. De laatste nederzetting
van dit schiereiland. De rest ligt buiten het bereik
van reguliere diensten. Een taartpunt die de oceaan
in wijst. Voor wie toch verder reist: hier zijn nog
alle brandstoffen voorradig (brood, spek en bier,
turf, diesel en benzine). Bij O'Mahony (foodstore
en post office) om u te dienen, tot het einde toe.

Sheep's Head als oefenplaats voor laatste dingen.
Wat heeft geen waarde meer? Wat heeft nog zin?
Wij worden nagezwaaid door zomaar wat passanten,
maar keren om en posten dan de brief. Elk einde
is ook altijd een begin.

[p. 56]

Baran loop

Boven veel abstract werk gezien: wonderlijke composities
in onbestaanbare kleuren aangebracht op steen.
Minder, maar toch ook, figuratief: de kop van een haas,
een kudde bizons, een clown zonder armen.

Afgedaald naar Ahakista bezochten wij de pub
met uitzicht op de haven. Mannen met handen van klei
en zeevogelogen zaten achter hun Guinness,
monden vol sterke verhalen.

Wij hebben wijselijk gezwegen over boven,
alleen maar naar het licht gekeken, uitgesmeerd
over de zeespiegel in het raam boven de tafel.
Niemand zou ons geloven.