Tot een kruisbeeld
Zachthouten man, zeg hardop nog eens wat
of je hangt diep in mij achter smeedijzeren spijlen
nog langer verlaten en bleekjes verbloed te zijn. Jij:
mag ik dat zo zeggen of moet het devoot en wie
vraagt dat van mij als ik de laatste ben die tegen je
praat. Dezelfde die binnensmonds fluister: je bent
zoveel woorden maar ben ik het zelf wel
die mompelt dat je klopt als een zwerende wond?
Breek nu eens los uit de schaduw waarin ik
je weghing en schrijf met verstijfde hand
in de grond van mijn hart dat jij, of dat wat vanbinnen
maar praat en nog praat, voorwaar toch geschreven staat.
Dit gedicht van Henk Knol uit De overtijd (2006) verdient een mooie plaats aan allerlei muren, en daarom is er nu naast een poster een schitterende zeefdruk van gemaakt. De grafische oplossing van Steven van der Gaauw is, zoals liefhebbers haast durven te verwachten, even ongekunsteld als effectief: hij heeft de witregels verwijderd, de strofe-indeling gered door in te springen waar wit verloren ging, en het hele gedicht, als in gesprek met zichzelf, in een verticale echo herhaald, waardoor iedere regel een eigen kruis tekent, kloppend, als een zwerende wond.
Voor de bescheiden som van €50,00 (excl. verzendkosten) krijgt u een genummerde en door de dichter gesigneerde zeefdruk (formaat 50 × 50 cm) thuisgestuurd (stuur een e-mail aan liter@kliksafe.nl).
Auteursrechtelijk beschermd