Liter. Jaargang 13

[p. 16]

[p. 17]

Alexander Baneman
Gedichten

Gisteren

Er is verder niemand die
ons precies kan vertellen
wat gisteren gebeurd is.

Het beeld lijkt toch heel normaal.
Ze zien er netjes uit, in kostuums
gestoken. De man als bewaker
van zijn vrouw en kind, zo is het.

We zien de vrouw, heur haar netjes
gekapt. Een jurk plooit om haar figuur.
Maar we zien de kneuzingen en littekens

die permanent op haar huid huizen
niet. Of haar scherpe tong. Wel
de kleine jongen, die met zijn beentjes
recht naast elkaar zijn moeder ondersteunt.

Er is verder niemand die
ons precies kan vertellen
wat gisteren gebeurd is.

[p. 18]

[p. 19]

Gelijkenis

Na het overlijden van mijn vader
zat ik aan tafel en schreef de grafrede,

mijn taak als oudste zoon, vermeend
beste vriend, enige executeur en
toehoorder van de laatste keelklanken.

Gisteren vond ik een oude portretfoto
van een man die niet mijn grootvader,
mijn oom of een verre neef kon zijn.

In mijn kinderlijke boosheid dacht ik
dat ik het meest op mijn vader leek.