Religion and poetry
Over Les Murray(1)
De beste dichter in het Engels is een geboren boerenjongen, politiek gezien uitgesproken niet-links, een katholiek, en een Australiër. Geen van deze eigenschappen, elk voor zich of samen, maken van iemand een dichter, maar het dichterschap laat zich dan ook niet vastleggen met een lijst van randvoorwaarden. Toegegeven, Murray heeft zijn uitschieters, niet, omdat hij wel eens slecht zou schrijven, maar omdat in zijn gedichten soms onbegrijpelijke plaatsnamen als uit het niets opduiken, zonder herkenbare context. Maar dit maakt nauwelijks iets uit: zijn dichterlijke grammatica is zo beweeglijk en vol vuur dat alle vreemde woorden bij hem vanzelf werkwoorden worden.
Fraser Sutherland, The Globe, 2007
De Australische dichter Leslie Allan Murray werd in 1938 geboren in Nabiac, een dorp in New South Wales, Australië, als de zoon van een melkveehouder. Hij maakte een overzichtelijke, landelijke jeugd mee, tot hij in 1957 in Sydney moderne talen ging studeren. Hij is een man van land en lucht en water gebleven. De helft van het jaar woont hij in Bunya, aan een kleine landweg die de naam van zijn vader draagt, Cecil's Lane, en de andere helft van het jaar is hij een wereldburger.
Vlak nadat Murray in 1962 de liefde van zijn leven trouwde, Valery Morelli, werd hij katholiek, maar, zoals hij in een interview met Julia Baird in 2006 zei, was de keus voor de katholieke kerk al vijf jaar eerder gemaakt: ‘In feite was ik al eerder innerlijk overtuigd van het katholicisme: het was de godsdienst die me de meest zinnige leek. Ik bewonderde het idee van een helemaal volgehouden metafoor: iemand kon brood en wijn zijn, en niet alleen net als brood en wijn. En een ander belangrijk argument vond ik, er is veel menselijke opoffering in de wereld, wij vergieten vaak vrij letterlijk ons bloed, en hier was dan een kerel die zei, ik zal mijn bloed vergieten. En dan hoeven jullie niet meer.’
Misschien is het katholicisme voor hem ook wel de meest tastbare vorm van christendom, met de na tweeduizend jaar nog altijd delicate balans tussen handeling en tekst. Vergelijkbaar, misschien, met hoe Les Murray zijn gedichten schrijft: ‘Het is een dans, en een trance, en een zaak van de gedachten tegelijk. Het bewuste en het onbewuste gedeelte van de geest zijn op een of andere manier met elkaar aan het dansen. En ook het lichaam is erbij betrokken: mijn vrouw weet altijd, wanneer ik zit te schrijven, want dan is mijn ademhaling net als wanneer ik slaap’. [MvdB]
Auteursrechtelijk beschermd