Liter. Jaargang 13

[p. 17]

Jaap Zijlstra
Gedichten

Poes

In het dal van mijn hand
als in een kribbe, nog warm
het dode kind van de merel,
mijn andere hand kuilt het in.

De dooddoener kijkt toe,
ik leg een steen op de grond
die de gevleugelde dekt,
hij legt zich erbij neer en spint,

komt langs mijn enkel strijken,
ik houd mij dom - meer dan de helft
van alle jonge zangvogels
komt om - en streel hem.

[p. 18]

Identiteit

Wij slaan niet op de steen
om water te krijgen, het water
slaat op de steen, wij dorsten
droogvoets te blijven.

[p. 19]

[II]

 

Het is de vraag in ons rivierenland

 

of er een boot is naar de overkant,

 

of er een veerman is,

 

of er een brug is die ons overspant.

[p. 20]

Gaan en staan

Mee jij het land maar met je grote stappen,
ga jij de heuvels maar te lijf, de trappen,
je sprongen zijn zo lenig en je handen
bewaren met een enkele vlengelslag
je evenwicht in de verschenen dag;
je rept als taal naar je bestemming toe,
je ritme wordt je strekkingen niet moe
totdat je adem stokt, je ziet,
tolt rond, het duizelt je, is dit het
waar je lied, je hemellicht
omdraait, is dit je grondgebied -
stap voor stap is er ontsluiting
naar de schreeuw van je gedicht.

Jaap Zijlstra

[p. 21]

Grens

Het paard bestijgen,
daar komt het op aan.

Het brengt mij
waar ik anders niet komen kan.

Hoe zal het zijn,
ik heb het niet eerder bereden.

Wel sla ik een arm om zijn hals,
verberg mijn gezicht in zijn manen.

Het staat te zwijgen,
kijkt mij af en toe aan.

Nu het bestijgen,
het gaan.