Liter. Jaargang 10

[p. 3]

Menno van der Beek
Gedichten

Scenarium

Hoewel de ondernemer het ons heeft gevraagd
hebben wij niet als kinderen de kist gedragen.

Hij zat aan tafel op mijn vaders plaats
ontspannen en voorzichtig dingen voor te stellen

als iemand die dit al zo vaak heeft meegemaakt -
maar wacht maar tot hij zelf valt, want dan kom ik wel.

Dan loop ik doodkalm kilometers met hem rond
door weer en wind en met mijn ogen naar de grond

tussen mijn voeten. En ik houd me groot
voor iedereen die niet kan wennen aan zijn dood.

[p. 4]

Desolation row

Ik ben een idioot. Ik zit te lang in bad;
mijn lichaam is nu warmer dan het water
maar ik kan nog niet weg: ik heb een jonge zus

die nog geen borsten heeft. Mijn moeder had gebeld,
mijn voeten zijn te groot, het is te laat
voor een gelukt gedicht, en ondertussen

rimpelt mijn boek. Het is de hand van God
die langzaam in mijn badcel zichtbaar wordt.

Ik houd mijn leeshand hoog en laat me zakken:
mijn knieën komen net boven de rand uit

en zeep bijt in mijn neus. Het lijkt zo makkelijk
om in een lauw bad van gedachten te veranderen.

[p. 5]

Go like Elijah

Verschijn mij bij de aanschaf van de lange jas
die mij voor ogen staat. Die bij mijn leeftijd past.
Om in te wachten op perrons. Een zwarte jas

die openhangt, omdat mijn linkerhand
ontspannen in mijn linkerbroekzak steekt.

Blijf mij dan bij. Ik zal uw oude ring
passend laten maken voor mijn vinger

en ik zal elke waarschuwing negeren:
ik vraag een nette goedgeklede heer

om sigaretten en om vuur. Ik ben niet bang meer
om uit mijn longen naar u op te kringelen.