Liter. Jaargang 15

[p. 2]

René van Loenen
Gedichten

Heras

Het bordje hangt er nog: Kwekerij Schoots.
Met kettingen vergrendeld is het toegangshek.
Achter het gaas verdringen zich de struiken
en de bomen. Ze stonden eerst zo losjes
in de grond van nieuwe tuinen stil te dromen,
te wachten op transport. Nu happen ze naar
licht en lucht. Het gaat er zo genadeloos
aan toe en nergens zijn er paden meer
om hier nog levend uit te komen.

[p. 3]

Allihies

Weken geleden Allihies bezocht.
Nou ja, bezocht - we zagen het
bij toeval liggen: een bonte speelgoed-
trein op golvend groen tapijt.

We stopten, dronken thee en maakten
ruzie over niets, de kortste route
- om voor het donker thuis te zijn -
naar wat ons huis niet was.

Ik heb een ansichtkaart van Allihies
op mijn bureau gezet, tegen de wijzerplaat
van de pendule. De kleine wijzer gaat
achter de huizen schuil, de grote steekt
boven de heuvels uit. Het wordt al
donker buiten, maar elke avond blijft
het licht in Allihies.

[p. 4]

Uitspaning

Grazige wei aan de rand van het bos
omheind door een hekwerk van zwaarden
met goudgele spitsen. En daar, bij de ingang:
oom Gerard, zwaaiend met hoed.

We klommen en gleden in geuren van hars
en vers gemaaid gras, maar wisten van niets.
Aan ruwhouten tafels dronken we Joy.
We dronken en aten, maar hadden geen notie.

Hoe konden wij weten dat oom G. bij het kamp,
dat hij 's morgens, dat hij tegen de middag,
dat iemand hem daar bij de ingang gezien had,
dat hoorden we later allemaal pas.

[p. 5]

Winterklaar

Vanmorgen vroeg twee groencontainers gevuld
met losgelaten blad in stervensmooie kleuren.
De boel moest nodig ingepakt en opgeborgen.
Tot volgend jaar.

En nu vraagt mijn verwend gehoor om requiems.
Al weer? Al weer. De jaren gaan steeds sneller.

Ik kijk naar buiten, naar de appelboom.
De ladder voor de pluk staat doelloos klaar
en steekt door kale takken in novemberlucht.

Nog altijd hangt er één vuurrode, onvolgroeide
vrucht. Straks wordt hij door de lente ingehaald.

[p. 6]

Maria in Rosscarbery

Geschonden is uw voorkomen, geschonden
uw gelaat, door dieselhuidvraat aangetast,
uw neus half weggeteerd, uw ogen dof en desolaat.

O Lieve Vrouwe van de straat, hoe staat het
met uw zoon? Wordt hij nog wel gekend
in deze stad, vereerd in deze streken?

Straks valt u uit elkaar, worden uw brokstukken
bijeengeveegd. O Lieve Moeder van de goot,
is het dan allemaal voor niets geweest,
uw moederschap, zijn dood?